Przeplot
From Atariki
| Wersja z dnia 02:45, 23 gru 2006 KMK (Dyskusja | wkład) ← Previous diff |
Wersja z dnia 12:30, 23 gru 2006 Macgyver (Dyskusja | wkład) Next diff → |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
| Kolejność sektorów zmienia się przy formatowaniu z tzw. przeplotem turbo, jeśli dyskietka ma być odczytywana z prędkością większą niż standardowe 19200 bps. Zmiana przeplotu jest konieczna, gdyż samo przyspieszenie transmisji przy zwykłym przeplocie nic nie daje, dyskietka nadal będzie odczytywana w 18 obrotów, tylko przerwy pomiędzy sektorami się wydłużą. | Kolejność sektorów zmienia się przy formatowaniu z tzw. przeplotem turbo, jeśli dyskietka ma być odczytywana z prędkością większą niż standardowe 19200 bps. Zmiana przeplotu jest konieczna, gdyż samo przyspieszenie transmisji przy zwykłym przeplocie nic nie daje, dyskietka nadal będzie odczytywana w 18 obrotów, tylko przerwy pomiędzy sektorami się wydłużą. | ||
| - | Praktycznie kazdy system rurbo do stacji dysków ma swój przeplot, dobrany do prędkości transmisji tak, żeby efektywna szybkość odczytu była optymalna. Dlatego przeplot turbo dobry w jednej stacji nie musi być dobry dla innej. Niektóre stacje (np. [[XFD601]] i [[XFD602]]) oprócz przeplotu dobierają też wzajemny układ ścieżek tak, żeby po przejściu na inną ścieżkę jej początkowy sektor znalazł się od razu pod głowicą. | + | Praktycznie kazdy system turbo do stacji dysków ma swój przeplot, dobrany do prędkości transmisji tak, żeby efektywna szybkość odczytu była optymalna. Dlatego przeplot turbo dobry w jednej stacji nie musi być dobry dla innej. Niektóre stacje (np. [[XFD601]] i [[XFD602]]) oprócz przeplotu dobierają też wzajemny układ ścieżek tak, żeby po przejściu na inną ścieżkę jej początkowy sektor znalazł się od razu pod głowicą. |
| Najlepszy przeplot możliwy do uzyskania w szeregowej stacji dysków do małego Atari to przeplot 1:5 (odczyt całej ścieżki w pięciu obrotach), co daje efektywną szybkość transmisji 4608 bajtów na sekundę. Jest to możliwe do uzyskania przy ''baudrate'' w granicach 110 kbps. | Najlepszy przeplot możliwy do uzyskania w szeregowej stacji dysków do małego Atari to przeplot 1:5 (odczyt całej ścieżki w pięciu obrotach), co daje efektywną szybkość transmisji 4608 bajtów na sekundę. Jest to możliwe do uzyskania przy ''baudrate'' w granicach 110 kbps. | ||
Wersja z dnia 12:30, 23 gru 2006
Przeplot, po angielsku interleave lub skew, określa fizyczną kolejność sektorów na ścieżce dyskietki. Kolejność ta jest ustalana podczas formatowania i pozostaje niezmienna aż do przeformatowania dyskietki.
Normalnie sektory na ścieżce dyskietki ułożone są kolejno od sektora o najniższym numerze do sektora o numerze najwyższym (np. od 1 do 18). W ośmiobitowym Atari, przy prędkości transmisji 19200 bps zapewnia to odczytanie całej ścieżki w 18 obrotach dyskietki. Jest to tzw. przeplot standard, 1:18 (co oznacza: jedna ścieżka w 18 obrotach). W podwójnej gęstości ustala to efektywną szybkość transmisji na 1280 bajtów na sekundę.
Kolejność sektorów zmienia się przy formatowaniu z tzw. przeplotem turbo, jeśli dyskietka ma być odczytywana z prędkością większą niż standardowe 19200 bps. Zmiana przeplotu jest konieczna, gdyż samo przyspieszenie transmisji przy zwykłym przeplocie nic nie daje, dyskietka nadal będzie odczytywana w 18 obrotów, tylko przerwy pomiędzy sektorami się wydłużą.
Praktycznie kazdy system turbo do stacji dysków ma swój przeplot, dobrany do prędkości transmisji tak, żeby efektywna szybkość odczytu była optymalna. Dlatego przeplot turbo dobry w jednej stacji nie musi być dobry dla innej. Niektóre stacje (np. XFD601 i XFD602) oprócz przeplotu dobierają też wzajemny układ ścieżek tak, żeby po przejściu na inną ścieżkę jej początkowy sektor znalazł się od razu pod głowicą.
Najlepszy przeplot możliwy do uzyskania w szeregowej stacji dysków do małego Atari to przeplot 1:5 (odczyt całej ścieżki w pięciu obrotach), co daje efektywną szybkość transmisji 4608 bajtów na sekundę. Jest to możliwe do uzyskania przy baudrate w granicach 110 kbps.
Formatowanie dyskietek z odpowiednim przeplotem nie jest jedyną techniką optymalizowania odczytu z dyskietki; inną jest buforowanie ścieżek.
