From Atariki

Format modułu muzycznego używany przez program Theta Music Composer 2.0.

Plik w tym formacie zawiera normalny nagłówek binarny, składa się z jednego bloku. Wewnątrz znajdują się następujące dane:

Konfiguracja

• quadro - $00: mono, $01-$3f: stereo, $40-$7f: RMT stereo, $80-$ff: quadro
• pokeys - 4 bajty przyporządkowujące kanały TMC do układów POKEY, kolejno:
  • bajt 0: 1-4 kanał obwiedni podstawowej,
  • bajt 1: 5-8 kanał obwiedni podstawowej,
  • bajt 2: 1-4 kanał obwiedni dodatkowej,
  • bajt 3: 5-8 kanał obwiedni dodatkowej

W trybie mono, stereo i RMT wartość 16 oznacza pierwszego POKEY-a, a 20 drugiego. W trybie quadro wartości 0, 4, 8, 12 odpowiadają kolejnym układom.

Dane songu

• wartość transpozycji, numer patternu na ostatnim kanale
• wartość transpozycji, numer patternu na przedostatnim kanale

...

• wartość transpozycji, numer patternu na pierwszym kanale
• bajt długości patternów($01-$40), lub koniec odgrywania ($00) lub skok do pozycji w songu ($80-$ff), numer linii do skoku znajduje się w poprzednim bajcie (nr patternu na pierwszym kanale)

Dane instrumentów

• 19 bajtów konfiguracyjnych dźwięku:
  • 8 bajtów transpozycji używanych przy definiowaniu arpeggio
  • długość danych obwiedni
  • punkt zapętlenia (Uwaga, ta wartość jest 3 razy większa od tej używanej w TMC.)
  • barwa filtru (przy filtrowanych dźwiękach 2-kanałowych).
  • pierwsza wartość AUDCTL, kontrolującego brzmienie dźwięku, typowo wpisywane są tam wartości: 0 dla zwykłego dźwięku, 6 - dla dwukanałowego filtru lub 78 dla dwukanałowego basu (używane są tylko bity mające znaczenie na danym kanale, dlatego można włączyć obydwa filtry lub basy naraz).
  • druga wartość AUDCTL.
  • prędkość opadania głównej obwiedni.
  • prędkość opadania obwiedni dodatkowej.
  • typ dźwięku (pierwsza cyfra) i parametr do niego (druga cyfra).
  • opóźnienie rozpoczęcia działania typu dźwięku.
  • dwa najwyższe bity określają tablicę częstotliwości: 00 jest używana przy zniekształceniu A, 40 i 80 przy C, a C0 już nie pamiętam; pozostała wartość określa jak szybko ma działać modyfikacja dźwięku za pomocą jego typu. Przy dźwiękach dwukanałowych 80 oznacza to samo co 00 a C0 to samo co 40.
  • pierwsza cyfra to ilość używanych wartości do arpeggio (ostatni rząd wartości w definicji instrumentu) oraz tempo ich zmiany. Standardowo wartości transpozycji brane są od pierwszej do ostatniej. Jeśli pierwsza cyfra powiększona jest o 8, to brane są od pierwsze do ostatniej i z powrotem od ostatniej do pierwszej i tak w kółko.

• do 255 bajtów obwiedni dźwięku (tyle ile ustalono w jej długości), ustawione w trójki $AB,$CD,$EF, gdzie:
  • A: zniekształcenie
  • B: głośność podstawowej obwiedni
  • C: rodzaj akcentu
  • D: głośność dodatkowej obwiedni
  • EF: parametr do akcentu

Typ dźwięku:

• 0: czysty dźwięk.
• 1: lekkie vibrato. Częstotliwości wyliczane są w następujący sposób: bazowa, bazowa+parametr, bazowa, bazowa-parametr i tak w kółko.
• 2: vibrato. Częstotliwość płynnie przechodzi pomiędzy bazowa-parametr a bazowa+parametr i na odwrót.
• 3: duże vibrato. Podobnie jak powyżej, ale wszystko liczone jest na transpozycji nut, a nie wyliczonej częstotliwości.
• 4: opadanie wysokości dźwięku.
• 5: szybkie opadanie wysokości dźwięku (po nutach).
• 6: stałe dodanie parametru do częstotliwości.
• 7: nieużywane (na razie).

Wartości powiększone o 8 powodują branie parametru ze znakiem minus.

UWAGA! Oryginalny TMC2 zawiera błąd, który powoduje że parametr zawsze jest traktowany jako dodatni (niezależnie od tego, czy typ jest zwiększony o 8 czy nie).

Rodzaj akcentu:

• 0: do wyliczonej częstotliwości dodawana jest wartość parametru
• 1: wartość parametru na stałe będzie powiększać częstotliwość dźwięku (będzie dodawana we wszystkich słupkach, a nawet będzie się sumować sama ze sobą).
• 2: transpozycja dźwięku
• 3: stała transpozycja dźwięku (patrz akcent 1).
• 4: zmiana barwy filtru (częstotliwość filtrującego kanału jest powiększana o tą wartość).
• 5: stała zmiana barwy filtru (patrz akcent 1).
• 6: grana jest ustalona częstotliwość.
• 7: grana jest ustalona nuta.

W przypadku zwiększenia wartości akcentu o 8, zamiast pierwszej wartości AUDCTL jest brana druga.

Dane paternów

Szereg poleceń, typ polecenia i jego długość jest rozpoznawana po pierwszym bajcie:

• $00: + nowa głośność
• $01-$3f: nowa nuta + instrument (jeśli instrument>=128, to instrument jest brany bez ostatniego bitu i dochodzi dodatkowy bajt: nowa głośność)
• $40: nieużywane
• $41-$7f: nowa nuta + nowa głośność
• $80: + ilość pustych linii w patternie (używane tylko wtedy gdy ich ilość wynosi przynajmniej 15)
• $81-$bc: nowa nuta
• $c0-$cf: nowe tempo (ten kod poprzedza kod dotyczący pozostałych informacji w tej linii)
• $d0-$df: kod specjalny + jego wartość
• $e0-$ef: kod specjalny + jego wartość + nowa głośność
• $f0-$fe: puste linie (od 0 do 14, kod 0 jest używany, gdy w danej linii jest tylko zmiana tempa)
• $ff: puste linie aż do końca patternu

Kody specjalne:

• 0: powoduje ustawienia specjalnego znacznika na podaną wartość. Może to być przydatne w demach, gdzie muzyk może w muzyce zaznaczyć miejsce zmiany efektu.
• 1: identyczny z parametrem instrumentu dotyczącym typu efektu i parametru do niego.
• 2: identyczny z parametrem instrumentu dotyczącym szybkości zmiany efektu.
• 3: identyczny z parametrem instrumentu dotyczącym arpeggio.
• 4: identyczny z barwą filtru.
• 5: identyczny z pierwszą wartością AUDCTL.
• 6: identyczny z drugą wartością AUDCTL.
• 7: podbicie wartości filtru
• 8: podbicie wartości częstotliwości
• 9: podbicie wartości nuty

Linki

• INS
• PTR