SETVBLV

From Atariki

Procedura służąca do ustawianie wektorów przerwań, głównie przerwania VBL. Punkt wejścia znajduje się pod $E45C.

Wstęp

Przyczyną, dla której wektorów VBL nie należy ustawiać wprost, to znaczy sekwencją rozkazów LDA/STA/LDA/STA, jest to, że w ten sposób można zmienić tylko pół wektora (jeden bajt) na raz. Jeśli między przestawieniem jednego bajtu a przestawieniem drugiego wystąpi przerwanie, komputer "pójdzie w maliny", na ogół zawieszając się mniej lub bardziej malowniczo.

Z kolei wyłączanie przerwań NMI na czas ingerencji w wektory VBL ma dwie wady:

• rejestr NMIEN jest tylko do zapisu, więc zmieniwszy go nie możemy odtworzyć jego stanu
• "ręczne" przestawienie wektora z wyłączaniem i ponownym włączaniem NMI zajmuje aż 22 bajty, podczas gdy wywołanie SETVBLV tylko 9.

Użycie procedury

SETVBLV przyjmuje parametry w rejestrach procesora. Są to:

• adres procedury, jaką ma wskazywać wektor przerwania (Y/X - młodszy/starszy bajt)
• numer wektora w akumulatorze

Przed wywołaniem, jeśli program po zakończeniu się ma wracać do DOS-u, dobrze jest przechować pierwotną wartość wektora celem przywrócenia jej przed zakończeniem programu.

Wymieniony wyżej "numer wektora" to nie adres, ale jego numer kolejny licząc od wektora VIMIRQ ($0216), albo inaczej mówiąc, liczony od tego wektora offset podzielony przez dwa. Sens mają następujące wartości wpisywane do akumulatora:

• $00 - VIMIRQ ($0216)
• $01 - TIMCNT1 ($0218)
• $02 - TIMCNT2 ($021A)
• $03 - TIMCNT3 ($021C)
• $04 - TIMCNT4 ($021E)
• $05 - TIMCNT5 ($0220)
• $06 - VVBLKI ($0222)
• $07 - VVBLKD ($0224)
• $08 - TIMVEC1 ($0226)
• $09 - TIMVEC2 ($0228)

TIMCNTx to nie wektory, tylko liczniki zliczające wstecz (od zadanej wartości do zera), zamiast adresu należy dla nich podać wartość początkową.