Turbo Blizzard
From Atariki
| Wersja z dnia 17:59, 3 maj 2008 Daniel Koźmiński (Dyskusja | wkład) (Dodane schematy oraz opis montażu w magnetofonie - autorem, do którego wysyłamy piwo jest Zenon/Dial) ← Previous diff |
Wersja z dnia 07:22, 4 maj 2008 Daniel Koźmiński (Dyskusja | wkład) (Podłączenie płytki z Blizzard - widok na płytę XC12, autor: Zenon/Dial) Next diff → |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| [http://atariki.krap.pl/index.php/Grafika:BLIZZARD.v2.png Schemat (wersja druga)] | [http://atariki.krap.pl/index.php/Grafika:BLIZZARD.v2.png Schemat (wersja druga)] | ||
| + | |||
| + | [http://atariki.krap.pl/index.php/Grafika:Blizzard_plyta.png Podłączenie płytki z Blizzard - widok na płytę XC12] | ||
| [[Kategoria:Atari 8-bit]] | [[Kategoria:Atari 8-bit]] | ||
Wersja z dnia 07:22, 4 maj 2008
Magnetofonowe Systemy Turbo
KSO Turbo 2000
Turbo 2000F
KSO Turbo 3000
Atari Super Turbo aka AST Turbo
Turbo Blizzard
Nagranie składa sie z bloku nazwy pliku i bloków (rekordów) danych. Rekord nazwy to: 2 bajty długosci ($50), 80 znaków ATASCII nazwy (dowolne znaki wyświetlane na urządzenie E:), 1 bajt sumy kontrolnej. Natomiast rekord danych to: 2 bajty długości rekordu ($400), 1024b danych, 1b sumy kontrolnej. Ostatni rekord jest krótszy niż 1024b.
Montaż w magnetofonie
Sposób wykonania interfejsu zależy od pomysłowości projektanta, jak widać z załączonych schematów tor przekształcający sygnał analogowy w cyfrowy wykonany może być na elementach dyskretnych (tranzystory) albo na układzie UL1111 zawierającym w swojej strukturze wystarczającą ilość tranzystorów (minus jeden).
Na uwagę zasługuje różna wartość oporników podłączanych do układu, polaryzujących tranzystory w jednym i drugim modelu interfejsu. Nie ma to większego znaczenia, ważne by układ przekształcał sygnał analogowy na cyfrowy i w generowanych impulsach zbocza były strome.
Dioda krzemowa umieszczona na wyjściu bramki NAND 7400 (punk E) symuluje wyjście typu OC (otwarty kolektor). Wyjście takie jest wymagane przez tor SIO ATARI do poprawnej komunikacji z wieloma urządzeniami podłączonymi do wspólnego gniazda SIO. W modelu zbudowanym na układzie UL1111 diody tej brak, bo wyjście typu OC uzyskuje się stosując dwa tranzystory dołączone do wyjścia bramki NAND. (Dwa tranzystory są wymagane by układ nie odwracał fazy sygnału wyjściowego).
Właściwy montaż interfejsu w magnetofonie polega na tym, by odlutować z płyty biały przewód który dochodzi z pinu 3 wtyku SIO. Przewód ten należy podłączyć do punktu E interfejsu, a miejsce wylutowanego przewodu na płycie połączyć z punktem D intefejsu. Do punktu A doprowadzić zasilanie +5V z płyty magnetofonu (za przełącznikiem), tak by zasilanie pojawiało się w momencie uruchamiania magnetofonu. Punkt C połączyć z masą (GND) Punkt F połączyć z punktem lutowniczym na płycie magnetofonu do którego przylutowany jest przewód biegnący z pinu 5 wtyku SIO (DATA OUT). Zazwyczaj jest to przewód szary. Punkt B interfejsu w zależności od rodzaju płyty łączy się z pinem 8 lub 14 układu LM324 znajdującym się na płycie magnetofonu. Z lokalizacją układu LM324 (lub jego odpowiednikiem) nie powinno być problemu, natomiast dalszy opis pozwala właściwie zlokalizować pin 8 lub 14, do pinu tego połączone są cztery elementy, dwie diody krzemowe, opornik 1M i kondensator 50pF. Jeżeli system pracuje poprawnie, (Zapis, Odczyt programów w systemie Turbo i Normal) montaż na tym się kończy, jeżeli nie, zlokalizować należy na płycie miejsce podłączenia przewodów - biały, czerwony - z głowicy odczytującej. Należy wylutować kondensator który zwiera te przewody.
