Turbo 2000 (Czeskie)

From Atariki

(Różnice między wersjami)
Jump to: navigation, search
Wersja z dnia 13:18, 6 wrz 2021
Seban (Dyskusja | wkład)
(kolejne drobne poprawki)
← Previous diff
Aktualna wersja
Seban (Dyskusja | wkład)
(AutoTurbo internal link fixed.)
Linia 1: Linia 1:
Jedna z odmian systemu turbo do magnetofonów Atari opracowana w 1987 roku, przez Jiří Richter-a, w tamtym czasie studenta Czeskiego Uniwersytetu Technicznego w Pradze, a także członka klubu Praskich użytkowników Atari. Pełna dokumentacja oraz sposób działania systemu została opublikowana w [http://www.atari8.cz/calp/data/pha_pr_2/index.php?c=0 załączniku nr 2 do Biuletynu Klubowego] nr 1 z 1987 roku. Pan Richter udostępnił pełny opis wraz bogatą dokumentacją dotyczącą jego systemu turbo. Załączone zostały schematy, wzory płytek drukowanych, sposób montażu w magnetofonie oraz pełny kod źródłowy procedur zapisu i odczytu dla systemu turbo. Można przypuszczać że tak bogata dokumentacja oraz opis systemu spowodowały dużą popularność tego typu rozwiązań w dawnej [https://pl.wikipedia.org/wiki/Czechos%C5%82owacja Czechosłowacji], gdzie jak można sądzić spotkało się z dużym entuzjazmem zdobyło spora popularność. Można tego domniemywać analizując bogactwo oprogramowania dostępnego dla tego tego rodzaju interfejsu. Z czasem powstało kilka różnych formatów danych obsługujących ten system (różniących się formatem danych, jednak zgodnych sprzętowo, tzn. działały bez problemu na interface zaprojektowanym dla tego systemu), a sam Jiří Richter przedstawił w późniejszym okresie rozwinięcie tegoż systemu nazwane [[JRC Super Turbo|"Super Turbo"]], które to pozwalało osiągać większe prędkości transmisji (szacowane prędkości możliwe do osiągnięcia przez Super Turbo mieściły się w zakresie od 2725 do 6411 bitów/sek). Jedna z odmian systemu turbo do magnetofonów Atari opracowana w 1987 roku, przez Jiří Richter-a, w tamtym czasie studenta Czeskiego Uniwersytetu Technicznego w Pradze, a także członka klubu Praskich użytkowników Atari. Pełna dokumentacja oraz sposób działania systemu została opublikowana w [http://www.atari8.cz/calp/data/pha_pr_2/index.php?c=0 załączniku nr 2 do Biuletynu Klubowego] nr 1 z 1987 roku. Pan Richter udostępnił pełny opis wraz bogatą dokumentacją dotyczącą jego systemu turbo. Załączone zostały schematy, wzory płytek drukowanych, sposób montażu w magnetofonie oraz pełny kod źródłowy procedur zapisu i odczytu dla systemu turbo. Można przypuszczać że tak bogata dokumentacja oraz opis systemu spowodowały dużą popularność tego typu rozwiązań w dawnej [https://pl.wikipedia.org/wiki/Czechos%C5%82owacja Czechosłowacji], gdzie jak można sądzić spotkało się z dużym entuzjazmem zdobyło spora popularność. Można tego domniemywać analizując bogactwo oprogramowania dostępnego dla tego tego rodzaju interfejsu. Z czasem powstało kilka różnych formatów danych obsługujących ten system (różniących się formatem danych, jednak zgodnych sprzętowo, tzn. działały bez problemu na interface zaprojektowanym dla tego systemu), a sam Jiří Richter przedstawił w późniejszym okresie rozwinięcie tegoż systemu nazwane [[JRC Super Turbo|"Super Turbo"]], które to pozwalało osiągać większe prędkości transmisji (szacowane prędkości możliwe do osiągnięcia przez Super Turbo mieściły się w zakresie od 2725 do 6411 bitów/sek).
-Rozwiązanie to przywędrowało również do Polski, gdzie było masowo klonowane i sprzedawane jako autorskie rozwiązania rodzimych przedsiębiorców. Przykładowe polskie systemy powielające sprzętowe rozwiązanie Jiří Richter-a to: [[Atari Hard Turbo]], [[Auto Turbo]].+Rozwiązanie to przywędrowało również do Polski, gdzie było masowo klonowane i sprzedawane jako autorskie rozwiązania rodzimych przedsiębiorców. Przykładowe polskie systemy powielające sprzętowe rozwiązanie Jiří Richter-a to: [[Atari Hard Turbo]], [[AutoTurbo]].
== Informacje Techniczne == == Informacje Techniczne ==

Aktualna wersja

Jedna z odmian systemu turbo do magnetofonów Atari opracowana w 1987 roku, przez Jiří Richter-a, w tamtym czasie studenta Czeskiego Uniwersytetu Technicznego w Pradze, a także członka klubu Praskich użytkowników Atari. Pełna dokumentacja oraz sposób działania systemu została opublikowana w załączniku nr 2 do Biuletynu Klubowego nr 1 z 1987 roku. Pan Richter udostępnił pełny opis wraz bogatą dokumentacją dotyczącą jego systemu turbo. Załączone zostały schematy, wzory płytek drukowanych, sposób montażu w magnetofonie oraz pełny kod źródłowy procedur zapisu i odczytu dla systemu turbo. Można przypuszczać że tak bogata dokumentacja oraz opis systemu spowodowały dużą popularność tego typu rozwiązań w dawnej Czechosłowacji, gdzie jak można sądzić spotkało się z dużym entuzjazmem zdobyło spora popularność. Można tego domniemywać analizując bogactwo oprogramowania dostępnego dla tego tego rodzaju interfejsu. Z czasem powstało kilka różnych formatów danych obsługujących ten system (różniących się formatem danych, jednak zgodnych sprzętowo, tzn. działały bez problemu na interface zaprojektowanym dla tego systemu), a sam Jiří Richter przedstawił w późniejszym okresie rozwinięcie tegoż systemu nazwane "Super Turbo", które to pozwalało osiągać większe prędkości transmisji (szacowane prędkości możliwe do osiągnięcia przez Super Turbo mieściły się w zakresie od 2725 do 6411 bitów/sek).

Rozwiązanie to przywędrowało również do Polski, gdzie było masowo klonowane i sprzedawane jako autorskie rozwiązania rodzimych przedsiębiorców. Przykładowe polskie systemy powielające sprzętowe rozwiązanie Jiří Richter-a to: Atari Hard Turbo, AutoTurbo.

Informacje Techniczne

Zapis danych (jak większości kasetowych systemów Turbo dla Atari 8-bit) bazuje na modulacji szerokości impulsu. System rozróżnia 4 szerokości impulsów:

  • Pilot
  • Synchronizacja
  • imp. "szeroki" (oznaczający zapis logicznego "1")
  • imp. "wąski" (oznaczający zapis logicznego "0")


Interface transmituje dane z wykorzystaniem linii DATA_IN w porcie SIO, do przełączenia trybu pracy interface wykorzystuje linię COMMAND obecną również w gnieździe SIO. Prędkość transmisji osiągana przez system wynosi około 2270 bitów/sekundę. Każdy z bloków (zarówno nagłówek jaki segment danych) są poprzedzone sygnałem pilotującym, po którym następuje seria impulsów synchronizujących, a następnie następuje seria impulsów kodujących kolejne "O" i "1" występujące w zapisanym pliku. Szczegóły dotyczące formatu w formie skróconej są zawarte w dokumentacji do pakietu oprogramowania Turgen System.


Plik zapisany w tym systemie zawsze składa się dwóch bloków:

  • nagłówka
  • segmentu danych


Zobacz też


Ten artykuł to tylko zalążek. Możesz pomóc rozwojowi Atariki poprzez rozszerzenie go o więcej informacji.

Personal tools