Wielobajtowe NOP-y

From Atariki

Wersja z dnia 22:07, 27 gru 2007 KMK (Dyskusja | wkład) (→Użycie rozkazu BIT do zamaskowania innego rozkazu) ← Previous diff		Wersja z dnia 22:13, 27 gru 2007 KMK (Dyskusja | wkład) (→Użycie rozkazu BIT do zamaskowania innego rozkazu) Next diff →
Linia 25:		Linia 25:
	</pre>		</pre>
-	Dzięki pozbyciu się skoków w tym przykładzie zaoszczędzono dwa bajty. Z tego prostego triku nagminnie korzysta kod [[SpartaDOS X]].	+	Dzięki pozbyciu się skoków w tym przykładzie zaoszczędzono dwa bajty. Z tego prostego triku nagminnie korzysta kod [[SpartaDOS X]] celem zaoszczędzenia pamięci RAM.
	''Stosując ten trik trzeba pamiętać, że maskowany rozkaz wraz z argumentem stanowi adres dla rozkazu BIT, a ten generuje odczyt. Może to spowodować kłopoty w przypadku trafienia w rejestr sprzętowy wrażliwy na odczyt. Takie mogą się znajdować na stronie $D5 (obszar przeznaczony dla kartridży)''.		''Stosując ten trik trzeba pamiętać, że maskowany rozkaz wraz z argumentem stanowi adres dla rozkazu BIT, a ten generuje odczyt. Może to spowodować kłopoty w przypadku trafienia w rejestr sprzętowy wrażliwy na odczyt. Takie mogą się znajdować na stronie $D5 (obszar przeznaczony dla kartridży)''.
Linia 49:		Linia 49:
	BNE _1+1		BNE _1+1
	LDA #dana1		LDA #dana1
-	_1 BIT $xxA9 ; $xx - dana2, $A9 kod rozkazu LDA	+	.BYTE $2C
		+	_1 LDA #$xx ; $xx - dana2
	</pre>		</pre>
	[[Kategoria:Niezbędnik kodera]]		[[Kategoria:Niezbędnik kodera]]

---

Wersja z dnia 22:13, 27 gru 2007

Na stronie znajdują się metody pozwalające skrócić kod, często kosztem szybkości działania programu.

Użycie rozkazu BIT do zamaskowania innego rozkazu

Rozkaz BIT abs (trzybajtowy: $2C ll hh) nie modyfikuje zawartości rejestrów (z wyjątkiem rejestru statusu 6502), więc może być użyty jako legalny, trzybajtowy NOP do zamaskowania (przeskoczenia) dowolnego rozkazu dwubajtowego. Na ogół maskowane są w ten sposób rozkazy ładujące ośmiobitowe stałe do rejestrów. Technikę tę stosuje się na ogół w podprogramach, w których kod główny spełnia różne funkcje w zależności od stałego parametry przekazanego w akumulatorze, a punkty wejścia wywoływane są za pośrednictwem jakiejś tablicy adresów. Zamiast:

E0   LDA #$00
     BEQ EXEC
E1   LDA #$01
     BNE EXEC
EFF  LDA #$FF
EXEC ...

piszemy:

E0   LDA #$00
     .BYTE $2C
E1   LDA #$01
     .BYTE $2C
EFF  LDA #$FF
EXEC ...

Dzięki pozbyciu się skoków w tym przykładzie zaoszczędzono dwa bajty. Z tego prostego triku nagminnie korzysta kod SpartaDOS X celem zaoszczędzenia pamięci RAM.

Stosując ten trik trzeba pamiętać, że maskowany rozkaz wraz z argumentem stanowi adres dla rozkazu BIT, a ten generuje odczyt. Może to spowodować kłopoty w przypadku trafienia w rejestr sprzętowy wrażliwy na odczyt. Takie mogą się znajdować na stronie $D5 (obszar przeznaczony dla kartridży).

Inne zastosowanie to załadowanie rejestru stałą w zależności od zmiennego parametru (gdy nie opłaca się zastosowanie tabeli). Przykład w pseudokodzie: IF zmienna=dana THEN A=dana1 ELSE A=dana2 - badane mogą być inne relacje zmienna - dana.

Zamiast:

     LDA zmienna
     CMP dana
     BNE _1
     LDA #dana1
     BNE _2      ; BEQ
_1   LDA #dana2
_2   ...

można zapisać tak:

     LDA zmienna
     CMP dana
     BNE _1+1
     LDA #dana1
     .BYTE $2C
_1   LDA #$xx   ; $xx - dana2