Wielobajtowe NOP-y
From Atariki
Na stronie znajdują się metody pozwalające skrócić kod, często kosztem szybkości działania programu.
Użycie rozkazu BIT do zamaskowania innego rozkazu
Rozkaz BIT abs (trzybajtowy: $2C ll hh) nie modyfikuje zawartości rejestrów (z wyjątkiem rejestru statusu 6502), więc może być użyty jako legalny, trzybajtowy NOP do zamaskowania (przeskoczenia) dowolnego rozkazu dwubajtowego. Na ogół maskowane są w ten sposób rozkazy ładujące ośmiobitowe stałe do rejestrów. Technikę tę stosuje się na ogół w podprogramach, w których kod główny spełnia różne funkcje w zależności od stałego parametry przekazanego w akumulatorze, a punkty wejścia wywoływane są za pośrednictwem jakiejś tablicy adresów. Zamiast:
E0 LDA #$00 BEQ EXEC E1 LDA #$01 BNE EXEC EFF LDA #$FF EXEC ...
piszemy:
E0 LDA #$00 .BYTE $2C E1 LDA #$01 .BYTE $2C EFF LDA #$FF EXEC ...
Dzięki pozbyciu się skoków w tym przykładzie zaoszczędzono dwa bajty. Z tego prostego triku nagminnie korzysta kod SpartaDOS X.
Stosując ten trik trzeba pamiętać, że maskowany rozkaz wraz z argumentem stanowi adres dla rozkazu BIT, a ten generuje odczyt. Może to spowodować kłopoty w przypadku trafienia w rejestr sprzętowy wrażliwy na odczyt. Takie mogą się znajdować na stronie $D5 (obszar przeznaczony dla kartridży).
Inne zastosowanie to załadowanie rejestru stałą w zależności od zmiennego parametru (gdy nie opłaca się zastosowanie tabeli). Przykład w pseudokodzie: IF zmienna=dana THEN A=dana1 ELSE A=dana2 - badane mogą być inne relacje zmienna - dana.
Zamiast:
LDA zmienna CMP dana BNE _1 LDA #dana1 BNE _2 ; BEQ _1 LDA #dana2 _2 ...
można zapisać tak:
LDA zmienna CMP dana BNE _1+1 LDA #dana1 _1 BIT $xxA9 ; $xx - dana2, $A9 kod rozkazu LDA