DOS 3.0
From Atariki
| Wersja z dnia 18:05, 20 lut 2006 KMK (Dyskusja | wkład) ← Previous diff |
Wersja z dnia 18:05, 20 lut 2006 KMK (Dyskusja | wkład) Next diff → |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
| == Technikalia == | == Technikalia == | ||
| - | DOS 3.0 ma niezgodny z [[DOS 2.0]] format dyskietki, który wprawdzie pozwala na wykorzystanie całej pojemności dyskietki sformatowanej w rozszerzonej gęstości, ale z drugiej strony marnuje też dużo miejsca, gdyż posługuje się jednostką alokacji liczącą osiem sektorów 128-bajtowych (czyli 1k). Prawdopodobnie te dwa względy zaważyły na jego znikomej popularności. Pod naciskiem krytyki Atari wydało dla stacji [[1050]] drugi DOS, tym razem zgodny z [[DOS 2.0]] i przyzwyczajeniami użytkowników - [[DOS 2.5]]. | + | DOS 3.0 ma niezgodny z [[DOS 2.0]] format dyskietki, który wprawdzie pozwala na wykorzystanie całej pojemności dyskietki sformatowanej w rozszerzonej gęstości, ale z drugiej strony marnuje też dużo miejsca, gdyż posługuje się jednostką alokacji liczącą osiem sektorów 128-bajtowych (czyli 1k). Prawdopodobnie te dwa względy zadecydowały o jego znikomej popularności. Pod naciskiem krytyki Atari wydało dla stacji [[1050]] drugi DOS, tym razem zgodny z [[DOS 2.0]] i przyzwyczajeniami użytkowników - [[DOS 2.5]]. |
| == Obsługa == | == Obsługa == | ||
Wersja z dnia 18:05, 20 lut 2006
Atari DOS 3.0 - wydany w 1983 roku DOS dedykowany stacji 1050. Obsługuje gęstości SD i ED.
Technikalia
DOS 3.0 ma niezgodny z DOS 2.0 format dyskietki, który wprawdzie pozwala na wykorzystanie całej pojemności dyskietki sformatowanej w rozszerzonej gęstości, ale z drugiej strony marnuje też dużo miejsca, gdyż posługuje się jednostką alokacji liczącą osiem sektorów 128-bajtowych (czyli 1k). Prawdopodobnie te dwa względy zadecydowały o jego znikomej popularności. Pod naciskiem krytyki Atari wydało dla stacji 1050 drugi DOS, tym razem zgodny z DOS 2.0 i przyzwyczajeniami użytkowników - DOS 2.5.
Obsługa
Powłokę w DOS 3.0 stanowi menu. Zwraca w nim uwagę opcja "X User Defined" - można pod nią podłączyć dowolny program binarny, który DOS będzie udostępniał po wciśnięciu przez użytkownika klawisza "X".
Ciekawostką jest ładnie rozwiązany system pomocy, posuługujący się takim samym menu jak główna powłoka i udostępniający przez nie opis każdej funkcji z osobna.
