Programowanie: Parsowanie zawartości zmiennej środowiskowej
From Atariki
| Wersja z dnia 19:40, 3 kwi 2016 Mono (Dyskusja | wkład) (jednym a nie jedYnym) ← Previous diff |
Aktualna wersja KMK (Dyskusja | wkład) (drobne redakcyjne) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| - | [[SpartaDOS X]] jest jednym z nielicznych DOS-ów pozwalającym przekazywać parametry do wywoływanego programu (patrz rozdział 5 [http://sdx.atari8.info/index.php?show=en_docs podręcznika programowania]). Niestety rozmiar linii poleceń ograniczony jest wewnętrznie do 64 znaków. Jeśli pisany program pozwala na użycie przełączników konfigurujących jego działanie, wtedy rychło okazać się może, że linia poleceń jest za krótka i część parametrów po prostu zostanie obcięta. | + | [[SpartaDOS X]] jest jednym z nielicznych DOS-ów pozwalających przekazywać parametry do wywoływanego programu (patrz rozdział 5 [http://sdx.atari8.info/index.php?show=en_docs podręcznika programowania]). Niestety, rozmiar linii poleceń ograniczony jest wewnętrznie do 64 znaków. Jeśli pisany program pozwala na użycie przełączników konfigurujących jego działanie, wtedy rychło okazać się może, że linia poleceń jest za krótka i część parametrów po prostu zostanie obcięta. |
| Przykładowo | Przykładowo | ||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
| SIDPLAYH /V PAL /O EVIE /A $D2C0 /R /F LINEAR /T 10:23 A:>MUSIC>SID> | SIDPLAYH /V PAL /O EVIE /A $D2C0 /R /F LINEAR /T 10:23 A:>MUSIC>SID> | ||
| - | Ponieważ SDX jest też jedynym DOS-em pozwalającym na używanie zmiennych środowiskowych (patrz rozdział 7 [http://sdx.atari8.info/index.php?show=en_docs podręcznika programowania]), to problem ten można obejść definiując zmienną środowiskową, w której zostaną umieszczone często występujące parametry np. | + | Ponieważ SDX jest też jedynym DOS-em pozwalającym na używanie zmiennych środowiskowych (patrz rozdział 7 [http://sdx.atari8.info/index.php?show=en_docs podręcznika programowania]), to problem ten można obejść definiując zmienną środowiskową, w której zostaną umieszczone często występujące parametry, np. |
| SET SIDPLAYH=/O EVIE /A $D2C0 /R /F LINEAR | SET SIDPLAYH=/O EVIE /A $D2C0 /R /F LINEAR | ||
| - | i przetwarzać je zanim jeszcze przeprocesujemy parametry linii poleceń. Wywołanie programu może już wtedy wyglądać tak: | + | i przetwarzać je zanim jeszcze przejdziemy do interpretacji parametrów w linii poleceń. Wywołanie programu może już wtedy wyglądać tak: |
| SIDPLAYH /V PAL /T 10:23 A:>MUSIC>SID>LAST 6 | SIDPLAYH /V PAL /T 10:23 A:>MUSIC>SID>LAST 6 | ||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
| Szkopuł polega jednak na tym, że użyteczne procedury U_GETADR, U_SLASH, U_GETNUM, U_TOKEN i inne parsują wyłącznie zawartość bufora linii poleceń. | Szkopuł polega jednak na tym, że użyteczne procedury U_GETADR, U_SLASH, U_GETNUM, U_TOKEN i inne parsują wyłącznie zawartość bufora linii poleceń. | ||
| - | Można jednak przekonać DOS-a, że przetwarza wiersz komend podczas gdy faktycznie rzeczone procedury operować będą na zawartości zmiennej środowiskowej. Aby tego dokonać należy: | + | Można jednak przekonać DOS-a, że przetwarza wiersz komend, podczas gdy faktycznie rzeczone procedury operować będą na zawartości zmiennej środowiskowej. Aby tego dokonać, należy: |
| 1. Zachować zawartość bufora linii poleceń LBUF i offset aktualnie przetwarzanego parametru BUFOFF w buforze tymczasowym. | 1. Zachować zawartość bufora linii poleceń LBUF i offset aktualnie przetwarzanego parametru BUFOFF w buforze tymczasowym. | ||
Aktualna wersja
SpartaDOS X jest jednym z nielicznych DOS-ów pozwalających przekazywać parametry do wywoływanego programu (patrz rozdział 5 podręcznika programowania). Niestety, rozmiar linii poleceń ograniczony jest wewnętrznie do 64 znaków. Jeśli pisany program pozwala na użycie przełączników konfigurujących jego działanie, wtedy rychło okazać się może, że linia poleceń jest za krótka i część parametrów po prostu zostanie obcięta. Przykładowo
SIDPLAYH /V PAL /O EVIE /A $D2C0 /R /F LINEAR /T 10:23 A:>MUSIC>SID>LAST 6
będzie widziane przez SDX jako
SIDPLAYH /V PAL /O EVIE /A $D2C0 /R /F LINEAR /T 10:23 A:>MUSIC>SID>
Ponieważ SDX jest też jedynym DOS-em pozwalającym na używanie zmiennych środowiskowych (patrz rozdział 7 podręcznika programowania), to problem ten można obejść definiując zmienną środowiskową, w której zostaną umieszczone często występujące parametry, np.
SET SIDPLAYH=/O EVIE /A $D2C0 /R /F LINEAR
i przetwarzać je zanim jeszcze przejdziemy do interpretacji parametrów w linii poleceń. Wywołanie programu może już wtedy wyglądać tak:
SIDPLAYH /V PAL /T 10:23 A:>MUSIC>SID>LAST 6
Szkopuł polega jednak na tym, że użyteczne procedury U_GETADR, U_SLASH, U_GETNUM, U_TOKEN i inne parsują wyłącznie zawartość bufora linii poleceń.
Można jednak przekonać DOS-a, że przetwarza wiersz komend, podczas gdy faktycznie rzeczone procedury operować będą na zawartości zmiennej środowiskowej. Aby tego dokonać, należy:
1. Zachować zawartość bufora linii poleceń LBUF i offset aktualnie przetwarzanego parametru BUFOFF w buforze tymczasowym.
ldy #64 lda BUFOFF sta store,y ?copy: dey lda LBUF,y sta store,y tya bne ?copy store .ds 64+1
2. Pobrać zmienną środowiskową.
lda ?envad ldx ?envad+1 jsr GETENV bmi ?noenv ;nie ma - należy więc odtworzyć zawartość linii poleceń (patrz p.5) ?envad .dw ?env ?env .db 'SIDPLAYH',$9B
3. Przepisać ją z bufora liczb zmiennoprzecinkowych (BUF580 = $580) do LBUF zerując offset przetwarzanego parametru.
ldy #64 ?copy: dey lda BUF580,y sta LBUF,y tya bne ?copy sty BUFOFF
4. Używać do woli U_GETADR, U_SLASH i innych wraz z całym dobrodziejstwem inwentarza ustawiając wartości zmiennych programu.
5. Po wszystkim odtworzyć bufor linii poleceń i indeks przetwarzanego parametru.
ldy #64 lda store,y sta BUFOFF ?copy: dey lda store,y sta LBUF,y tya bne ?copy
6. Używać do woli U_GETADR, U_SLASH i reszty ale tym razem do przetworzenia parametrów przekazanych w wierszu komend.
Jak wspomniano wcześniej, zarówno zawartość zmiennej środowiskowej, jak i linii poleceń można przetwarzać tą samą procedurą.
UWAGA! Należy zwrócić uwagę, iż rozmiar zmiennej środowiskowej ograniczony jest przez rozmiar bufora poleceń również do 64 znaków (łącznie ze znakiem końca linii).
Uwagi
Podobny przykład przedstawiony został w rozdziale 18.1 podręcznika programowania.
