Wielobajtowe NOP-y
From Atariki
Rozkaz BIT
Rozkazy BIT abs (trzybajtowy: $2C ll hh) i BIT zp (dwubajtowy: $24 hh) nie modyfikują zawartości pamięci ani rejestrów (z wyjątkiem rejestru statusu 6502), więc mogą być użyte jako legalne, wielobajtowe NOP-y do zamaskowania (przeskoczenia) dowolnego rozkazu jedno- lub dwubajtowego.
Na ogół maskowane są w ten sposób rozkazy ładujące ośmiobitowe stałe do rejestrów. Technikę tę stosuje się najczęściej w podprogramach, w których kod główny spełnia różne funkcje w zależności od stałego parametru przekazanego w akumulatorze, a punkty wejścia wywoływane są za pośrednictwem jakiejś tablicy adresów. Zamiast:
E0 LDA #$00 BEQ EXEC E1 LDA #$01 BNE EXEC EFF LDA #$FF EXEC ...
piszemy:
E0 LDA #$00 .BYTE $2C E1 LDA #$01 .BYTE $2C EFF LDA #$FF EXEC ...
Dzięki pozbyciu się skoków w tym przykładzie zaoszczędzono dwa bajty. Z tego prostego triku nagminnie korzysta kod SpartaDOS X celem zaoszczędzenia pamięci RAM.
Stosując ten trik trzeba pamiętać, że maskowany rozkaz wraz z argumentem stanowi adres dla rozkazu BIT, a ten generuje odczyt. Np. użyta w powyższym przykładzie sekwencja .BYTE $2C / LDA #$FF ($2C, $A9, $FF) w przypadku wykonania w całości zostanie zinterpretowana przez procesor jako BIT $FFA9 powodując odczytanie bajtu spod wymienionego adresu. W przypadku trafienia w ten sposób w rejestr sprzętowy wrażliwy na odczyt będą kłopoty. Takie rejestry mogą się znajdować na stronie $D5 (obszar przeznaczony dla kartridży). Z tego względu trzeba unikać maskowania rozkazów, których drugi bajt (argument) ma wartość z zakresu $D0-$D7, zwłaszcza $D1 i $D5.
Inne zastosowanie to załadowanie rejestru stałą w zależności od zmiennego parametru (gdy nie opłaca się zastosowanie tabeli). Przykład w pseudokodzie: IF zmienna=dana THEN A=dana1 ELSE A=dana2 - badane mogą być inne relacje zmienna - dana.
Zamiast:
LDA zmienna CMP dana BNE _1 LDA #dana1 BNE _2 ; lub BEQ _1 LDA #dana2 _2 ...
można zapisać tak:
LDA zmienna CMP dana BNE _1 LDA #dana1 .BYTE $2C _1 LDA #dana2
Rozkazy odgałęzień
W rzadkich przypadkach, kiedy w danym miejscu programu konkretne znaczniki CPU są ustalone, można w opisany powyżej sposób użyć rozkazu odgałęzienia Bxx zamiast rozkazu BIT zp do zamaskowania następującego rozkazu jednobajtowego. Zysk polega na zaoszczędzeniu 1 cyklu pracy CPU (przez uniknięcie zbędnego dostępu do pamięci) oraz uniknięciu modyfikacji stanu jego rejestrów (poza, oczywiście, PC).
Zamiast:
ON SEC .BYTE $24 ;BIT OFF CLC
można napisać:
ON SEC .BYTE $90 ;BCC OFF CLC