INS (Theta Music Composer 2)
From Atariki
Format definicji instrumentu używany przez program Theta Music Composer 2.0.
Plik w tym formacie zawiera normalny nagłówek binarny, składa się z jednego bloku. Wewnątrz znajdują się następujące dane:
| offset | długość | zawartość |
| $0000 | $001d | identyfikator pliku w formacie TMC 2.0: 14,21,13+128,c'TMC INSTRUMENT FILE 2.0'*,13+128,21,14 |
| $001d | $0008 | 8 bajtów transpozycji używanych przy definiowaniu arpeggio |
| $0025 | $0001 | długość danych obwiedni |
| $0026 | $0001 | punkt zapętlenia (Uwaga, ta wartość jest 3 razy większa od tej używanej w TMC.) |
| $0027 | $0001 | barwa filtru (przy filtrowanych dźwiękach 2-kanałowych). |
| $0028 | $0001 | pierwsza wartość AUDCTL, kontrolującego brzmienie dźwięku, typowo wsadzane są tam wartości: 0 dla zwykłego dźwięku, 6 - dla dwukanałowego filtru lub 78 dla dwukanałowego basu (używane są tylko bity mające znaczenie na danym kanale, dlatego można włączyć obydwa filtry lub basy naraz) |
| $0029 | $0001 | druga wartość AUDCTL |
| $002a | $0001 | prędkość opadania głównej obwiedni |
| $002b | $0001 | prędkość opadania obwiedni dodatkowej |
| $002c | $0001 | typ dźwięku (pierwsza cyfra) i parametr do niego (druga cyfra) |
| $002d | $0001 | opóźnienie rozpoczęcia działania typu dźwięku |
| $002e | $0001 | dwa najwyższe bity określają tablicę częstotliwości: 00 jest używana przy zniekształceniu A, 40 i 80 przy C, a C0 już nie pamiętam; pozostała wartość określa jak szybko ma działać modyfikacja dźwięku za pomocą jego typu. Przy dźwiękach dwukanałowych 80 oznacza to samo co 00 a C0 to samo co 40 |
| $002f | $0001 | pierwsza cyfra to ilość używanych wartości do arpeggio (ostatni rząd wartości w definicji instrumentu) oraz tempo ich zmiany. Standardowo wartości transpozycji brane są od pierwszej do ostatniej. Jeśli pierwsza cyfra powiększona jest o 8, to brane są od pierwsze do ostatniej i z powrotem od ostatniej do pierwszej i tak w kółko |
| $0030 | ... | bajty obwiedni dźwięku |
Spis treści |
Dane obwiedni
Ustawione w trójki $AB,$CD,$EF, gdzie:
- A: zniekształcenie
- B: głośność podstawowej obwiedni
- C: rodzaj akcentu
- D: głośność dodatkowej obwiedni
- EF: parametr do akcentu
Typ dźwięku
- 0: czysty dźwięk.
- 1: lekkie vibrato. Częstotliwości wyliczane są w następujący sposób: bazowa, bazowa+parametr, bazowa, bazowa-parametr i tak w kółko.
- 2: vibrato. Częstotliwość płynnie przechodzi pomiędzy bazowa-parametr a bazowa+parametr i na odwrót.
- 3: duże vibrato. Podobnie jak powyżej, ale wszystko liczone jest na transpozycji nut, a nie wyliczonej częstotliwości.
- 4: opadanie wysokości dźwięku.
- 5: szybkie opadanie wysokości dźwięku (po nutach).
- 6: stałe dodanie parametru do częstotliwości.
- 7: nieużywane (na razie).
Wartości powiększone o 8 powodują branie parametru ze znakiem minus.
Rodzaj akcentu
- 0: do wyliczonej częstotliwości dodawana jest wartość parametru
- 1: wartość parametru na stałe będzie powiększać częstotliwość dźwięku (będzie dodawana we wszystkich słupkach, a nawet będzie się sumować sama ze sobą).
- 2: transpozycja dźwięku
- 3: stała transpozycja dźwięku (patrz akcent 1).
- 4: zmiana barwy filtru (częstotliwość filtrującego kanału jest powiększana o tą wartość).
- 5: stała zmiana barwy filtru (patrz akcent 1).
- 6: grana jest ustalona częstotliwość.
- 7: grana jest ustalona nuta.
W przypadku zwiększenia wartości akcentu o 8, zamiast pierwszej wartości AUDCTL jest brana druga.
