Formaty dyskietek
From Atariki
Spis treści |
Formaty jednostronne
SD
Single Density, pojedyncza gęstość. Format oferowany przez stację Atari 810 (i wszystkie następne modele).
Organizacja dyskietki w pojedycznej gęstości to 40 scieżek jednostronnie, po 18 sektorów na ścieżkę i 128 bajtów na sektor, co daje pojemność 720 sektorów, czyli 92160 bajtów (90 kilobajtów). Istnieją dwustronne (DSSD - 180k) i osiemdziesięciościeżkowe (360k) odmiany tej gęstości.
Z punktu widzenia kontrolera WD 1772 jest to gęstość FM.
ED (MD)
Enhanced Density, zwana też Medium Density, Dual Density lub myląco Double Density, średnia gęstość. Format wprowadzony do użytku wraz ze stacją Atari 1050.
Organizacja dyskietki w tej gęstości to 40 ścieżek jednostronnie, 26 sektorów na ścieżkę, 128 bajtów na sektor, co daje 1040 sektorów, czyli 133120 bajtów (130 kilobajtów). Dwustronne czy osiemdziesięciościeżkowe odmiany tej gęstości nie istnieją.
Dla kontrolera WD 1772 jest to gęstość MFM.
W dokumentacji Atari do stacji 1050 i DOS-a 3.0 gęstość ED była nazwana "double density", jednak było to mylące wobec istnienia faktycznej gęstości podwójnej. W instrukcji do następcy ww. DOS-a, tj. DOS-a 2.5, zastosowano już nazwę "enhanced density", obecnie najpowszechniej stosowaną. Z kolei w instrukcji do DOS-a XE gęstość tę nazwano "dual density" - prawdopodobnie autor instrukcji niepoprawnie zinterpretował pełną nazwę stacji 1050: "Dual-Density Disk Drive" jako odniesienie do nazwy gęstości. W rzeczywistości "dual-density" oznacza jedynie, że stacja ta obsługuje dwie gęstości.
DD
Double Density. Podwójna gęstość zapisu. Planowana w stacji Atari 815, ale nie wprowadzona z powodu słabej jakości dyskietek (taki był przynajmniej oficjalnie podany powód). Wprowadzona w stacji LDW Super 2000 i pochodnych, oraz w przeróżnych rozszerzeniach do stacji Atari (np. Top Drive 1050).
Organizacja dyskietki w tej gęstości to 40 ścieżek jednostronnie, 18 sektorów na ścieżkę, 256 bajtów na sektor, co daje 720 sektorów, czyli teoretycznie 184320 bajtów (180k). W praktyce stacja pozwala zapisać i odczytać tylko pierwsze połówki sektorów 1-3, co ogranicza pojemność dyskietki do 183936 bajtów.
Istnieją dwustronne (DSDD - 360k) i osiemdziesięciościeżkowe (SSQD - 360k) odmiany tej gęstości - zobacz niżej DSDD.
Dla kontrolera WD 1772 jest to gęstość MFM.
QD
Tzw. Quadruple Density, w rzeczywistości jest to gęstość DD na 80 ścieżkach zapisanych na jednej stronie dyskietki - co daje 1440 sektorów, czyli 360k.
DD 512
Znana też jako tzw. gęstość ST/IBM, w rzeczywistości gęstość DD z sektorami o wielkości 512 bajtów (40 ścieżek jednostronnie, 9 sektorów na ścieżkę, 512 bajtów na sektor, 180k), obsługiwana w tej postaci przez stacje z rozszerzeniem TOMS Turbo Drive i TOMS Multi Drive.
Gęstość ta była implementowana w stacjach dysków w celu ułatwienia wymiany danych (przy użyciu specjalnych kopierów) z Atari ST i IBM PC w czasach, gdy do tych komputerów stosowano jeszcze napędy dyskietek 5,25 cala. Jako gęstości natywnej używa tego dopiero SpartaDOS X 4.39 i dalsze wersje.
Istnieją dwustronne (DSDD 512, 360k) i 80-ścieżkowe odmiany tego formatu.
HD
High Density, gęstość stosowana w niemieckim interfejsie HDI. Organizacja dyskietki w tej gęstości to 80 ścieżek jednostronnie, 36 sektorów na ścieżkę, 256 bajtów na sektor, co daje 2880 sektorów, czyli 720k.
Istnieje dwustronna odmiana tej gęstości (DSHD - 1440k).
Formaty dwustronne
DSDD
Gęstość zapisu w stacjach dwugłowicowych: XF551, SN-360, TOMS 720, 710 i 360, Karin Maxi.
Jest to gęstość DD ale zapisywana na obydwu stronach dyskietki (DS - double sided). Maksymalna pojemność 360k.
Najczęściej stacje dwugłowicowe zapisują najpierw jedną stronę, a następnie drugą w kolejności od ostatniej ścieżki. Taki tryb zapisu zastosowano w XF-551, aby dyskietkę zapisaną dwustronnie można było przynajmniej częściowo odczytać na stacji jednogłowicowej. Stacje SN-360, TOMS 720, 710 i 360 są pod tym względem zgodne z XF-551, a dyskietki zapisane na jednej z nich mogą być odczytane przez pozostałe.
Odmienny format dyskietki dwustronnej stosuje stacja Karin Maxi. Zapisuje ona naprzemiennie ścieżki raz na jednej, raz na drugiej stronie dyskietki. Dyskietki DSDD zapisane w ten sposób nie będą prawidłowo odczytane w pozostałych stacjach dwustronnych.
DSQD
Gęstość zapisu w stacjach dwugłowicowych TOMS 710 i TOMS 720. Jest to gęstość QD na dwóch stronach dyskietki - co daje 720k. Format 720k, w przeciwieństwie do DSDD, jest znormalizowany: stacje zawsze zapisują naprzemiennie najpierw strony dyskietki, a potem dopiero przechodzą na następną ścieżkę.
DSDD 512
Przy zastosowaniu stacji TOMS 360, TOMS 710, TOMS 720 i Karin Maxi można uzyskać odmianę dwustronną gęstości DD 512. Stacje TOMS 710 i 720 realizują też format 80-ścieżkowy (720k) używany w Atari ST.
DSHD
Gęstość HD na dwóch stronach dyskietki, 1440k. Na temat fizycznej dystrybucji kolejnych ścieżek na stronach dyskietki brak na razie danych.
