SupraDrive
From Atariki
| Wersja z dnia 14:54, 15 wrz 2005 KMK (Dyskusja | wkład) ← Previous diff |
Wersja z dnia 15:06, 15 wrz 2005 KMK (Dyskusja | wkład) Next diff → |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| - | {{grafr|Atari_supradrive_20mb.jpg}} | + | Jeden z pierwszych twardych dysków oferowanych do Atari, zarówno [[800XL]] i [[130XE]], jak i do [[ST]]. Dyski te produkowane były w połowie lat osiemdziesiątych przez amerykańską firmę [[Supra Corp.]]. |
| - | Jeden z pierwszych twardych dysków oferowanych do Atari [[800XL]] i [[130XE]]. Dyski te produkowane były w połowie lat osiemdziesiątych przez amerykańską firmę [[Supra Corp.]]. | + | ==Wersja dla XL/XE== |
| - | [[Grafika:Suprahard.jpg]] | + | {{grafr|Suprahard.jpg}} |
| - | Połączenie napędu z komputerem było równoległe za pośrednictwem złącza PBI takiego jak w [[800XL]], oraz 50-żyłowej taśmy o długości ok. 70 cm. Użycie dysku ze [[130XE]] wymagało dodatkowo zastosowania przejściówki. Całe urządzenie jest dość duże i waży ok. 4 kilogramów. W środku znajduje się 3,5-calowy napęd SCSI (lub MFM?) o pojemności 10 lub 20 MB. | + | Połączenie napędu z komputerem było równoległe za pośrednictwem złącza PBI takiego jak w [[800XL]], oraz 50-żyłowej taśmy o długości ok. 70 cm. Wtyk PBI był przelotowy pozwalając na podłączenie większej liczby podobnych urządzeń. Użycie dysku ze [[130XE]] wymagało dodatkowo zastosowania przejściówki. Całe urządzenie jest dość duże i waży ok. 4 kilogramów. W środku znajduje się 3,5-calowy napęd SCSI (lub MFM?) o pojemności 10 lub 20 MB. |
| Dyski SupraDrive były fabrycznie podzielone na dwie (wersja 10 MB) lub trzy (wersja 20 MB) partycje. Pierwsza partycja działająca jako D1: miała pojemność dyskietki [[SD]] lub [[DD]] (w zależności od wybranego trybu pracy). D2: było zarezerwowane dla zwykłej stacji dysków, natomiast pod D3: była partycja zajmująca resztę dysku (w wersji 20 MB była jeszcze jedna partycja, D4:). DOS-em sprzedawanym razem z dyskiem był [[MyDOS]] 4.0. | Dyski SupraDrive były fabrycznie podzielone na dwie (wersja 10 MB) lub trzy (wersja 20 MB) partycje. Pierwsza partycja działająca jako D1: miała pojemność dyskietki [[SD]] lub [[DD]] (w zależności od wybranego trybu pracy). D2: było zarezerwowane dla zwykłej stacji dysków, natomiast pod D3: była partycja zajmująca resztę dysku (w wersji 20 MB była jeszcze jedna partycja, D4:). DOS-em sprzedawanym razem z dyskiem był [[MyDOS]] 4.0. | ||
| - | Istniała też wersja tego samego dysku dla [[ST]] (na obrazku obok z lampką "BUSY" w miejscu, gdzie wersja XL/XE ma przełącznik). | + | [[Grafika:Supradrive2.jpg]] |
| + | [[Grafika:supradrive.jpg]] | ||
| + | |||
| + | ==Wersja dla ST== | ||
| + | |||
| + | Istniała też wersja tego samego dysku dla [[ST]] różniąca się nieco wyglądem. Oprócz tego, że połączenie z komputerem odbywało się za pomocą kabla DMA/ACSI, to w miejscu, gdzie wersja XL/XE ma przełącznik, znajdowała się lampka "BUSY". | ||
| + | |||
| + | {{grafr|Atari_supradrive_20mb.jpg}} | ||
| + | |||
| + | Dyski SupraDrive do ST były według naszych standarów niezbyt szybkie: prędkość odczyty i zapisu wahała się w okolicach 40 kilobajtów na sekundę. Dostępne źrodła twierdzą jednak, że i tak był to w owym czasie dysk szybki w porównaniu do produktów konkurencji. | ||
| Pierwotna cena: | Pierwotna cena: | ||
| Linia 15: | Linia 24: | ||
| * SupraDrive: 700-800 dolarów USA. | * SupraDrive: 700-800 dolarów USA. | ||
| * Przejściówka do XE: 16 dolarów USA | * Przejściówka do XE: 16 dolarów USA | ||
| - | |||
| - | [[Grafika:Supradrive2.jpg]] | ||
| - | [[Grafika:supradrive.jpg]] | ||
| {{stub}} | {{stub}} | ||
| [[Kategoria:Peryferia 8-bit]] | [[Kategoria:Peryferia 8-bit]] | ||
Wersja z dnia 15:06, 15 wrz 2005
Jeden z pierwszych twardych dysków oferowanych do Atari, zarówno 800XL i 130XE, jak i do ST. Dyski te produkowane były w połowie lat osiemdziesiątych przez amerykańską firmę Supra Corp..
Wersja dla XL/XE
Połączenie napędu z komputerem było równoległe za pośrednictwem złącza PBI takiego jak w 800XL, oraz 50-żyłowej taśmy o długości ok. 70 cm. Wtyk PBI był przelotowy pozwalając na podłączenie większej liczby podobnych urządzeń. Użycie dysku ze 130XE wymagało dodatkowo zastosowania przejściówki. Całe urządzenie jest dość duże i waży ok. 4 kilogramów. W środku znajduje się 3,5-calowy napęd SCSI (lub MFM?) o pojemności 10 lub 20 MB.
Dyski SupraDrive były fabrycznie podzielone na dwie (wersja 10 MB) lub trzy (wersja 20 MB) partycje. Pierwsza partycja działająca jako D1: miała pojemność dyskietki SD lub DD (w zależności od wybranego trybu pracy). D2: było zarezerwowane dla zwykłej stacji dysków, natomiast pod D3: była partycja zajmująca resztę dysku (w wersji 20 MB była jeszcze jedna partycja, D4:). DOS-em sprzedawanym razem z dyskiem był MyDOS 4.0.
Wersja dla ST
Istniała też wersja tego samego dysku dla ST różniąca się nieco wyglądem. Oprócz tego, że połączenie z komputerem odbywało się za pomocą kabla DMA/ACSI, to w miejscu, gdzie wersja XL/XE ma przełącznik, znajdowała się lampka "BUSY".
Dyski SupraDrive do ST były według naszych standarów niezbyt szybkie: prędkość odczyty i zapisu wahała się w okolicach 40 kilobajtów na sekundę. Dostępne źrodła twierdzą jednak, że i tak był to w owym czasie dysk szybki w porównaniu do produktów konkurencji.
Pierwotna cena:
- SupraDrive: 700-800 dolarów USA.
- Przejściówka do XE: 16 dolarów USA
Ten artykuł to tylko zalążek. Możesz pomóc rozwojowi Atariki poprzez rozszerzenie go o więcej informacji.
