KMK/JŻ IDE FDISK

From Atariki

Program napisany ongiś przez KMK, a służący do przygotowania dysku IDE do pracy; czyli głównie do popartycjonowania go.

Pierwsza wersja (od 1.0 do 1.2) była napisana w Turbo BASIC XL i kompilowana, ale mimo wielu wysiłków i konwertowania coraz to większych części na podprogramy w asemblerze, nie chciała działać stabilnie. Z tego powodu ten kierunek działań został zarzucony i powstała napisana całkowicie od nowa w czystym asemblerze wersja 1.30, która wreszcie funkcjonowała w sposób przewidywalny. Dalsze prace rozwojowe, głównie poprawki błędów i ulepszenia w procedurach wykrywania dysków i dogadywania się z nimi, doprowadziły przez dziesięć kolejnych wersji do powstania FDISK-a 1.40.

Program ten cechuje się między innymi tym, że teoretycznie jest w stanie skłonić do pracy każdy dysk ATA, byle sprawny. FDISK 1.40 zawiera bowiem między innymi procedurę sprawdzającą, czy podana przez dysk geometria jest rzeczywiście poprawna (co nie musi być prawdą w przypadku niektórych starych dysków ATA), a ponadto dysponuje dość długą, ale skuteczną procedurą, która metodą "brute force" wyszukuje poprawną konfigurację ze stuprocentową skutecznością, o ile tylko takowa istnieje (to znaczy, o ile dysk jest sprawny). Sprawia to, że pod KMK/JŻ IDE automatycznie wykrywana jest geometria również tych dysków, z którymi normalnie nie radzi sobie PC BIOS (gdzie parametry trzeba wklepać ręcznie).

Po uruchomieniu program wyświetla trzy ramki. Ta na samej górze zawiera informację o nazwie programu i autorze (i uprzytamnia nam, że nazwa "KMK/JŻ IDE" jest, choć trafna, jednak zwyczajowa - wymyślili ją użytkownicy interfejsu, a nie autorzy). Na dole ekranu widać informację na temat nazwy dysku i jego geometrii (CHS). Na środku zaś widnieje menu z następującymi opcjami:

• Surface test - po wybraniu tej opcji program będzie próbował sprawdzić, czy dysk nie ma uszkodzonych sektorów. Test przeprowadzany jest całymi ścieżkami, bez odczytu danych. FDISK zapamiętuje tylko, czy podczas weryfikacji którejkolwiek ze ścieżek wystąpił błąd. Jeśli tak - to po zakończeniu testu wyświetlane jest "BAD TRACKS DETECTED". Jeśli błędów nie ma, test kończy się powrotem do menu. Testowanie można w każdej chwili przerwać wciskając klawisz SHIFT.

• Soft format - ta opcja ma na celu wywołanie wbudowanego formattera SpartaDOS X celem zapisania struktury systemu plików na popartycjonowanym dysku. Raczej nie będzie działać z innymi DOS-ami.

• Exit to DOS - po wybraniu tej opcji następuje zakończenie programu i wyjście do DOS-u. Trzeba mieć na uwadze, że w przypadku DOS-ów, które trzymają interfejs użytkownika w osobnym pliku (jak DUP.SYS w MyDOS-ie), szczęśliwy powrót do DOS-u może zależeć od istnienia ramdysku, w którym znajduje się owa nierezydentna część DOS.

Najważniejszą wszelako opcją jest Partitioning. Wybranie jej wywołuje na ekran następne menu, które pozwala na podzielenie dysku zgodnie z widzimisię oraz na pewne dodatkowe ustawienia.

Lewa skrajna kolumna oznaczona LUN (od Logical UNit) oznacza numery dysków w systemie operacyjnym, do których przypisane będą definiowane partycje.

Kolumna Size to rozmiary partycji mierzone w fizycznych sektorach o wielkości 512 bajtów. Maksymalny możliwy rozmiar to 32767 sektorów - co odpowiada 65534 sektorom 256-bajtowym pod DOS-em. Zmiany dokonuje się po wciśnieniu klawisza Return.

W kolumnie Type zaznacza się, który dysk jest dyskiem startowym, to znaczy tym, z którego komputer się zabootuje.

Kolumna Stat. jest niewykorzystana.

Przejścia między kolumnami wykonuje się klawiszem TAB.

CDN.