Turbo 2000 (Czeskie)
From Atariki
| Wersja z dnia 13:18, 6 wrz 2021 Seban (Dyskusja | wkład) (kolejne drobne poprawki) ← Previous diff |
Aktualna wersja Seban (Dyskusja | wkład) (AutoTurbo internal link fixed.) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| Jedna z odmian systemu turbo do magnetofonów Atari opracowana w 1987 roku, przez Jiří Richter-a, w tamtym czasie studenta Czeskiego Uniwersytetu Technicznego w Pradze, a także członka klubu Praskich użytkowników Atari. Pełna dokumentacja oraz sposób działania systemu została opublikowana w [http://www.atari8.cz/calp/data/pha_pr_2/index.php?c=0 załączniku nr 2 do Biuletynu Klubowego] nr 1 z 1987 roku. Pan Richter udostępnił pełny opis wraz bogatą dokumentacją dotyczącą jego systemu turbo. Załączone zostały schematy, wzory płytek drukowanych, sposób montażu w magnetofonie oraz pełny kod źródłowy procedur zapisu i odczytu dla systemu turbo. Można przypuszczać że tak bogata dokumentacja oraz opis systemu spowodowały dużą popularność tego typu rozwiązań w dawnej [https://pl.wikipedia.org/wiki/Czechos%C5%82owacja Czechosłowacji], gdzie jak można sądzić spotkało się z dużym entuzjazmem zdobyło spora popularność. Można tego domniemywać analizując bogactwo oprogramowania dostępnego dla tego tego rodzaju interfejsu. Z czasem powstało kilka różnych formatów danych obsługujących ten system (różniących się formatem danych, jednak zgodnych sprzętowo, tzn. działały bez problemu na interface zaprojektowanym dla tego systemu), a sam Jiří Richter przedstawił w późniejszym okresie rozwinięcie tegoż systemu nazwane [[JRC Super Turbo|"Super Turbo"]], które to pozwalało osiągać większe prędkości transmisji (szacowane prędkości możliwe do osiągnięcia przez Super Turbo mieściły się w zakresie od 2725 do 6411 bitów/sek). | Jedna z odmian systemu turbo do magnetofonów Atari opracowana w 1987 roku, przez Jiří Richter-a, w tamtym czasie studenta Czeskiego Uniwersytetu Technicznego w Pradze, a także członka klubu Praskich użytkowników Atari. Pełna dokumentacja oraz sposób działania systemu została opublikowana w [http://www.atari8.cz/calp/data/pha_pr_2/index.php?c=0 załączniku nr 2 do Biuletynu Klubowego] nr 1 z 1987 roku. Pan Richter udostępnił pełny opis wraz bogatą dokumentacją dotyczącą jego systemu turbo. Załączone zostały schematy, wzory płytek drukowanych, sposób montażu w magnetofonie oraz pełny kod źródłowy procedur zapisu i odczytu dla systemu turbo. Można przypuszczać że tak bogata dokumentacja oraz opis systemu spowodowały dużą popularność tego typu rozwiązań w dawnej [https://pl.wikipedia.org/wiki/Czechos%C5%82owacja Czechosłowacji], gdzie jak można sądzić spotkało się z dużym entuzjazmem zdobyło spora popularność. Można tego domniemywać analizując bogactwo oprogramowania dostępnego dla tego tego rodzaju interfejsu. Z czasem powstało kilka różnych formatów danych obsługujących ten system (różniących się formatem danych, jednak zgodnych sprzętowo, tzn. działały bez problemu na interface zaprojektowanym dla tego systemu), a sam Jiří Richter przedstawił w późniejszym okresie rozwinięcie tegoż systemu nazwane [[JRC Super Turbo|"Super Turbo"]], które to pozwalało osiągać większe prędkości transmisji (szacowane prędkości możliwe do osiągnięcia przez Super Turbo mieściły się w zakresie od 2725 do 6411 bitów/sek). | ||
| - | Rozwiązanie to przywędrowało również do Polski, gdzie było masowo klonowane i sprzedawane jako autorskie rozwiązania rodzimych przedsiębiorców. Przykładowe polskie systemy powielające sprzętowe rozwiązanie Jiří Richter-a to: [[Atari Hard Turbo]], [[Auto Turbo]]. | + | Rozwiązanie to przywędrowało również do Polski, gdzie było masowo klonowane i sprzedawane jako autorskie rozwiązania rodzimych przedsiębiorców. Przykładowe polskie systemy powielające sprzętowe rozwiązanie Jiří Richter-a to: [[Atari Hard Turbo]], [[AutoTurbo]]. |
| == Informacje Techniczne == | == Informacje Techniczne == | ||
Aktualna wersja
Jedna z odmian systemu turbo do magnetofonów Atari opracowana w 1987 roku, przez Jiří Richter-a, w tamtym czasie studenta Czeskiego Uniwersytetu Technicznego w Pradze, a także członka klubu Praskich użytkowników Atari. Pełna dokumentacja oraz sposób działania systemu została opublikowana w załączniku nr 2 do Biuletynu Klubowego nr 1 z 1987 roku. Pan Richter udostępnił pełny opis wraz bogatą dokumentacją dotyczącą jego systemu turbo. Załączone zostały schematy, wzory płytek drukowanych, sposób montażu w magnetofonie oraz pełny kod źródłowy procedur zapisu i odczytu dla systemu turbo. Można przypuszczać że tak bogata dokumentacja oraz opis systemu spowodowały dużą popularność tego typu rozwiązań w dawnej Czechosłowacji, gdzie jak można sądzić spotkało się z dużym entuzjazmem zdobyło spora popularność. Można tego domniemywać analizując bogactwo oprogramowania dostępnego dla tego tego rodzaju interfejsu. Z czasem powstało kilka różnych formatów danych obsługujących ten system (różniących się formatem danych, jednak zgodnych sprzętowo, tzn. działały bez problemu na interface zaprojektowanym dla tego systemu), a sam Jiří Richter przedstawił w późniejszym okresie rozwinięcie tegoż systemu nazwane "Super Turbo", które to pozwalało osiągać większe prędkości transmisji (szacowane prędkości możliwe do osiągnięcia przez Super Turbo mieściły się w zakresie od 2725 do 6411 bitów/sek).
Rozwiązanie to przywędrowało również do Polski, gdzie było masowo klonowane i sprzedawane jako autorskie rozwiązania rodzimych przedsiębiorców. Przykładowe polskie systemy powielające sprzętowe rozwiązanie Jiří Richter-a to: Atari Hard Turbo, AutoTurbo.
Informacje Techniczne
Zapis danych (jak większości kasetowych systemów Turbo dla Atari 8-bit) bazuje na modulacji szerokości impulsu. System rozróżnia 4 szerokości impulsów:
- Pilot
- Synchronizacja
- imp. "szeroki" (oznaczający zapis logicznego "1")
- imp. "wąski" (oznaczający zapis logicznego "0")
Interface transmituje dane z wykorzystaniem linii DATA_IN w porcie SIO, do przełączenia trybu pracy interface wykorzystuje linię COMMAND obecną również w gnieździe SIO. Prędkość transmisji osiągana przez system wynosi około 2270 bitów/sekundę. Każdy z bloków (zarówno nagłówek jaki segment danych) są poprzedzone sygnałem pilotującym, po którym następuje seria impulsów synchronizujących, a następnie następuje seria impulsów kodujących kolejne "O" i "1" występujące w zapisanym pliku. Szczegóły dotyczące formatu w formie skróconej są zawarte w dokumentacji do pakietu oprogramowania Turgen System.
Plik zapisany w tym systemie zawsze składa się dwóch bloków:
- nagłówka
- segmentu danych
Zobacz też
Ten artykuł to tylko zalążek. Możesz pomóc rozwojowi Atariki poprzez rozszerzenie go o więcej informacji.
