SupraDrive
From Atariki
| Wersja z dnia 16:55, 15 wrz 2005 KMK (Dyskusja | wkład) ← Previous diff |
Wersja z dnia 16:59, 15 wrz 2005 KMK (Dyskusja | wkład) Next diff → |
||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
| [[Grafika:Supra_HD_interface_1.jpg]] | [[Grafika:Supra_HD_interface_1.jpg]] | ||
| + | |||
| + | Interfejs, jak widać na załączonym obrazku, służy też do podłączenia drukarki. | ||
| Dyski SupraDrive były fabrycznie podzielone na dwie (wersja 10 MB) lub trzy (wersja 20 MB) partycje. Pierwsza partycja działająca jako D1: miała pojemność dyskietki [[SD]] lub [[DD]] (w zależności od wybranego trybu pracy). D2: było zarezerwowane dla zwykłej stacji dysków, natomiast pod D3: była partycja zajmująca resztę dysku (w wersji 20 MB była jeszcze jedna partycja, D4:). DOS-em sprzedawanym razem z dyskiem był [[MyDOS]] 4.0. | Dyski SupraDrive były fabrycznie podzielone na dwie (wersja 10 MB) lub trzy (wersja 20 MB) partycje. Pierwsza partycja działająca jako D1: miała pojemność dyskietki [[SD]] lub [[DD]] (w zależności od wybranego trybu pracy). D2: było zarezerwowane dla zwykłej stacji dysków, natomiast pod D3: była partycja zajmująca resztę dysku (w wersji 20 MB była jeszcze jedna partycja, D4:). DOS-em sprzedawanym razem z dyskiem był [[MyDOS]] 4.0. | ||
Wersja z dnia 16:59, 15 wrz 2005
Jeden z pierwszych twardych dysków oferowanych do Atari, zarówno 800XL i 130XE, jak i do ST. Dyski te produkowane były w połowie lat osiemdziesiątych przez amerykańską firmę Supra Corp..
Wersja dla XL/XE
Połączenie napędu z komputerem było równoległe za pośrednictwem złącza PBI takiego jak w 800XL, oraz 50-żyłowej taśmy o długości ok. 70 cm. Wtyk PBI był przelotowy pozwalając na podłączenie większej liczby podobnych urządzeń. Użycie dysku ze 130XE wymagało dodatkowo zastosowania przejściówki. Całe urządzenie jest dość duże i waży ok. 4 kilogramów. W środku znajduje się 3,5-calowy napęd SCSI (lub MFM?) o pojemności 10 lub 20 MB.
Interfejs, jak widać na załączonym obrazku, służy też do podłączenia drukarki.
Dyski SupraDrive były fabrycznie podzielone na dwie (wersja 10 MB) lub trzy (wersja 20 MB) partycje. Pierwsza partycja działająca jako D1: miała pojemność dyskietki SD lub DD (w zależności od wybranego trybu pracy). D2: było zarezerwowane dla zwykłej stacji dysków, natomiast pod D3: była partycja zajmująca resztę dysku (w wersji 20 MB była jeszcze jedna partycja, D4:). DOS-em sprzedawanym razem z dyskiem był MyDOS 4.0.
Wersja dla ST
Istniała też wersja tego samego dysku dla ST różniąca się nieco wyglądem. Oprócz tego, że połączenie z komputerem odbywało się za pomocą kabla DMA/ACSI, to w miejscu, gdzie wersja XL/XE ma przełącznik, znajdowała się lampka "BUSY".
Dyski SupraDrive do ST były według naszych standarów niezbyt szybkie: prędkość odczytu i zapisu wahała się w okolicach 40 kilobajtów na sekundę. Dostępne źrodła twierdzą jednak, że i tak był to w owym czasie dysk szybki w porównaniu do produktów konkurencji.
Pierwotna cena:
- SupraDrive: 700-800 dolarów USA.
- Przejściówka do XE: 16 dolarów USA
Ten artykuł to tylko zalążek. Możesz pomóc rozwojowi Atariki poprzez rozszerzenie go o więcej informacji.
