KMK/JŻ IDE
From Atariki
| Wersja z dnia 16:03, 23 mar 2005 KMK (Dyskusja | wkład) ← Previous diff |
Wersja z dnia 23:14, 23 mar 2005 KMK (Dyskusja | wkład) Next diff → |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
| Tryb emulacji charakteryzuje się mniejszą szybkością operacji I/O niż tryb rzeczywisty - różnica jest szczególnie drastyczna przy zapisie. | Tryb emulacji charakteryzuje się mniejszą szybkością operacji I/O niż tryb rzeczywisty - różnica jest szczególnie drastyczna przy zapisie. | ||
| - | Oprogramowanie interfejsu pozwala na start systemu z dowolnej partycji, co jest teoretycznie niemożliwe w XL OS. Sterownik interfejsu ucieka się w związku z tym do pewnego triku, który zapobiega przestawieniu numeru dysku startowego na D1:. | + | Oprogramowanie interfejsu pozwala na start systemu z dowolnej partycji, co jest teoretycznie niemożliwe w [[XL OS]]. Sterownik interfejsu ucieka się w związku z tym do pewnego triku, który zapobiega przestawieniu numeru dysku startowego na D1:. |
| Interfejs współpracuje ze wszystkimi znanymi (autorom) modelami twardych dysków oraz z kartami CF. | Interfejs współpracuje ze wszystkimi znanymi (autorom) modelami twardych dysków oraz z kartami CF. | ||
Wersja z dnia 23:14, 23 mar 2005
Interfejs IDE, znany także jako "KMK/JŻ". Opracowany w roku 1995 przez Jacka Żuka (hardware) oraz KMK (software) interfejs równoległy przeznaczony do podłączania napędów IDE/AT-BUS do komputerów serii XE.
Interfejs wykorzystuje istniejący w systemie operacyjnym mechanizm pozwalający na podłączanie w standardowy, zdefiniowany przez Atari sposób urządzeń równoległych tak, by zostały automatycznie zainicjowane po włączeniu zasilania komputera (rodzaj tzw. plug-n-play). W związku z tym zastosowanie interfejsu nie wymaga w żaden sposób ingerencji w kod systemu operacyjnego.
Wewnętrzne oprogramowanie interfejsu pozwala na zaadresowanie dysków o pojemności do 8 GB (16777216 sektorów po 512 bajtów). Dysk można podzielić na 16 partycji o łącznej pojemności 8 GB (może to być 1 partycja o rozmiarze 8 GB). Jednak, ponieważ DOS-y normalnie nie pracują z sektorem o wielkości 512 bajtów, sterownik interfejsu ma dwa tryby pracy:
- tryb "rzeczywisty", w którym transmitowane są sektory 512-bajtowe
- tryb "emulacji", w którym 1 sektor 512-bajtowy wykorzystywany jest do zapisania dwóch sektorów 256-bajtowych
Tryb emulacji charakteryzuje się mniejszą szybkością operacji I/O niż tryb rzeczywisty - różnica jest szczególnie drastyczna przy zapisie.
Oprogramowanie interfejsu pozwala na start systemu z dowolnej partycji, co jest teoretycznie niemożliwe w XL OS. Sterownik interfejsu ucieka się w związku z tym do pewnego triku, który zapobiega przestawieniu numeru dysku startowego na D1:.
Interfejs współpracuje ze wszystkimi znanymi (autorom) modelami twardych dysków oraz z kartami CF.
