Turbo EMO
From Atariki
System turbo opracowany w klubie Atari funkcjonującym w mieście Levice (obecnie Słowacja). Działający system został zaprezentowany w mieście Martin w listopadzie 1989 roku. Interfejs tegoż systemu był przeznaczony do współpracy z zewnętrznym magnetofonem, najlepiej takim który umożliwiał sterowanie silnikiem za pomocą zewnętrznego sygnału.
Spis treści |
Zasada działania / Sposób kodowania danych
System ten prezentował zupełnie odmienne podejście do sposobu kodowania danych na taśmie od istniejących wówczas systemów Turbo, które to używały modulacji szerokości impulsu do kodowania danych na taśmie. W opisie systemu autor opisuje że użył tzw. "fazowego sposobu zapisu danych" (FÁZOVÝ SPÓSOB ZÁZNAMU), jednak czytając wnikliwie dokumentację tegoż systemu jasnym staje się że tak naprawdę tym terminem określono sposób zapisu danych z użyciem "kodowania Manchester". Sam sposób kodowania danych w tym formacie jest trywialny i wymaga tak naprawdę użycia jednej bramki typu XOR, która to wykona ową operację na sygnałach danych (DATA) o zegarowym (CLK_OUT) pochodzącym z gniazda SIO komputera. Takie zakodowanie danych powoduje że w strumieniu danych zostaje niejako zawarty sygnał zegarowy, do którego dekoder może się synchronizować na bieżąco podczas odczytu danych, dzięki takiemu podejściu do kodowania danych, dekoder staje się o wiele mniej wrażliwy na nieliniowości przesuwu taśmy, wzrasta odporność zapisanych danych na zakłócenia i można także osiągnąć o wiele większe prędkości transmisji. Blok dekodera dostarcza do komputera zarówno zdekodowany sygnał zegarowy jak i dane w formie szeregowej, które dostarczone do wejścia "DATA IN" układu POKEY będą przez niego bez problemu zdekodowane za pomocą wbudowanego w POKEY portu szeregowego. Udział CPU w takiej transmisji sprowadza się do odebrania zdekodowanych bajtów z wejścia szeregowego i umieszczenia ich w pamięci, nic nie stoi na przeszkodzie aby cała transmisja danych odbywała się na przerwaniach IRQ, przy "włączonym ekranie" (włączone DMA układu ANTIC). CPU komputera nie musi już sam liczyć czasów trwania impulsów i decydować na tej podstawia czy transmitowana było logiczne zero czy też logiczna jedynka.
Osiągane prędkości transmisji
Teoretyczna maksymalna prędkość jaką mógł osiągnąć system to jakieś 11 tysięcy bodów, ale sam autor zauważa nie niektóre magnetofony ze względu na wprowadzane przez siebie zniekształcenia fazowe (na co ten sposób zapisu jest dość wrażliwy) nie dawały rady poprawnie zapisać tak przesłanych informacji. Sugerowana maksymalna prędkość zapisu to 9600bd, jednak prędkość transmisji należy dobrać do możliwości i jakości posiadanego magnetofonu. O ile zapis danych nie wymaga żadnej regulacji interfejsu, o tyle przy odczycie danych należy dokonać "strojenia" interfejsu, tak aby stała czasowa układu 74121 była dobrana tak aby czas trwania jednego cyklu multiwibratora 74121 musi być ustawiony na 3/4 okresu prędkości transmisji. W dokumentacji do systemu jest opisana "wizualna" procedura takiego strojenia, tzn. wystarczy obserwować diodę LED umieszczoną na wyjściu, jednocześnie dokonując odsłuchu sygnału z taśmy i kręcić potencjometrem P1 do czasu uzyskania migania diody LED w takt transmitowanych danych i jej świecenia w chwili gdy transmitowane są chociażby przerwy między rekordami danych.
Losy systemu
Rozwiązanie było bardzo pomysłowe i nowatorskie jak na czas w którym powstało, jednak w/g informacji na blogu Igora Gramblička system po prostu nie miał szczęścia, gdyż w tamtym czasie wielu ludzi używało już systemu Turbo 2000 i dość niechętnie chcieli się przesiadać na nowy system (przyzwyczajenie drugą naturą człowieka) i to właściwie przypieczętowało los systemu, który to nie stał się aż tak popularny jak systemy z serii Turbo 2000.
Ciekawostki
- Twórca lub twórcy tego systemu wykazali się ciekawym podejściem do rozwiązania nietrywialnego problemu i pokazali że można opracować bardzo wydajny i niezawodny system zapisu danych na taśmie, który to nie wymagał użycia całej dostępnej mocy procesora do odbioru i dekodowania danych. System działał bez problemu z włączonym ekranem podczas ładowania danych (wyłączanie DMA dla układu ANTIC nie było niezbędne aby osiągnąć wysokie prędkości transmisji, gdyż dekodowaniem sygnału zajmował się sam interfejs i blok odpowiedzialny za standardową transmisję szeregową układu POKEY).
- Wydaje się podobnej techniki zapisu używał Chilijski system turbo SistemaInjektor
Linki
wpis na blogu Igora Gramblički opisujący wspomnienia związane z systemem, a także dokumentacja systemu i obraz cartridge zawierający oprogramowanie.
