Wielobajtowe NOP-y
From Atariki
Na stronie znajdują się metody pozwalające skrócić kod, często kosztem szybkości działania programu.
Użycie rozkazu BIT do zamaskowania innego rozkazu
Rozkaz BIT abs (trzybajtowy: $2C ll hh) nie modyfikuje zawartości rejestrów (z wyjątkiem rejestru statusu 6502), więc może być użyty jako legalny, trzybajtowy NOP do zamaskowania (przeskoczenia) dowolnego rozkazu dwubajtowego. Na ogół maskowane są w ten sposób rozkazy ładujące ośmiobitowe stałe do rejestrów. Technikę tę stosuje się na ogół w podprogramach, w których kod główny spełnia różne funkcje w zależności od stałego parametry przekazanego w akumulatorze, a punkty wejścia wywoływane są za pośrednictwem jakiejś tablicy adresów. Zamiast:
E0 LDA #$00
BEQ EXEC
E1 LDA #$01
BNE EXEC
EFF LDA #$FF
EXEC ...
piszemy:
E0 LDA #$00
.BYTE $2C
E1 LDA #$01
.BYTE $2C
EFF LDA #$FF
EXEC ...
Dzięki pozbyciu się skoków w tym przykładzie zaoszczędzono dwa bajty. Z tego prostego triku nagminnie korzysta kod SpartaDOS X celem zaoszczędzenia pamięci RAM.
Stosując ten trik trzeba pamiętać, że maskowany rozkaz wraz z argumentem stanowi adres dla rozkazu BIT, a ten generuje odczyt. Np. użyta w powyższym przykładzie sekwencja .BYTE $2C / LDA #$FF ($2C, $A9, $FF) w przypadku wykonania w całości zostanie zinterpretowana przez procesor jako BIT $FFA9 powodując odczytanie bajtu spod wymienionego adresu. W przypadku trafienia w ten sposób w rejestr sprzętowy wrażliwy na odczyt będą kłopoty. Takie rejestry mogą się znajdować na stronie $D5 (obszar przeznaczony dla kartridży).
Inne zastosowanie to załadowanie rejestru stałą w zależności od zmiennego parametru (gdy nie opłaca się zastosowanie tabeli). Przykład w pseudokodzie: IF zmienna=dana THEN A=dana1 ELSE A=dana2 - badane mogą być inne relacje zmienna - dana.
Zamiast:
LDA zmienna
CMP dana
BNE _1
LDA #dana1
BNE _2 ; BEQ
_1 LDA #dana2
_2 ...
można zapisać tak:
LDA zmienna
CMP dana
BNE _1+1
LDA #dana1
.BYTE $2C
_1 LDA #$xx ; $xx - dana2
