D.8002 HS

From Atariki

Revision as of 14:28, 9 lut 2009; view current revision
←Older revision | Newer revision→

Rosyjska stacja dysków do ośmiobitowego Atari. Na stacji widnieje logo Interatominstrumentu[1] - Międzynarodowego Zjednoczenia Gospodarczego Aparatury Jądrowej zrzeszającego kilka krajów bloku komunistycznego[2], oraz nieznanej bliżej firmy SBG Ltd., ulokowanej w Moskwie. Firmware powstało w Dubnej, znanym ośrodku badań jądrowych ZSRR. Istnieją poszlaki, żeby sądzić, iż SBG Ltd. to jedna z małych spółdzielni, jakie w tamtych czasach istniały wokół elektrowni atomowej lub instytutu badań jądrowych tamże.

Charakterystyka ogólna

Producent: Interatominstrument, SBG Ltd.
"Codename": SBGAR-1
Data produkcji: 15.X.1991.
Mikroprocesor 80A MME (Zilog Z80A), EPROM K573RF4A (8k), RAM KR537RU10 (2k)
Kontroler KR1818WG93 (WD 1793)
Napęd dwustronny Elektronika MS 5311 (kopia napędu TEAC, 720k)
Waga 2 kg.
Prędkość obrotowa 288 obr./min.
Szybkość transmisji: 19200 bps i 52 kbps (UltraSpeed).
Możliwość wyboru numeru napędu od D1 do D4.

Urządzenie składa się prawie wyłącznie z komponentów produkcji sowieckiej.

Stacja była sprzedawana ze SpartaDOS-em 3.2 oraz dwiema instrukcjami: do samej stacji oraz do tego DOS-u. Oba podręczniki były napisane po rosyjsku. Cena detaliczna zestawu w 1992 roku wynosiła 11600 rubli, czyli oscylowała wokół równowartości 80 dolarów USA.

Obsługiwane rozkazy komendy SIO

Stacja rozpoznaje nastepujące komendy SIO:

standard: formatowanie (!), formatowanie w ED ("), zapis sektora (P), odczyt sektora (R), status (S), zapis sektora z weryfikacją (W)
PERCOM: odczyt PERCOM (N), zapis PERCOM (O)
UltraSpeed: odczyt dzielnika częstotliwości (?), formatowanie z zadanym przeplotem (f)

Ciekawostka, że komendy formatowania rzeczywiście zwracają listę wadliwych sektorów wykrytych podczas formatowania - przewiduje to specyfikacja Atari, ale większość stacji zawsze zwraca pustą listę, nawet w wypadku stwierdzenia, że formatowanie się nie udało.

Obsługiwane gęstości

Stacja obsługuje następujące gęstości:

40 ścieżek jednostronnie, 18 sektorów na ścieżkę, 128 bajtów na sektor (SD, 90k)
40 ścieżek jednostronnie, 26 sektorów na ścieżkę, 128 bajtów na sektor (ED, 130k)
40 ścieżek jednostronnie, 18 sektorów na ścieżkę, 256 bajtów na sektor (DD, 180k)
40 ścieżek dwustronnie, 18 sektorów na ścieżkę, 128 bajtów na sektor (SD, 180k)
40 ścieżek dwustronnie, 26 sektorów na ścieżkę, 128 bajtów na sektor (ED, 260k)
40 ścieżek dwustronnie, 18 sektorów na ścieżkę, 256 bajtów na sektor (DD, 360k)
80 ścieżek jednostronnie, 18 sektorów na ścieżkę, 128 bajtów na sektor (SD, 180k)
80 ścieżek jednostronnie, 26 sektorów na ścieżkę, 128 bajtów na sektor (ED, 260k)
80 ścieżek jednostronnie, 18 sektorów na ścieżkę, 256 bajtów na sektor (DD, 360k)
80 ścieżek dwustronnie, 18 sektorów na ścieżkę, 128 bajtów na sektor (DSSD, 360k)
80 ścieżek dwustronnie, 26 sektorów na ścieżkę, 128 bajtów na sektor (DSED, 520k)
80 ścieżek dwustronnie, 18 sektorów na ścieżkę, 256 bajtów na sektor (DSDD, 720k)

Funkcje mikroprzełączników

Na spodzie stacji znajdują sie cztery mikrowyłączniki, od SW1 do SW4. Ich funkcja, według instrukcji obsługi, jest następująca:

SW1 i SW2 wybierają numer napędu z zakresu od 1 do 4.
SW3 włącza i wyłącza możliwość pracy w szybkiej transmisji (UltraSpeed).
SW4 zmienia wewnętrzne parametry pracy napędu w celu polepszenia zgodności z dyskietkami sformatowanymi w innych stacjach. Dotyczy to tylko dyskietek w pojedynczej gęstości (SD).

W egzemplarzu dostępnym do testów kolejność przełączników jest odwrotna od wyżej podanej:

SW1 zmienia wewnętrzne parametry pracy napędu w celu polepszenia zgodności z dyskietkami sformatowanymi w innych stacjach. Dotyczy to tylko dyskietek w pojedynczej gęstości (SD).
SW2 włącza i wyłącza możliwość pracy w szybkiej transmisji (UltraSpeed). Do pracy w szybkiej transmisji przełącznik trzeba przerzucić na OFF (czyli do góry).
SW3 i SW4 wybierają numer napędu z zakresu od 1 do 4.

Informacja o autorze

EPROM oprócz kodu zawiera następującą informację:

Niejaki Walery Feodosiewicz Bobrakow[3] był w owym czasie pracownikiem Laboratorium Fizyki Neutronowej albo Laboratorium Problemów Nuklearnych (LNP) Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej.[4].