KMK/JŻ IDE
From Atariki
| Wersja z dnia 14:11, 28 sty 2006 Macgyver (Dyskusja | wkład) ← Previous diff |
Aktualna wersja KMK (Dyskusja | wkład) (→Informacje ogólne) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
| Interfejs IDE, znany także jako "KMK/JŻ". Opracowany w roku 1995 przez [[Jacek Żuk|Jacka Żuka]] (hardware) oraz [[KMK]] (software) interfejs równoległy przeznaczony do podłączania napędów IDE/AT-BUS do komputerów serii [[XE]]. | Interfejs IDE, znany także jako "KMK/JŻ". Opracowany w roku 1995 przez [[Jacek Żuk|Jacka Żuka]] (hardware) oraz [[KMK]] (software) interfejs równoległy przeznaczony do podłączania napędów IDE/AT-BUS do komputerów serii [[XE]]. | ||
| + | |||
| + | Klonem tego interfejsu jest [[IDEa]]. Natomiast nowszą wersją, jaka pojawiła się w roku 2011, jest [[IDE Plus]]. | ||
| ==Informacje ogólne== | ==Informacje ogólne== | ||
| Linia 7: | Linia 9: | ||
| Interfejs wykorzystuje istniejący w systemie operacyjnym mechanizm tzw. [[nowe urządzenia|nowych urządzeń]]. W związku z tym zastosowanie interfejsu nie wymaga w żaden sposób ingerencji w kod systemu operacyjnego. | Interfejs wykorzystuje istniejący w systemie operacyjnym mechanizm tzw. [[nowe urządzenia|nowych urządzeń]]. W związku z tym zastosowanie interfejsu nie wymaga w żaden sposób ingerencji w kod systemu operacyjnego. | ||
| - | Wewnętrzne oprogramowanie interfejsu pozwala na zaadresowanie dysków o pojemności do 8 GB (16777216 sektorów po 512 bajtów). Dysk można podzielić na 16 partycji o łącznej pojemności 8 GB (może to być 1 partycja o rozmiarze 8 GB). Jednak, ponieważ DOS-y normalnie nie pracują z sektorem o wielkości 512 bajtów, sterownik interfejsu ma dwa tryby pracy: | + | Wewnętrzne oprogramowanie interfejsu pozwala na zaadresowanie dysków o pojemności do 8 GB (16777216 sektorów po 512 bajtów). Dysk można podzielić na 16 partycji o łącznej pojemności 8 GB (może to być 1 partycja o rozmiarze 8 GB). Jednak, ponieważ większość DOS-ów (oprócz [[SpartaDOS X]] 4.39) normalnie nie pracuje z sektorem o wielkości 512 bajtów, sterownik interfejsu ma dwa tryby pracy: |
| * tryb "rzeczywisty", w którym transmitowane są sektory 512-bajtowe | * tryb "rzeczywisty", w którym transmitowane są sektory 512-bajtowe | ||
| * tryb "emulacji", w którym 1 sektor 512-bajtowy wykorzystywany jest do zapisania dwóch sektorów 256-bajtowych | * tryb "emulacji", w którym 1 sektor 512-bajtowy wykorzystywany jest do zapisania dwóch sektorów 256-bajtowych | ||
| - | W trybie rzeczywistym szybkość odczytu i zapisu waha się w granicach od 50 do 80 kilobajtów na sekundę. Wahania te zależą od rodzaju zastosowanego napędu, a także od kolejności odczytu sektorów - sekwencyjny odczyt kolejnych sektorów jest tu najszybszy. | + | W trybie rzeczywistym szybkość odczytu i zapisu waha się w granicach od 50 do 80 kilobajtów na sekundę. Wahania te zależą od rodzaju zastosowanego napędu, a także od kolejności odczytu sektorów - sekwencyjny odczyt kolejnych sektorów jest tu najszybszy. Tryb ten jest możliwy do wykorzystania pod [[SpartaDOS X]] v.4.39 i nowszymi. |
| - | Tryb emulacji charakteryzuje się ok. dwukrotnie mniejszą szybkością odczytu niż tryb rzeczywisty, oraz czterokrotnie mniejszą szybkością zapisu. To ostatnie wynika z faktu, że dwa sektory 256-bajtowe zapisywane są w jednym sektorze 512-bajtowym. Wyniki testu szybkości przeprowadzonego programem [http://drac030.krap.pl/rwtest.arc RW-Test] działającym pod [[SpartaDOS X]], tryb emulacji: | + | Tryb emulacji charakteryzuje się ok. dwukrotnie mniejszą szybkością odczytu niż tryb rzeczywisty oraz czterokrotnie mniejszą szybkością zapisu. To ostatnie wynika z faktu, że dwa sektory 256-bajtowe zapisywane są w jednym sektorze 512-bajtowym. Wyniki testu szybkości przeprowadzonego programem [http://drac030.krap.pl/rwtest.arc RW-Test] działającym pod [[SpartaDOS X]], tryb emulacji: |
| * DOS writing: 8713.666 B/sek. | * DOS writing: 8713.666 B/sek. | ||
| Linia 38: | Linia 40: | ||
| [[Grafika:kmkjzbezob.jpg]] | [[Grafika:kmkjzbezob.jpg]] | ||
| - | Interfejs niestety nie jest przelotowy - aczkolwiek na płytce jest miejsce przeznaczone na wlutowanie [[gniazdo Cartridge'a|gniazda cardridge'a]]. | + | Interfejs niestety nie jest przelotowy - aczkolwiek na płytce jest miejsce przeznaczone na wlutowanie [[gniazdo cartridge'a|gniazda cardridge'a]]. |
| ==Lista dysków== | ==Lista dysków== | ||
| Linia 110: | Linia 112: | ||
| * Western Digital WDC AC2200F: 202MB, 3,5 cala | * Western Digital WDC AC2200F: 202MB, 3,5 cala | ||
| * Western Digital Caviar 2850: 814 MB, 3,5 cala - z BIOS-em v.1.6 i nowszymi | * Western Digital Caviar 2850: 814 MB, 3,5 cala - z BIOS-em v.1.6 i nowszymi | ||
| + | |||
| + | ==Uwagi== | ||
| + | * Interfejs, jak większość innych tego typu urządzeń, w czystej postaci wymaga "dostrojenia" (układu RC) pod dany egzemplarz komputera, bez czego nie zawsze działa prawidłowo przy przełożeniu z jednego komputera do drugiego. Przyczyną są różnice w parametrach płyt głównych ośmiobitowego Atari (konkretnie w jakości i opóźnieniach sygnału fi2). | ||
| ==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| - | * [[IDE JZ/KMK/FDISK|Opis programu FDISK]] | + | * [[KMK/JŻ IDE FDISK|Opis programu FDISK]] |
| - | * [[IDE JZ/KMK/FDISK II|Opis programu FDISK II]] | + | * [[KMK/JŻ IDE FDISK II|Opis programu FDISK II]] |
| - | * [[IDE JZ/KMK/FAQ|FAQ]] | + | * [[KMK/JŻ IDE FAQ]] |
| * [[Rejestry KMK/JŻ IDE]] | * [[Rejestry KMK/JŻ IDE]] | ||
| - | * [[IDEa/Pasiu]] | + | * [[IDEa]] |
| + | * [[IDE Plus]] | ||
| [[Kategoria:Peryferia 8-bit]] | [[Kategoria:Peryferia 8-bit]] | ||
Aktualna wersja
Interfejs IDE, znany także jako "KMK/JŻ". Opracowany w roku 1995 przez Jacka Żuka (hardware) oraz KMK (software) interfejs równoległy przeznaczony do podłączania napędów IDE/AT-BUS do komputerów serii XE.
Klonem tego interfejsu jest IDEa. Natomiast nowszą wersją, jaka pojawiła się w roku 2011, jest IDE Plus.
Spis treści |
Informacje ogólne
Interfejs wykorzystuje istniejący w systemie operacyjnym mechanizm tzw. nowych urządzeń. W związku z tym zastosowanie interfejsu nie wymaga w żaden sposób ingerencji w kod systemu operacyjnego.
Wewnętrzne oprogramowanie interfejsu pozwala na zaadresowanie dysków o pojemności do 8 GB (16777216 sektorów po 512 bajtów). Dysk można podzielić na 16 partycji o łącznej pojemności 8 GB (może to być 1 partycja o rozmiarze 8 GB). Jednak, ponieważ większość DOS-ów (oprócz SpartaDOS X 4.39) normalnie nie pracuje z sektorem o wielkości 512 bajtów, sterownik interfejsu ma dwa tryby pracy:
- tryb "rzeczywisty", w którym transmitowane są sektory 512-bajtowe
- tryb "emulacji", w którym 1 sektor 512-bajtowy wykorzystywany jest do zapisania dwóch sektorów 256-bajtowych
W trybie rzeczywistym szybkość odczytu i zapisu waha się w granicach od 50 do 80 kilobajtów na sekundę. Wahania te zależą od rodzaju zastosowanego napędu, a także od kolejności odczytu sektorów - sekwencyjny odczyt kolejnych sektorów jest tu najszybszy. Tryb ten jest możliwy do wykorzystania pod SpartaDOS X v.4.39 i nowszymi.
Tryb emulacji charakteryzuje się ok. dwukrotnie mniejszą szybkością odczytu niż tryb rzeczywisty oraz czterokrotnie mniejszą szybkością zapisu. To ostatnie wynika z faktu, że dwa sektory 256-bajtowe zapisywane są w jednym sektorze 512-bajtowym. Wyniki testu szybkości przeprowadzonego programem RW-Test działającym pod SpartaDOS X, tryb emulacji:
- DOS writing: 8713.666 B/sek.
- DOS reading: 36714.887 B/sek.
- DOS average: 22714.276 B/sek.
Co ciekawe, szybkość zapisu bardzo zależy od zastosowanego napędu. Np. na dysku Toshiba MK2103MAV pomiarowa szybkość zapisu (pod tym samym DOS-em) to 12 kB/s, a karty CF są jeszcze nieco szybsze. Poniżej wyniki testu przykładowej karty CF (Kingston 256MB):
- DOS writing: 14269.1046 B/sek.
- DOS reading: 41892.6276 B/sek.
- DOS average: 28080.8661 B/sek.
Od wersji sterownika 1.8 tryb emulacji podzielony jest na "podtryby":
- pierwotny, emulujący gęstość DD (256 bajtów na sektor)
- nowy, emulujący gęstość ED (128 bajtów na sektor).
Przełączenie następuje automatycznie. Ta zmiana została wprowadzona celem poprawienia kompatybilności z programami całodyskowymi i uruchamiania ich z przeznaczonej do tego partycji.
Oprogramowanie interfejsu pozwala na start systemu z dowolnej partycji, co jest teoretycznie niemożliwe w XL OS. Sterownik interfejsu ucieka się w związku z tym do pewnego triku, który zapobiega przestawieniu numeru dysku startowego na D1:.
Interfejs niestety nie jest przelotowy - aczkolwiek na płytce jest miejsce przeznaczone na wlutowanie gniazda cardridge'a.
Lista dysków
Interfejs współpracuje ze wszystkimi znanymi (autorom) modelami twardych dysków oraz z kartami CF. Oto lista twardych dysków i kart CF, które działają z całą pewnością:
Conner Peripherals
- Conner CP-3000: 40 MB, 3,5 cala
- Conner CP-2088: 80 MB, 2,5 cala
- Conner CP-30254H: 240 MB, 3,5 cala
- Conner CFS-1621A: 1,5 GB, 3,5 cala
Fujitsu
- Fujitsu MPC 3043AT: 4,3GB, 3,5 cala
Hitachi
- Hitachi DK238A-43: 4,3 GB, 2,5 cala
IBM
- IBM DBOA 2540: 517 MB, 2,5 cala
Kingston
- Kingston 256 MB (CF Orange Label): TOSHIBATHNCF256MPG
- Kingston 512 MB (CF Elite Pro Blue Label): SAMSUNG512-S 3.3V
Maxtor
- Maxtor 7245AT: 240 MB, 3,5 cala
- Maxtor 7345AT: 340 MB, 3,5 cala
- Maxtor 91366U4: 13 GB, 3,5 cala
- Maxtor 6YL080L0: 81 GB, 3,5 cala
- Maxtor 6YL120L0: 122 GB, 3,5 cala
Quantum
- Quantum LPS170A: 163 MB, 3,5 cala
- Quantum Fireball 1080AT: 1 GB, 3,5 cala
- Quantum Fireball 1280AT: 1,3 GB, 3,5 cala
- Quantum Fireball EL: 4,9 GB, 3,5 cala
Samsung
- Samsung SV0643D: 6 GB, 3,5 cala
Seagate
- Seagate ST-157A: 40 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-1102A: 81 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-9190AG: 164 MB, 2,5 cala
- Seagate ST-3290A: 261 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-3660A: 540 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-3630A: 631 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-3850A: 810 MB, 3,5 cala
- Seagate ST-31276A: 1,2 GB, 3,5 cala
- Seagate ST-32122A: 2 GB, 3,5 cala
- Seagate ST-33232A: 3 GB, 3,5 cala
- Seagate ST-340016A: 40 GB, 3,5 cala
Toshiba
- Toshiba MK2103MAV: 2,1 GB, 2,5 cala
Western Digital
- Western Digital WDC 130AB: 30 MB, 2,5 cala
- Western Digital WDC AC2200F: 202MB, 3,5 cala
- Western Digital Caviar 2850: 814 MB, 3,5 cala - z BIOS-em v.1.6 i nowszymi
Uwagi
- Interfejs, jak większość innych tego typu urządzeń, w czystej postaci wymaga "dostrojenia" (układu RC) pod dany egzemplarz komputera, bez czego nie zawsze działa prawidłowo przy przełożeniu z jednego komputera do drugiego. Przyczyną są różnice w parametrach płyt głównych ośmiobitowego Atari (konkretnie w jakości i opóźnieniach sygnału fi2).
