CIO

From Atariki

CIO - Central Input/Output - rezydujący w pamięci ROM komputera podsystem XL OS-u odpowiedzialny za obsługę plików.

Spis treści 1 Sposób użycia 1.1 Bloki kontroli wejścia/wyjścia 1.1.1 Struktura IOCB 1.2 Wykaz urządzeń 2 Organizacja wewnętrzna 2.1 HATABS 2.2 Tablica adresowa sterownika

Sposób użycia

Żądaną operację definiuje się ustawiwszy przedtem odpowiednie zmienne w wybranym bloku IOCB (Input/Output Control Block, $0340-$03BF), załadowawszy pomnożony przez 16 numer kanału do rejestru X oraz - przy zapisie bajt po bajcie - ewentualną daną do akumulatora, a nastepnie wywołuje skokiem JSR pod JCIOMAIN $E456, co jest punktem wejściowym podsystemu zarządznia plikami. Przy powrocie rejestr Y zawiera wartość 1 w przypadku powodzenia, bądź ujemny kod błędu, akumulator zaś - przy odczycie bajt po bajcie - ewentualną daną.

Bloki kontroli wejścia/wyjścia

Pod adresem $0340 znajduje się zajmujący 128 bajtów pamięci obszar bloków kontroli wejścia/wyjścia (IOCB). Bloków tych jest osiem, każdy z nich definiuje jeden niezależny "kanał" transmisji danych z wybranym urządzeniem. Blok numer 0 jest zajęty przez standardowy edytor ekranowy (urządzenie "E:", konsola systemowa). Reszta jest do wykorzystania przez programy, np. BASIC używa kanału nr 7 do wysyłania danych na drukarkę instrukcją LPRINT, a kanału nr 6 jako ekranu graficznego (otwieranego instrukcją GRAPHICS).

Struktura IOCB

Bajt	Etykieta	Opis
0	ICCHID	Tzw. numer identyfikacyjny. Tak naprawdę jest to indeks wpisu w tablicy handlerów wskazującego dane urządzenie. Ustawiany jest automatycznie przez system. Wartość $FF oznacza, że kanał jest zamknięty, każda inna - że jest w użyciu.
1	ICDNO	Numer urządzenia podanego przez użytkownika (np. 3 dla "D3:NAZWA") albo 1, gdy numer nie został podany. Ustawiane automatycznie przez system.
2	ICCMD	Kod żądanej operacji (rozkaz); ustawiany przez program. Dozwolone kody: $03 - OPEN - otwarcie pliku $05 - GET RECORD - odczyt danych w trybie tekstowym $07 - GET BYTES - odczyt danych w trybie binarnym $09 - PUT RECORD - zapis danych w trybie tekstowym $0B - PUT BYTES - zapis danych w trybie binarnym $0C - CLOSE - zamknięcie pliku $0D - STATUS - odczyt statusu handlera Wszystkie pozostałe kody o wartościach powyżej 13 ($0D) są traktowane jako kody operacji specjalnych i przekazywane bezpośrednio do handlera urządzenia, bez interpretacji przez system.
3	ICSTAT	Status operacji ustawiany automatycznie po jej wykonaniu, czyli wartość 1 gdy sukces lub ujemny kod błędu. Czyli to samo, co jest przekazywane w rejestrze Y przy powrocie z CIO.
4-5	ICBUFA	Adres bufora dla operacji, ustawiany przez użytkownika. Dla OPEN, STATUS i operacji specjalnych powinien wskazywać nazwę pliku.
6-7	ICPUTB	Zmniejszony o 1 adres procedury wysyłania 1 bajtu do urządzenia. Ustawiany automatycznie przez system w czasie otwierania pliku.
8-9	ICBUFL	Wielkość bufora dla danej operacji, ustawiany przez program użytkownika. Jeśli wynosi 0, to bajt przekazywany jest w akumulatorze.
10	ICAX1	Pierwszy bajt pomocniczy, przy otwieraniu pliku oznacza rodzaj dostępu ($04 - odczyt, $08 - zapis, $0C - zapis i odczyt). W BASIC-u jest to drugi parametr instrukcji OPEN.
11	ICAX2	Drugi bajt pomocniczy. Jego znaczenie jest zależne od handlera, np. przy otwieraniu ekranu w trybie graficznym będzie to numer trybu graficznego.
12	ICAX3	Trzeci bajt pomocniczy. Jego znaczenie jest zależne od handlera.
13	ICAX4	Czwarty bajt pomocniczy. Jego znaczenie jest zależne od handlera.
14	ICAX5	Piąty bajt pomocniczy. Jego znaczenie jest zależne od handlera.
15	ICAX6	Szósty bajt pomocniczy. Jego znaczenie jest zależne od handlera.

Wykaz urządzeń

System operacyjny standardowo instaluje pięć urządzeń. Są to:

• "P:" - drukarka
• "C:" - magnetofon kasetowy
• "E:" - edytor ekranowy (konsola)
• "S:" - ekran graficzny
• "K:" - klawiatura

Jedynym urządzeniem z tej listy, którego handler obsługuje jakieś "operacje specjalne", jest ekran graficzny; jako operacje specjalne zaimplementowane jest rysowanie linii (17) oraz osobliwe połączenie rysowania linii z wypełnianiem (18).

Dodatkowo, gdy używana jest stacja dysków, instalowane jest także - po załadowaniu handlera (DOS-u) z dyskietki bądź kartridża - urządzenie "D:". Oprócz zwykłych operacji odczytu i zapisu danych dysponuje ono też pewnym wachlarzem operacji specjalnych:

• 32 - RENAME - zmiana nazwy pliku
• 33 - DELETE - skasowanie pliku
• 35 - PROTECT - zabezpieczenie przed zapisem
• 36 - UNPROTECT - odbezpieczenie pliku
• 37 - POINT (SEEK) - ustawienie pozycji w pliku do odczytu/zapisu
• 38 - NOTE (TELL) - odczytanie bieżącej pozycji w pliku
• 39 - LEN - odczyt długości pliku
• 40 - LOAD - załadowanie i uruchomienie pliku binarnego
• 42 - MKDIR - utworzenie katalogu
• 43 - RMDIR - skasowanie katalogu
• 44 - CHDIR - zmiana bieżącego katalogu
• 45 - BOOT - w SpartaDOS wskazanie pliku, który zostanie załadowany z dyskietki przy zimnym starcie
• 47 - CHKDSK - odczyt informacji o dyskietce
• 48 - CWD - odczyt bieżącego katalogu
• 49 - ATTR - ustawianie atrybutów pliku
• 254 - FORMAT - formatowanie dyskietki

Zob. też zestawienie znanych handlerów CIO.

Organizacja wewnętrzna

HATABS

Podstawą ogranizacji CIO jest HATABS - tablica handlerów. Znajduje się ona pod adresem $031A i liczy 33 bajty. Ponieważ jeden wpis zajmuje trzy bajty, to w HATABS jest miejsce na jedenaście wpisów. Pięć - lub sześć, gdy DOS jest załadowany - z nich jest zajęte przez urządzenia systemowe, reszta jest przeznaczona na handlery użytkownika.

Wpis w HATABS, jako się rzekło, zajmuje trzy bajty. Pierwszy z nich to kod ASCII stanowiący identyfikator urządzenia, np. dla stacji dysków, czyli urządzenia "D:", jest to $44, czyli "D".

Dwa następne bajty to wskaźnik do tablicy adresowej zdefiniowanej przez handler.

Tablicę HATABS obsługuje znajdująca się w ROM-ie procedura NEWDEV $E486. Służy ona do dodawania nowych wpisów oraz modyfikacji istniejących.

Tablica adresowa sterownika

Tablica adresowa sterownika ma 16 bajtów. Pierwsze 12 zajmuje sześć wektorów do procedur handlera implementujących kolenje operacje CIO:

Bajt	Wpis	Funkcja
0	1	Wektor do procedury otwarcia pliku (OPEN)
2	2	Wektor do procedury zamknięcia pliku (CLOSE)
4	3	Wektor do procedury odczytu danych (GET)
6	4	Wektor do procedury zapisu danych (PUT)
8	5	Wektor do procedury odczytu statusu (STATUS)
10	6	Wektor do procedury operacji specjalnych (SPECIAL)

Wartości wszystkich tych wektorów są pomniejszone o 1.

Następne trzy bajty zajmuje instrukcja skoku JMP do procedury inicjowania handlera. Ostatni bajt jest niewykorzystany.