Ujemne indeksowanie
From Atariki
| Wersja z dnia 14:47, 3 cze 2008 Xxl (Dyskusja | wkład) ← Previous diff |
Wersja z dnia 09:28, 11 kwi 2009 KMK (Dyskusja | wkład) (merge) Next diff → |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
| BNE _DO | BNE _DO | ||
| </pre> | </pre> | ||
| + | |||
| + | Operacje na wielu kolejnych bajtach, jak kopiowanie danych z miejsca na miejsce, dodawanie lub odejmowanie liczb wielobajtowych itd. dobrze jest w celu skrócenia programu zapętlić w podobny sposób. | ||
| + | |||
| + | Zwłaszcza arytmetyka jest często zapisywana w postaci "rozpętlonej", gdyż sterujący pętlą rozkaz CPX lub CPY zmienia znacznik C rejestru znaczników procesora kasując tym samym informację o przeniesieniu arytmetycznym. Łatwo się jednak tego problemu pozbyć. Zamiast: | ||
| + | |||
| + | <pre> | ||
| + | clc | ||
| + | lda aaa | ||
| + | adc bbb | ||
| + | sta ccc | ||
| + | lda aaa+1 | ||
| + | adc bbb+1 | ||
| + | sta ccc+1 | ||
| + | lda aaa+2 | ||
| + | adc bbb+2 | ||
| + | sta ccc+2 | ||
| + | </pre> | ||
| + | piszemy (zakładając, że ''aaa'', ''bbb'', ''ccc'' to zmienne w głównej pamięci): | ||
| + | <pre> | ||
| + | clc | ||
| + | ldx #$fd ;$fd = $00 - (liczba bajtów w jednej zmiennej) | ||
| + | add lda aaa-$fd,x | ||
| + | adc bbb-$fd,x | ||
| + | sta ccc-$fd,x | ||
| + | inx | ||
| + | bne add | ||
| + | </pre> | ||
| + | oszczędzając 13 bajtów pamięci. Gdy zmienne są na stronie zerowej, adresy należy zwiększyć: | ||
| + | <pre> | ||
| + | clc | ||
| + | ldx #$fd ;$fd = $00 - (liczba bajtów w jednej zmiennej) | ||
| + | add lda zaaa+3,x | ||
| + | adc zbbb+3,x | ||
| + | sta zccc+3,x | ||
| + | inx | ||
| + | bne add | ||
| + | </pre> | ||
| + | |||
| + | '''Ten ostatni przykład NIE będzie działał w trybie natywnym [[65C816]]''' (bo wygenerowany adres, zamiast "zawinąć" się przez koniec strony zerowej do jej początku, zyska wartość powyżej $00FF). | ||
| [[Kategoria:Niezbędnik kodera]] | [[Kategoria:Niezbędnik kodera]] | ||
Wersja z dnia 09:28, 11 kwi 2009
Ujemne indeksowanie używane przy wyszukiwaniu rosnącym, można zaoszczędzić w ten sposób porównanie w rejestrze indeksowym.
przykład: szukamy wartości A w łańcuchu TAB o długości L.
LDY #$ff-L
_DO CMP TAB-($ff-L),Y
BEQ _JEST
INY
BNE _DO
Operacje na wielu kolejnych bajtach, jak kopiowanie danych z miejsca na miejsce, dodawanie lub odejmowanie liczb wielobajtowych itd. dobrze jest w celu skrócenia programu zapętlić w podobny sposób.
Zwłaszcza arytmetyka jest często zapisywana w postaci "rozpętlonej", gdyż sterujący pętlą rozkaz CPX lub CPY zmienia znacznik C rejestru znaczników procesora kasując tym samym informację o przeniesieniu arytmetycznym. Łatwo się jednak tego problemu pozbyć. Zamiast:
clc
lda aaa
adc bbb
sta ccc
lda aaa+1
adc bbb+1
sta ccc+1
lda aaa+2
adc bbb+2
sta ccc+2
piszemy (zakładając, że aaa, bbb, ccc to zmienne w głównej pamięci):
clc
ldx #$fd ;$fd = $00 - (liczba bajtów w jednej zmiennej)
add lda aaa-$fd,x
adc bbb-$fd,x
sta ccc-$fd,x
inx
bne add
oszczędzając 13 bajtów pamięci. Gdy zmienne są na stronie zerowej, adresy należy zwiększyć:
clc
ldx #$fd ;$fd = $00 - (liczba bajtów w jednej zmiennej)
add lda zaaa+3,x
adc zbbb+3,x
sta zccc+3,x
inx
bne add
Ten ostatni przykład NIE będzie działał w trybie natywnym 65C816 (bo wygenerowany adres, zamiast "zawinąć" się przez koniec strony zerowej do jej początku, zyska wartość powyżej $00FF).
