ARC (program archiwizujący)

From Atariki

ARC, co jest skrótem od angielskiego archive, to program służący do archiwizacji plików napisany w 1985 roku przez System Enhancement Associates (SEA) na IBM PC, z pierwotnym przeznaczeniem jako narzędzie ułatwiające przechowywanie danych w BBS-ach.

ARC był pierwszym archiwerem z prawdziwego zdarzenia: jako zasadę działania wprowadził to, że wskazane przez użytkownika pliki są najpierw skracane przy użyciu jednego z trzech znanych programowi algorytmów kompresji, zaopatrywane w sumy kontrolne (CRC), a następnie łączone w jeden plik - archiwum z rozszerzeniem .ARC. Stało się to wzorem dla późniejszych programów tego typu, takich jak ZIP, ARJ, LHArc itp.

Kod źródłowy (w języku C) był publicznie dostępny, dzięki czemu program szybko przeniesiono na wiele innych komputerów, m.in. na Atari ST.

ARC i UNARC

Na ośmiobitowym Atari ARC został zaimplementowany przez Boba Puffa w 1988 roku, w postaci dwóch programów: SuperARC i SuperUnARC, z których ten pierwszy służy do tworzenia archiwów, a drugi do ich przeglądania i rozpakowywania. SuperARC może być też używany z linii komend, jako:

ARC.EXE [archiwum] [maska plików]

Menu wtedy się nie pokazuje. Zaletą tej implementacji jest dobry stopień kompresji, program pakuje lepiej niż archiwer zawarty w SpartaDOS X, a nawet, co dziwne, lepiej niż ARC 5.21 na PC. Ma też wadę: w archiwum nie są przechowywane czas i data pliku: ARC źle je odczytuje, wskutek czego daty zapisane w archiwum są nieprawidłowe, UNARC natomiast, przynajmniej pod SpartaDOS X, nie umie ich przenieść na dysk przy odpakowywaniu archiwum.

ARC w SpartaDOS X

Własną wersję, pozbawioną menu (obsługiwaną całkowicie z linii komend, tak samo jak w oryginale) ma też SpartaDOS X. Zaletą programu jest zgodność obsługi z oryginałem (jest to niemal dokładna implementacja tego, co jest w programie ARC.EXE na PC), a wadą to, że program miewa kłopoty z efektywnym pakowaniem większych plików binarnych.