Pooyan

From Atariki

Były sobie świnki trzy... No i oczywiście nie mogło zabraknąć bardzo złego wilka (w liczbie, powiedzmy sobie, mnogiej), który zechciałby zająć ich długo budowany rodzinny domek - lub cokolwiek, co znajduje się na widocznej z prawej strony ekranu skarpie. Tak więc rzeczone wilki latają sobie na balonikach a naszym zadaniem jest zestrzeliwanie tych ostatnich; w wilki natomiast można nie strzelać, bo są odporne na strzałki, którymi rzucamy. Gracz natomiast jest zasypywany przez nie kamieniami, lepiej więc nie oberwać.

Ciekawostką jest to, że wisimy w gondoli na ogromnym wyciągu - "wędce". Oprócz strzał mamy również do dyspozycji kość, która jako największy przysmak naszych oprawców pozwala im zapomnieć na moment, że trzymają się balonu. W praktyce oznacza to, iż delikwent próbujący ją złapać będąc w powietrzu należy już do historii. Kość pojawia się od czasu do czasu w najwyższym punkcie wyciągu - jako migający przedmiot (widoczna jest na obu ekranach z gry).

Odsłona pierwsza: wilki zlatują z czubka drzewa i naszym zadaniem jest niedopuszczenie do tego, aby dotarły do klatek, a jeśli któryś się z nich znajdzie w środku - będzie "nieco" trudniej, bowiem spróbuje "odgryźć" gracza od liny wyciągu.

Odsłona druga: Nie w ciemię bite wilki w odwecie ustawiają na czubku skarpy głaz, którym chcą nas wyprosić z tej planety. Tym razem nie można dopuścić do tego, żeby dostały się na górę. Siedem wilków przy głazie i sprawa (dosłownie) bierze w łeb (jak widać na drugim obrazku).

Odsłona trzecia: Bonusowa runda, w której wilki, podobnie jak poprzednio, próbują dostać się na drzewo, ale tym razem nie interesuje ich głaz. Gracz jednak ma do dyspozycji tylko kości (brak strzałek).

No i tak w kółko, tyle że coraz więcej wilków, coraz wymyślniejsze i trudniejsze do przebicia balony, coraz więcej akcesoriów obronnych u naszych oprawców itd.

Wygląd ekranu gry: na górze mamy liczbę zdobytych punktów, aktualny rekord oraz ilość naszych "żyć", nieco poniżej chorągiewka po lewej stronie wskazuje nam liczbę wilków do unicestwienia na danym ekranie natomiast ta po prawej - numer poziomu, na którym akualnie jesteśmy.

Dodam jeszcze, że co 50.000 punktów dostajemy dodatkowe życie.

Producentem automatowej wersji gry jest Konami, wersja Atari - Scott Spanburg (znany również z gry The Goonies), gra wydana została w USA przez Datasoft i we Francji przez MCC.

Wersja na Atari 2600

Wersja na konsole Atari 2600 została wydana już w roku 1982 (w tym samym, cop wersja Arcade, oryginalny automat był składany przez firmę STERN), a zrealizowana przez tego samego producenta, który stworzył oryginał na automaty do gier - Konami. Świadczy to o dużej popularności konsoli w tamtym czasie.

Co ciekawe, jest kilka wersji tej gry na konsolę A2600, oprócz oryginalnej mamy jeszcze wersję niemieckojęzyczną (Ente und der Wolf (Die), wydana przez Quelle), argentyńską (język portugalski? - Poyan), brazylijską (Shock Vision) oraz wersję na kasecie magnetofonowej (dla przystawki Starpath Supercharger).

Odnośniki zewnętrzne

• Pooyan
• Pooyan w wersji dla Atari 2600
• Wersja automatowa gry w KLOV
• Pooyan w moby games.