COM
From Atariki
| Wersja z dnia 09:10, 14 cze 2006 KMK (Dyskusja | wkład) (→SpartaDOS X) ← Previous diff |
Wersja z dnia 20:01, 15 wrz 2006 Epi (Dyskusja | wkład) (lans) Next diff → |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| === SpartaDOS X === | === SpartaDOS X === | ||
| - | [[SpartaDOS X]] definiuje, jak wspomniano powyżej, format relokowalnych binariów. Są w nim zapisane załączone do DOS-u procedury systemowe i większość programów narzędziowych. Binaria takie wytwarza [[Fast Assembler]] oraz [[MADS]]. Segmenty tych binariów mają - w zależności od funkcji - sygnatury $FFFE, $FFFD, $FFFC i $FFFA. | + | [[SpartaDOS X]] definiuje, jak wspomniano powyżej, format relokowalnych binariów. Są w nim zapisane załączone do DOS-u procedury systemowe i większość programów narzędziowych. Opcję tworzenia takich binariów mają m.in.: [[Fast Assembler]], [[HCASM]] oraz [[MADS]]. Segmenty tych binariów mają - w zależności od funkcji - sygnatury $FFFE, $FFFD, $FFFC i $FFFA. |
| === AlfAssembler === | === AlfAssembler === | ||
Wersja z dnia 20:01, 15 wrz 2006
Spis treści |
Format standardowy
Plik COM to plik binarny, zwykle zawierający program wykonywalny dla ośmiobitowego Atari i przeznaczony do wczytania pod kontrolą DOS lub inicjalizera. Często COM jest komendą zewnętrzną systemu DOS, tak jak np. w systemie SpartaDOS X. Plik taki ma strukturę blokową, tzn. składa się z jednego, bądź więcej bloków, czy też segmentów, przy czym pierwszy z nich musi zaczynać się sygnaturą w postaci słowa $FFFF. Pozostałe bloki mogą zawierać tę sygnaturę, ale nie jest to warunek konieczny - wszystkie natomiast muszą zawierać nagłówek.
Standardowy format nie przewiduje automatycznej relokacji kodu, nagłówek dosłownie wskazuje adresy, pod które nalezy wczytać dane zawarte w bloku (segmencie). Relokowalne binaria ma tylko SpartaDOS X.
Nagłówek
Każdy blok zawiera nagłówek w postaci dwóch bądź trzech słów:
- sygnatura $FFFF (niezbędna przy pierwszym bloku, opcjonalna przy pozostałych),
- adres początku danych,
- adres końca.
Dane
Dane znajdują się bezpośrednio za nagłówkiem i wczytywane są w obszar pamięci wyznaczony przez adresy z nagłówka. Wyznaczają one również objętość ładowanych danych.
Obszary specjalne
W trakcie ładowania pliku binarnego słowa spod dwóch adresów w pamięci mają szczególne znaczenie:
- INITAD $02E2 - jeśli zostało zmienione poprzez ostatnio wczytywany blok, traktowane jest jako adres procedury do wykonania bezpośrednio po wczytaniu tego bloku (powrót przez RTS),
- RUNAD $02E0 - jeśli zostało zmienione przez którykolwiek z wczytywanych bloków, traktowane jest jako adres startowy od którego wykonywany zostanie program, po załadowaniu wszystkich bloków.
Jeśli słowo pod adresem $02E0 nie zostanie zmienione przez żaden z ładowanych bloków (bądź przez procedurę wykonywaną w wypadku stwierdzenia zmiany słowa $02E2), to nie ma ustalonego adresu, od którego należy wystartować załadowany plik binarny. Niektóre DOSy - jak DOS XL i SpartaDOS - w takim wypadku, uruchamiają program od początku pierwszego bloku.
Formaty niestandardowe
SpartaDOS X
SpartaDOS X definiuje, jak wspomniano powyżej, format relokowalnych binariów. Są w nim zapisane załączone do DOS-u procedury systemowe i większość programów narzędziowych. Opcję tworzenia takich binariów mają m.in.: Fast Assembler, HCASM oraz MADS. Segmenty tych binariów mają - w zależności od funkcji - sygnatury $FFFE, $FFFD, $FFFC i $FFFA.
AlfAssembler
AlfAssembler definiuje format binarny funkcjonalnie identyczny ze standardowym, ale rozszerzony na całą przestrzeń adresową 65C816. Nagłówek ma osiem bajtów: po sygnaturze $FBFB nastepuje 24-bitowy adres poczatku bloku, a po nim 24-bitowy adres końca bloku.
Ten artykuł to tylko zalążek. Możesz pomóc rozwojowi Atariki poprzez rozszerzenie go o więcej informacji.
