Lynx
From Atariki
| Wersja z dnia 14:31, 7 gru 2005 Piotrv (Dyskusja | wkład) (→Specyfikacja techniczna - 65C02 zamienione na link) ← Previous diff |
Wersja z dnia 12:35, 10 lip 2006 Daniel Koźmiński (Dyskusja | wkład) (cdn jak wrócę z kołchozu :))) Next diff → |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| - | Pierwsza w świecie konsola przenośna z kolorowym wyświetlaczem. Powstały dwie wersje Atari Lynxa: | + | Atari Lynx |
| - | * Lynx (zwany także Lynx I lub Lynx Classic) | + | |
| + | == Garść informacji z krypty == | ||
| + | |||
| + | Konsola została zbudowana przez inżynierów ze znanej z produkcji klasowych tytułów firmy Epyx w 1987 r. i tegoż roku zaprezentowano ją na zimowych targach Consumer Electronic Show pod nazwą Handy. Borykając się z problemami finansowymi Epyx usilnie poszukiwał inwestora, który pozwoliłby na rynkowy debiut pierwszej na świecie przenośnej konsoli do gier z kolorowym wyświetlaczem. Po krótkich negocjacjach koncern Atari podjął się produkcji, dystrybucji oraz finansowania reklamy nowego produktu, później przemianowanego na Atari Lynx. | ||
| + | |||
| [[Grafika:Lynx1.jpg]] | [[Grafika:Lynx1.jpg]] | ||
| - | * Lynx II | + | Pierwsza wersja konsoli (znana później jako Lynx I lub Lynx Classic) została przedstawiona publiczności na letnich targach gier Consumer Electronic Show w 1989 r. z ceną ustaloną na 189,95 dolarów amerykańskich. Za wspomniane 190 dolarów kupujący otrzymywał grę California Games, pokrowiec, kabel ComLynx oraz zasilacz AC (później zastąpiony sześcioma alkalicznymi bateriami) oraz oczywiście konsolę Atari Lynx. |
| + | |||
| + | == Rzeczywistość == | ||
| + | |||
| + | Jednak optymistyczne plany zaopatrzenia milionów graczy już na początku natrafiły na poważne problemy. Na tych samych targach gigant elektronicznej rozrywki Nintendo zaprezentował swój pomysł na drenowanie kieszeni die hard graczy nie mogących się nigdy rozstać z mordowaniem rzeszy kosmitów względnie układaniem niekończących się wieży z klocków – Nintendo Gameboy. Mimo nieporównywalnie skromniejszych możliwości technicznych (m.in. uboższy, tylko czarno-biały ekran) to właśnie marka Gameboy jest znakomicie rozpoznawalna do dnia dzisiejszego. Dlaczego? Otóż, jak wszyscy wiedzą, Atari (w szczególności pod sterami panów Tramielów) nigdy nie potrafiło dostatecznie zadbać o przyszłość swoich produktów. O kiepskim marketingu można przeczytać setki epopei i opracowań, do tego należy dodać niewielką dostępność konsoli na starcie. Gdy Atari było w stanie dostarczyć każdą zamówioną przez sklepy ilość zabawek, rynek był nieźle nasycony Gameboy’ami, co potwierdza regułę, że klient nie będzie czekał na mega-hiper sprzęt, który będzie nie-wiadomo-kiedy, tylko chętnie nabędzie gorszy, ale z szerokim wyborem gier i powszechnie dostępny. Dodatkowym minusem był stosunkowy drogi (5000 dolarów amerykańskich) devkit, do którego należało jeszcze dokupić komputer Amiga (sic!), bowiem oprogramowania nie można było tworzyć na komputerach Atari – zadziwiająca była polityka panów spod znaku Fuji, promująca komputer największego konkurenta. Zestaw developerski składał się z: | ||
| + | |||
| + | * komputera Commodore Amiga wyposażonego w 3MB RAM oraz twardy dysk, | ||
| + | * karty Howard zawierającej całą elektronikę konsoli Lynx opakowaną w wielkie metalowe pudło posiadającej złącze równoległe do Amigi i karty Howdy. | ||
| + | * karta Howdy: mała płytka w plastikowej obudowie zawierająca wyświetlacz identyczny jak w konsoli. | ||
| + | * Handy-Bug: debugger wraz z disasemblerem, | ||
| + | * Handicraft: konwerter plików IFF na dane zawierające definicje sprite’ów, | ||
| + | * HSFX: edytor muzyki, | ||
| + | * HandyROM: linker łączący dane w gotowy plik do zaprogramowania carta, | ||
| + | * HandyASM: asembler, | ||
| + | * Dokumentacja licząca ok. 270 stron. | ||
| + | |||
| + | == Następca == | ||
| + | |||
| + | Podczas gdy Nintendo ze swoim Gameboy’em dzięki elastycznej polityce współpracy z niezależnymi producentami gier podbijało rynek na całym świecie Atari doszło do wniosku, że Lynx wymaga modyfikacji i w 1991 roku zaprezentowała nową wersję, jakbyśmy dziś nazwali Lynxa, swojej kieszkonsolki. | ||
| + | |||
| [[Grafika:Lynx2.jpg]] | [[Grafika:Lynx2.jpg]] | ||
| - | Pod względem technicznym nie różnią się niczym. Lynx II ma jednak mniejszą obudowę, dłużej działa na bateriach (pobiera około 15% mniej prądu), ma przycisk wyłączający podświetlenie ekranu (Lynx I sam wyłączał ekran po pięciu minutach nie używania) i ma dodaną diodę LED oznaczającą włączenie konsoli (dodatkową funkcją jest jej miganie gdy baterie są słabe). Łatwiej jest także wkładać kartridże z grami do wersji II. | + | Lynx II poza kompletnie nowym wyglądem nie różnił się zbytnio od pierwotnego produktu – dodano gumowe obicia boków konsoli, wyraźniejszy ekran, gniazdo słuchawek uzyskało stereofonię oraz poprawiono to, na co głównie narzekali gracze – wydłużono bowiem czas pracy na bateriach. Poza tym w pudełko zabrakło wymienionych wcześniej akcesoriów co pozwoliło na ustalenie ceny na bardzo atrakcyjnym poziomie 99 dolarów amerykańskich. Pomimo tego, że sprzedaż znacząco wzrosła rynek był już opanowany przez tańszego, wyposażonego w ogromną baterię dostępnych gier Nintendo Gameboy’a. Kiedy w maju 1991 r. Sega wraz ze swoim Game Gear przełamała monopol Atari na przenośne konsole z kolorowym wyświetlaczem Atari rzuciło ręcznik na ring i skupiło się na nowym pomyśle – Jaguar. |
| + | |||
| + | == Charakterystyka konsoli: == | ||
| + | |||
| + | === Wymiary: === | ||
| - | == Specyfikacja techniczna == | + | 27,3 cm x 10,8 cm x 3,8 cm |
| + | 23.5 cm x 10.8 cm x 5,08 cm (27.3 cm x 10.8 cm x 3.81 cm dla Lynx Classic) | ||
| - | Wymiary: | + | Przekątna ekranu: 3,5 cala, |
| - | * Lynx I: 27,3 cm x 10,8 cm x 3,8 cm | + | |
| - | * Lynx II: 23,5 cm x 10,8 cm x 5 cm | + | |
| - | Przekątna ekranu: 3,5 cala | + | === Specyfikacja techniczna: === |
| - | Złącza: słuchawkowe (mini-jack), ComLynx (patrz niżej), zasilania | + | O mocy Lynxa decydują dwa układy specjalizowane: Mikey i Suzy: |
| - | Procesor: MOS [[65C02]], 4MHz + koprocesor matematyczny | + | '''Mikey''' (16-bitowy chip pracujący z zegarem 16MHz) składający się z: |
| - | Dźwięk: 4 kanały, kazdy wyposażony w ośmiobitowy przetwornik analogowo-cyfrowy, wyjście stereo w Lynx II, mono w Lynx I | + | * mikroprocesora 65C02 o taktowaniu do 4MHz, |
| + | * mikroprocesora dźwiękowego zapewniającego 4-kanałowy dźwięk, 8-bitowy DAC dla każdego kanału, Stereo (mono dla Lynx Classic), | ||
| + | * sterownika DMA dla wyświetlacza LCD (paleta 4096 kolorów, przy 16 kolorach w jednej linii, istnieje możliwość wyświetlenia większej ilości kolorów na ekranie przy zmianie palety kolorów co linię rastra), | ||
| + | * sterownika przerwań | ||
| + | * układu UART (ComLynx) | ||
| + | * 512 bajtów bootstrapu do uruchamiania cartów, | ||
| - | Obraz: 160x102 pikseli, paleta 4096 kolorów, do 16 kolorów w jednej linii, możliwość zmiany palety co linię, wbudowany Blitter | + | '''Suzy''' (16-bitowy chip pracujący z zegarem 16MHz) składający się z: |
| - | Pamięć: 64 KB | + | * blittera |
| + | * silnika graficznego udostępniającego m.in.: sprzętowe tworzenie linii, dowolną liczbę sprzętowych sprite’ów, sprzętowe skalowanie oraz deformowanie sprite’ów, sprzętową dekompresję danych o kształtach sprite’ów, sprzętowe przycinanie oraz wielokierunkowy przesuw ekranu, rozdzielczość 160x102, | ||
| + | * koprocesora matematycznego umożliwiającego sprzętowe dzielenie i mnożenie (16-bitowe składowe, wynik 32-bitowy) | ||
| - | Kartridże: wszystkie gry zapisane są na kartach o pojemnośći 128, 256 lub 512 KB, ale Lynx obsługuje kartridże do 2MB (przy użyciu przełączania banków nawet 4MB) | + | Cartridge z grami mają w większości pojemność 256KB (występują również gry mieszczące się w 128KB oraz 3 gry zajmujące 512KB: Ninja Gaiden 3, Pit Fighter oraz Jimmy Connors Tenis), maksymalny oficjalny limit pojemności cartridge’a to 2MB aczkolwiek dzięki wykorzystaniu mechanizmu bankowania czy też używając linii ROM POWER ON/OFF jako dodatkowej linii adresowej można uzyskać większe pojemności. |
| - | Zasilanie: 6 baterii typu AA lub zasilacz | ||
| - | Czas działania na bateriach: | + | == Oficjalne akcesoria: == |
| - | * Lynx I: 4 godziny | + | |
| - | * Lynx II: 5 godzin | + | |
| - | == Akcesoria == | + | * '''Kabel ComLynx''' - niektóre gry mają możliwość grania w trybie multiplayer po połączeniu do siedemnastu Lynxów kablem ComLynx. Oczywiście każda konsola musi być wyposażona kartridż z tą samą grą. |
| - | Atari wyprodukowało kilka akcesoriów do Lynxa: | + | * '''Zasilacz''' |
| - | * Kabel ComLynx - niektóre gry mają możliwość grania w trybie multiplayer po połączeniu do ośmiu Lynxów kablem ComLynx. Oczywiście kazda konsola musi być wyposażona kartridż z tą samą grą. | + | * '''Kabel zasilający''' do zapalniczki samochodowej |
| - | * Zasilacz | + | * '''Osłona przeciwsłoneczna''' - istnieją dwie wersje, odpowiednio dla Lynx I i Lynx II |
| - | * Kabel zasilający do zapalniczki samochodowej | + | * '''Battery Pack''' - moduł zasilający, do którego należy włożyć 6 baterii rozmiaru D (R20 w polskiej nomenklaturze). Całość podłącza się do Lynxa oraz przytwierdza do paska od spodni. Taki zestaw zapewnia 20 godzin zabawy z konsolą |
| - | * Osłona przeciwsłoneczna - istnieją dwie wersje, odpowiednio dla Lynx I i Lynx II | + | * '''Pokrowiec''' - można do niego schować konsolę, kilka gier i kabel ComLynx |
| - | * Battery Pack - moduł zasilający, do którego należy włożyć 6 baterii rozmiaru D (R20 w polskiej nomenklaturze). Całość podłącza się do Lynxa oraz przytwierdza do paska od spodni. Taki zestaw zapewnia 20 godzin zabawy z konsolą | + | * '''Walizka''' - można w niej przechowywać Lynxa, 24 kartridże z grami i inne akcesoria |
| - | * Pokrowiec - można do niego schować konsolę, kilka gier i kabel ComLynx | + | |
| - | * Walizka - można w niej przechowywać Lynxa, 24 kartridże z grami i inne akcesoria | + | |
| + | == Ciekawostki == | ||
| - | {{stub}} | + | * Lynx może być używane zarówno przez lewo- jak i praworęcznych graczy. |
| - | [[Kategoria:Atari - Konsole]] | + | * Około 60 szt. konsolek zostało wysłanych jako prezent dla amerykańskich żołnierzy na front iracki podczas operacji Pustynna Burza. |
| + | * Początkowo rozważano możliwość wgrywania gier przez magnetofon (!!!) | ||
Wersja z dnia 12:35, 10 lip 2006
Atari Lynx
Spis treści |
Garść informacji z krypty
Konsola została zbudowana przez inżynierów ze znanej z produkcji klasowych tytułów firmy Epyx w 1987 r. i tegoż roku zaprezentowano ją na zimowych targach Consumer Electronic Show pod nazwą Handy. Borykając się z problemami finansowymi Epyx usilnie poszukiwał inwestora, który pozwoliłby na rynkowy debiut pierwszej na świecie przenośnej konsoli do gier z kolorowym wyświetlaczem. Po krótkich negocjacjach koncern Atari podjął się produkcji, dystrybucji oraz finansowania reklamy nowego produktu, później przemianowanego na Atari Lynx.
Pierwsza wersja konsoli (znana później jako Lynx I lub Lynx Classic) została przedstawiona publiczności na letnich targach gier Consumer Electronic Show w 1989 r. z ceną ustaloną na 189,95 dolarów amerykańskich. Za wspomniane 190 dolarów kupujący otrzymywał grę California Games, pokrowiec, kabel ComLynx oraz zasilacz AC (później zastąpiony sześcioma alkalicznymi bateriami) oraz oczywiście konsolę Atari Lynx.
Rzeczywistość
Jednak optymistyczne plany zaopatrzenia milionów graczy już na początku natrafiły na poważne problemy. Na tych samych targach gigant elektronicznej rozrywki Nintendo zaprezentował swój pomysł na drenowanie kieszeni die hard graczy nie mogących się nigdy rozstać z mordowaniem rzeszy kosmitów względnie układaniem niekończących się wieży z klocków – Nintendo Gameboy. Mimo nieporównywalnie skromniejszych możliwości technicznych (m.in. uboższy, tylko czarno-biały ekran) to właśnie marka Gameboy jest znakomicie rozpoznawalna do dnia dzisiejszego. Dlaczego? Otóż, jak wszyscy wiedzą, Atari (w szczególności pod sterami panów Tramielów) nigdy nie potrafiło dostatecznie zadbać o przyszłość swoich produktów. O kiepskim marketingu można przeczytać setki epopei i opracowań, do tego należy dodać niewielką dostępność konsoli na starcie. Gdy Atari było w stanie dostarczyć każdą zamówioną przez sklepy ilość zabawek, rynek był nieźle nasycony Gameboy’ami, co potwierdza regułę, że klient nie będzie czekał na mega-hiper sprzęt, który będzie nie-wiadomo-kiedy, tylko chętnie nabędzie gorszy, ale z szerokim wyborem gier i powszechnie dostępny. Dodatkowym minusem był stosunkowy drogi (5000 dolarów amerykańskich) devkit, do którego należało jeszcze dokupić komputer Amiga (sic!), bowiem oprogramowania nie można było tworzyć na komputerach Atari – zadziwiająca była polityka panów spod znaku Fuji, promująca komputer największego konkurenta. Zestaw developerski składał się z:
- komputera Commodore Amiga wyposażonego w 3MB RAM oraz twardy dysk,
- karty Howard zawierającej całą elektronikę konsoli Lynx opakowaną w wielkie metalowe pudło posiadającej złącze równoległe do Amigi i karty Howdy.
- karta Howdy: mała płytka w plastikowej obudowie zawierająca wyświetlacz identyczny jak w konsoli.
- Handy-Bug: debugger wraz z disasemblerem,
- Handicraft: konwerter plików IFF na dane zawierające definicje sprite’ów,
- HSFX: edytor muzyki,
- HandyROM: linker łączący dane w gotowy plik do zaprogramowania carta,
- HandyASM: asembler,
- Dokumentacja licząca ok. 270 stron.
Następca
Podczas gdy Nintendo ze swoim Gameboy’em dzięki elastycznej polityce współpracy z niezależnymi producentami gier podbijało rynek na całym świecie Atari doszło do wniosku, że Lynx wymaga modyfikacji i w 1991 roku zaprezentowała nową wersję, jakbyśmy dziś nazwali Lynxa, swojej kieszkonsolki.
Lynx II poza kompletnie nowym wyglądem nie różnił się zbytnio od pierwotnego produktu – dodano gumowe obicia boków konsoli, wyraźniejszy ekran, gniazdo słuchawek uzyskało stereofonię oraz poprawiono to, na co głównie narzekali gracze – wydłużono bowiem czas pracy na bateriach. Poza tym w pudełko zabrakło wymienionych wcześniej akcesoriów co pozwoliło na ustalenie ceny na bardzo atrakcyjnym poziomie 99 dolarów amerykańskich. Pomimo tego, że sprzedaż znacząco wzrosła rynek był już opanowany przez tańszego, wyposażonego w ogromną baterię dostępnych gier Nintendo Gameboy’a. Kiedy w maju 1991 r. Sega wraz ze swoim Game Gear przełamała monopol Atari na przenośne konsole z kolorowym wyświetlaczem Atari rzuciło ręcznik na ring i skupiło się na nowym pomyśle – Jaguar.
Charakterystyka konsoli:
Wymiary:
27,3 cm x 10,8 cm x 3,8 cm 23.5 cm x 10.8 cm x 5,08 cm (27.3 cm x 10.8 cm x 3.81 cm dla Lynx Classic)
Przekątna ekranu: 3,5 cala,
Specyfikacja techniczna:
O mocy Lynxa decydują dwa układy specjalizowane: Mikey i Suzy:
Mikey (16-bitowy chip pracujący z zegarem 16MHz) składający się z:
- mikroprocesora 65C02 o taktowaniu do 4MHz,
- mikroprocesora dźwiękowego zapewniającego 4-kanałowy dźwięk, 8-bitowy DAC dla każdego kanału, Stereo (mono dla Lynx Classic),
- sterownika DMA dla wyświetlacza LCD (paleta 4096 kolorów, przy 16 kolorach w jednej linii, istnieje możliwość wyświetlenia większej ilości kolorów na ekranie przy zmianie palety kolorów co linię rastra),
- sterownika przerwań
- układu UART (ComLynx)
- 512 bajtów bootstrapu do uruchamiania cartów,
Suzy (16-bitowy chip pracujący z zegarem 16MHz) składający się z:
- blittera
- silnika graficznego udostępniającego m.in.: sprzętowe tworzenie linii, dowolną liczbę sprzętowych sprite’ów, sprzętowe skalowanie oraz deformowanie sprite’ów, sprzętową dekompresję danych o kształtach sprite’ów, sprzętowe przycinanie oraz wielokierunkowy przesuw ekranu, rozdzielczość 160x102,
- koprocesora matematycznego umożliwiającego sprzętowe dzielenie i mnożenie (16-bitowe składowe, wynik 32-bitowy)
Cartridge z grami mają w większości pojemność 256KB (występują również gry mieszczące się w 128KB oraz 3 gry zajmujące 512KB: Ninja Gaiden 3, Pit Fighter oraz Jimmy Connors Tenis), maksymalny oficjalny limit pojemności cartridge’a to 2MB aczkolwiek dzięki wykorzystaniu mechanizmu bankowania czy też używając linii ROM POWER ON/OFF jako dodatkowej linii adresowej można uzyskać większe pojemności.
Oficjalne akcesoria:
- Kabel ComLynx - niektóre gry mają możliwość grania w trybie multiplayer po połączeniu do siedemnastu Lynxów kablem ComLynx. Oczywiście każda konsola musi być wyposażona kartridż z tą samą grą.
- Zasilacz
- Kabel zasilający do zapalniczki samochodowej
- Osłona przeciwsłoneczna - istnieją dwie wersje, odpowiednio dla Lynx I i Lynx II
- Battery Pack - moduł zasilający, do którego należy włożyć 6 baterii rozmiaru D (R20 w polskiej nomenklaturze). Całość podłącza się do Lynxa oraz przytwierdza do paska od spodni. Taki zestaw zapewnia 20 godzin zabawy z konsolą
- Pokrowiec - można do niego schować konsolę, kilka gier i kabel ComLynx
- Walizka - można w niej przechowywać Lynxa, 24 kartridże z grami i inne akcesoria
Ciekawostki
- Lynx może być używane zarówno przez lewo- jak i praworęcznych graczy.
- Około 60 szt. konsolek zostało wysłanych jako prezent dla amerykańskich żołnierzy na front iracki podczas operacji Pustynna Burza.
- Początkowo rozważano możliwość wgrywania gier przez magnetofon (!!!)
