KMK/JŻ IDE
From Atariki
| Wersja z dnia 22:29, 12 lis 2006 KMK (Dyskusja | wkład) (→Informacje ogólne) ← Previous diff |
Wersja z dnia 22:30, 12 lis 2006 KMK (Dyskusja | wkład) (→Informacje ogólne) Next diff → |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
| Interfejs wykorzystuje istniejący w systemie operacyjnym mechanizm tzw. [[nowe urządzenia|nowych urządzeń]]. W związku z tym zastosowanie interfejsu nie wymaga w żaden sposób ingerencji w kod systemu operacyjnego. | Interfejs wykorzystuje istniejący w systemie operacyjnym mechanizm tzw. [[nowe urządzenia|nowych urządzeń]]. W związku z tym zastosowanie interfejsu nie wymaga w żaden sposób ingerencji w kod systemu operacyjnego. | ||
| - | Wewnętrzne oprogramowanie interfejsu pozwala na zaadresowanie dysków o pojemności do 8 GB (16777216 sektorów po 512 bajtów). Dysk można podzielić na 16 partycji o łącznej pojemności 8 GB (może to być 1 partycja o rozmiarze 8 GB). Jednak, ponieważ większość DOS-ów (oprócz [[SpartaDOS X]] 4.39) normalnie nie pracują z sektorem o wielkości 512 bajtów, sterownik interfejsu ma dwa tryby pracy: | + | Wewnętrzne oprogramowanie interfejsu pozwala na zaadresowanie dysków o pojemności do 8 GB (16777216 sektorów po 512 bajtów). Dysk można podzielić na 16 partycji o łącznej pojemności 8 GB (może to być 1 partycja o rozmiarze 8 GB). Jednak, ponieważ większość DOS-ów (oprócz [[SpartaDOS X]] 4.39) normalnie nie pracuje z sektorem o wielkości 512 bajtów, sterownik interfejsu ma dwa tryby pracy: |
| * tryb "rzeczywisty", w którym transmitowane są sektory 512-bajtowe | * tryb "rzeczywisty", w którym transmitowane są sektory 512-bajtowe | ||
Wersja z dnia 22:30, 12 lis 2006
Interfejs IDE, znany także jako "KMK/JŻ". Opracowany w roku 1995 przez Jacka Żuka (hardware) oraz KMK (software) interfejs równoległy przeznaczony do podłączania napędów IDE/AT-BUS do komputerów serii XE.
Spis treści |
Informacje ogólne
Interfejs wykorzystuje istniejący w systemie operacyjnym mechanizm tzw. nowych urządzeń. W związku z tym zastosowanie interfejsu nie wymaga w żaden sposób ingerencji w kod systemu operacyjnego.
Wewnętrzne oprogramowanie interfejsu pozwala na zaadresowanie dysków o pojemności do 8 GB (16777216 sektorów po 512 bajtów). Dysk można podzielić na 16 partycji o łącznej pojemności 8 GB (może to być 1 partycja o rozmiarze 8 GB). Jednak, ponieważ większość DOS-ów (oprócz SpartaDOS X 4.39) normalnie nie pracuje z sektorem o wielkości 512 bajtów, sterownik interfejsu ma dwa tryby pracy:
- tryb "rzeczywisty", w którym transmitowane są sektory 512-bajtowe
- tryb "emulacji", w którym 1 sektor 512-bajtowy wykorzystywany jest do zapisania dwóch sektorów 256-bajtowych
W trybie rzeczywistym szybkość odczytu i zapisu waha się w granicach od 50 do 80 kilobajtów na sekundę. Wahania te zależą od rodzaju zastosowanego napędu, a także od kolejności odczytu sektorów - sekwencyjny odczyt kolejnych sektorów jest tu najszybszy. Tryb ten jest możliwy do wykorzystania pod SpartaDOS X v.4.39 i nowszymi.
Tryb emulacji charakteryzuje się ok. dwukrotnie mniejszą szybkością odczytu niż tryb rzeczywisty, oraz czterokrotnie mniejszą szybkością zapisu. To ostatnie wynika z faktu, że dwa sektory 256-bajtowe zapisywane są w jednym sektorze 512-bajtowym. Wyniki testu szybkości przeprowadzonego programem RW-Test działającym pod SpartaDOS X, tryb emulacji:
- DOS writing: 8713.666 B/sek.
- DOS reading: 36714.887 B/sek.
- DOS average: 22714.276 B/sek.
Co ciekawe, szybkość zapisu bardzo zależy od zastosowanego napędu. Np. na dysku Toshiba MK2103MAV pomiarowa szybkość zapisu (pod tym samym DOS-em) to 12 kB/s, a karty CF są jeszcze nieco szybsze. Poniżej wyniki testu przykładowej karty CF (Kingston 256MB):
- DOS writing: 14269.1046 B/sek.
- DOS reading: 41892.6276 B/sek.
- DOS average: 28080.8661 B/sek.
Od wersji sterownika 1.8 tryb emulacji podzielony jest na "podtryby":
- pierwotny, emulujący gęstość DD (256 bajtów na sektor)
- nowy, emulujący gęstość ED (128 bajtów na sektor).
Przełączenie następuje automatycznie. Ta zmiana została wprowadzona celem poprawienia kompatybilności z programami całodyskowymi i uruchamiania ich z przeznaczonej do tego partycji.
Oprogramowanie interfejsu pozwala na start systemu z dowolnej partycji, co jest teoretycznie niemożliwe w XL OS. Sterownik interfejsu ucieka się w związku z tym do pewnego triku, który zapobiega przestawieniu numeru dysku startowego na D1:.
Interfejs niestety nie jest przelotowy - aczkolwiek na płytce jest miejsce przeznaczone na wlutowanie gniazda cardridge'a.
Lista dysków
Interfejs współpracuje ze wszystkimi znanymi (autorom) modelami twardych dysków oraz z kartami CF. Oto lista twardych dysków i kart CF, które działają z całą pewnością:
Conner Peripherals
- Conner CP-3000: 40 MB, 3,5 cala
- Conner CP-2088: 80 MB, 2,5 cala
- Conner CP-30254H: 240 MB, 3,5 cala
- Conner CFS-1621A: 1,5 GB, 3,5 cala
Fujitsu
- Fujitsu MPC 3043AT: 4,3GB, 3,5 cala
Hitachi
- Hitachi DK238A-43: 4,3 GB, 2,5 cala
IBM
- IBM DBOA 2540: 517 MB, 2,5 cala
Kingston
- Kingston 256 MB (CF Orange Label): TOSHIBATHNCF256MPG
- Kingston 512 MB (CF Elite Pro Blue Label): SAMSUNG512-S 3.3V
Maxtor
- Maxtor 7245AT: 240 MB, 3,5 cala
- Maxtor 7345AT: 340 MB, 3,5 cala
- Maxtor 91366U4: 13 GB, 3,5 cala
- Maxtor 6YL080L0: 81 GB, 3,5 cala
- Maxtor 6YL120L0: 122 GB, 3,5 cala
Quantum
- Quantum LPS170A: 163 MB, 3,5 cala
- Quantum Fireball 1080AT: 1 GB, 3,5 cala
- Quantum Fireball 1280AT: 1,3 GB, 3,5 cala
- Quantum Fireball EL: 4,9 GB, 3,5 cala
Samsung
- Samsung SV0643D: 6 GB, 3,5 cala
Seagate
- Seagate ST-157A: 40 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-1102A: 81 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-9190AG: 164 MB, 2,5 cala
- Seagate ST-3290A: 261 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-3660A: 540 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-3630A: 631 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-3850A: 810 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-31276A: 1,2 GB, 3,5 cala
- Seagate ST-32122A: 2 GB, 3,5 cala
- Seagate ST-33232A: 3 GB, 3,5 cala
- Seagate ST-340016A: 40 GB, 3,5 cala
Toshiba
- Toshiba MK2103MAV: 2,1 GB, 2,5 cala
Western Digital
- Western Digital WDC 130AB: 30 MB, 2,5 cala
- Western Digital WDC AC2200F: 202MB, 3,5 cala
- Western Digital Caviar 2850: 814 MB, 3,5 cala - z BIOS-em v.1.6 i nowszymi
