Format AtariDOS 4

From Atariki

Wersja z dnia 00:37, 21 lut 2006 KMK (Dyskusja | wkład) (→Jednostka alokacji) ← Previous diff		Wersja z dnia 00:40, 21 lut 2006 KMK (Dyskusja | wkład) (→Jednostka alokacji) Next diff →
Linia 4:		Linia 4:
	Jednostkę alokacji w tym formacie stanowi sześć sektorów, czyli 768 bajtów w [[SD]] lub 1536 bajtów w [[DD]]. Dyskietka zapisana jednostronnie w SD lub DD ma więc całkowitą pojemność 120 jednostek alokacji, z czego początkowo dostępne jest 118, gdyż dwie zajmuje VTOC. W DD dodatkowo pierwsza jednostka alokacji (sektory 1-6) oznaczona jest jako zawsze zajęta, obszar plików zaczyna się od następnej.		Jednostkę alokacji w tym formacie stanowi sześć sektorów, czyli 768 bajtów w [[SD]] lub 1536 bajtów w [[DD]]. Dyskietka zapisana jednostronnie w SD lub DD ma więc całkowitą pojemność 120 jednostek alokacji, z czego początkowo dostępne jest 118, gdyż dwie zajmuje VTOC. W DD dodatkowo pierwsza jednostka alokacji (sektory 1-6) oznaczona jest jako zawsze zajęta, obszar plików zaczyna się od następnej.
		+
		+	Dla [[QD]] całkowita pojemność dyskietki to 238 jednostek, z czego na pliki przeznaczone jest 236.
	Ze struktury mapy alokacji plików (zobacz niżej) można wywnioskować, że maksymalna pojemność systemu plików wynosi 248 jednostek alokacji, co w [[DD]] daje 380928 bajtów, czyli 372k.		Ze struktury mapy alokacji plików (zobacz niżej) można wywnioskować, że maksymalna pojemność systemu plików wynosi 248 jednostek alokacji, co w [[DD]] daje 380928 bajtów, czyli 372k.

---

Wersja z dnia 00:40, 21 lut 2006

Format dyskietki zastosowany w AtariDOS 4, przygotowywany dla stacji dysków komputera Atari 1450XLD.

Spis treści 1 Jednostka alokacji 2 VTOC 2.1 Katalog 2.2 Mapa alokacji plików 2.3 Przykład

Jednostka alokacji

Jednostkę alokacji w tym formacie stanowi sześć sektorów, czyli 768 bajtów w SD lub 1536 bajtów w DD. Dyskietka zapisana jednostronnie w SD lub DD ma więc całkowitą pojemność 120 jednostek alokacji, z czego początkowo dostępne jest 118, gdyż dwie zajmuje VTOC. W DD dodatkowo pierwsza jednostka alokacji (sektory 1-6) oznaczona jest jako zawsze zajęta, obszar plików zaczyna się od następnej.

Dla QD całkowita pojemność dyskietki to 238 jednostek, z czego na pliki przeznaczone jest 236.

Ze struktury mapy alokacji plików (zobacz niżej) można wywnioskować, że maksymalna pojemność systemu plików wynosi 248 jednostek alokacji, co w DD daje 380928 bajtów, czyli 372k.

VTOC

VTOC znajduje się w 58 i 59 jednostce alokacji, czyli zajmuje sektory o numerach od 349 do 360 ($015D-$168). Z tego jedenaście pierwszych sektorów (349-359) zajmuje katalog dyskietki, ostatni zaś sektor przeznaczony jest na mapę alokacji plików.

Katalog

Pojedyńczy wpis katalogowy zajmuje 16 bajtów. Ponieważ katalog zajmuje 11 sektorów, na dyskietce można umieścić do 88 plików w SD lub 176 w DD. Strukturę wpisu katalogowego przedstawia tabelka:

Offset	Opis
$00	Bajt statusu: bit 7 = 1 - plik skasowany; pozostałe bity mają wtedy wartość 0 bit 6 = 1 - plik istnieje; stany bitów 6 i 7 sa zawsze przeciwne bit 5 = 1 - plik jest zabezpieczony przed zapisem lub skasowaniem bit 4 - funkcja nieznana bit 3 - funkcja nieznana bit 2 - funkcja nieznana bit 1 - funkcja nieznana bit 0 = 1 - plik jest otwarty do zapisu
$01	Liczba jednostek alokacji, jaką zajmuje plik.
$02	Offset ostatniego bajtu danych znajdujących się w ostatnim sektorze (nie jednostce alokacji!) pliku.
$03	Numer bajtu w mapie alokacji plików, od którego zaczyna się informacja o rozmieszczeniu pliku na dyskietce. Inaczej mówiąc, jest to numer pierwszej jednostki alokacji zajętej przez plik, zwiększony o siedem.
$04	Funkcja nieznana, być może bajt zarezerwowany na przyszłość.
$05-$0C	Nazwa pliku dopełniona spacjami.
$0D-$0F	Rozszerzenie nazwy pliku dopełnione spacjami.

DOS 4.0 nie pozwala założyć na dyskietce pliku o zerowej długości. Każdy nowo założony plik dostaje status $81. Po zamknięciu pliku DOS kasuje bit 0, jednak jeśli do pliku nie wpisano żadnych danych, status będzie miał wartość $80, co oznacza plik skasowany. Dopiero wpisanie co najmniej jednego bajtu powoduje, że funkcja CLOSE zmienia status zbioru na $40 (plik istnieje).

Mapa alokacji plików

Mapa alokacji plików zajmuje, jako się rzekło, ostatni sektor 59 jednostki alokacji, o znajomym skądinąd numerze 360, czyli $0168. Pierwsze osiem bajtów tego sektora zajęte jest przez system:

</table>

Pozostałą część mapy alokacji plików zajmuje właściwa mapa dyskietki. Pierwszy jej wpis to bajt nr 8 (licząc od zera) sektora 360, oznacza on jednostkę alokacji nr 1, czyli sektory 1-6. Następny bajt symbolizuje jednostkę alokacji nr 2 (sektory 7-12), kolejny jednostkę alokacji nr 3 (sektory 13-18) itd. aż do bajtu 127, do którego przypisana jest jednostka alokacji nr 120, czyli sektory 714-720.

Wartości poszczególnych bajtów mogą być następujące:

• $00-$05: koniec pliku
• każdy inny: numer następnej jednostki alokacji zwiększony o 7

Jeśli bajt 3 wpisu pliku w katalogu ma wartość 8, to znaczy, że wskazuje on tym samym, iż informacji o początku pliku trzeba szukać w ósmym bajcie mapy alokacji plików. Jak objaśniono powyżej, bajt ten oznacza jednostkę alokacji nr 1, a więc jest to pierwsza jednostka alokacji wypełniona danymi tego pliku.

Jeśli plik zajmuje ponad jedną jednostkę alokacji, to odpowiedni bajt mapy zawiera numer bajtu w tejże mapie, który symbolizuje następną jednostkę alokacji zajętą przez plik. Inaczej mówiąc, jeśli plik zajmuje jednostki alokacji 1, 2, 3 (i dalsze), to wartości bajtów 8 i 9 mapy alokacji plików będą wynosić odpowiednio 9 i 10, a jeśli czwartą zajętą jednostką alokacji jest jednostka nr 50, to bajt 10 mapy będzie zawierał wartość 57 (numer następnej jednostki alokacji plus 7). Krótko mówiąc, każdy wpis mapy dotyczący danego pliku wskazuje na kolejny wpis mapy dotyczący tego samego pliku.

Koniec pliku jest w mapie alokacji plików zaznaczony wartością od $00 do $05. Liczba ta oznacza, który sektor danej jednostki alokacji jest jako ostatni wypełniony danymi. W połączeniu z informacją z katalogu, która mówi, ile bajtów zawiera ostatni sektor pliku, pozwala to na dokładne określenie długości pliku.

Wolny obszar dyskietki jest w mapie reprezentowany tak samo jak pliki: wskaźnikiem do niego są bajty 1 i 2 mapy alokacji plików, a tam każdy kolejny wpis w mapie wskazuje na następny wpis mapy oznaczający wolną jednostkę alokacji. Dzięki temu DOS nie musi przeznaczać specjalnego kodu do wpisania do mapy, jeśli któraś jednostka alokacji jest zarezerwowana i nie powinna być zajęta przez pliki (np. VTOC), wystarczy, że takowa jest pominięta na liście wolnych jednostek.

Przykład

• wpis katalogowy pliku QDOS.SYS jest natępujący:

$40 $06 $7A $08 $00 QDOS____SYS

Status $40 oznacza, że plik istnieje; zajmuje 6 jednostek alokacji, czyli 36 sektorów (i taką własnie długość ujrzymy w katalogu, bo DOS przelicza wszystko na sektory 128-bajtowe). Ostatni sektor zawiera 123 bajty danych (offset ostatniego bajtu $7A, czyli 122), a dane o rozmieszczeniu pliku zaczynają się w bajcie ósmym ($08) mapy alokacji plików.

• mapa od bajtu nr 8 zawiera co następuje:

Bajty:    $08 $09 $0A $0B $0C $0D
Wartości: $09 $0A $0B $0C $0D $03

Numer bajtu to numer jednostki alokacji zwiększony o 7, a więc plik zajmuje jednostki alokacji od 1 do 6, czyli sektory od 1 do 36. Jednostka alokacji nr 6 jest niepełna, zajęte są w niej tylko 3 sektory, a w ostatnim z nich, co wiemy z katalogu, są 122 bajty danych.

Struktura mapy alokacji plików w DOS 4.0, jak widać, przypomina nieco pecetowy FAT.

Offset	Znaczenie
$00	Bajt o nieustalonej funkcji, być może znacznik formatu, ma różne wartości w różnych gęstościach:<p> $52 ("R") dla SS/SD $43 ("C") dla DS/DD </td></tr>
$01	Offset wewnątrz mapy alokacji plików wskazujący pierwszą pozycję, gdzie zaczyna się wolny obszar. Jeśli na dyskietce nie ma wolnych jednostek alokacji, oba te bajty są wyzerowane.
$02	Znaczenie nieustalone, być może rezerwa na przyszłość.
$03	Liczba wolnych jednostek alokacji na dyskietce.
$04-$07	Znaczenie nieustalone, być może rezerwa na przyszłość.