OS/A Plus
From Atariki
OS/A+. Wbrew temu, co mogłaby sugerować nazwa, jest to DOS dla ośmiobitowych Atari wyprodukowany przez OSS w 1981 roku jako alternatywa dla DOS 2.0. Początkowo miał się nazywać CP/A, ale groźba pozwu ze strony Digital Research (producenta CP/M) wymusiła zmianę nazwy produktu.
Planowane były wersje OS/A+ dla Apple II (stąd widoczny na obrazku napis ATARI version), jednak do ich wydania nigdy nie doszło.
OS/A+ występuje w czterech wersjach: 1.2, 2.0, 2.1 i 4.1 - z tego 4.1 nie jest wersją rozwojową którejkolwiek z poprzednich, lecz zupełnie odmiennym systemem (patrz niżej).
Następcą OS/A+ 2.x jest DOS XL.
Spis treści |
Technikalia
W przeciwieństwie do DOS 2.0, sterowanie w OS/A+ odbywa się przez interpreter poleceń, dzięki czemu DOS mieści się w całości w pamięci i nie zachodzi potrzeba odczytywania menu (DUP.SYS) po powrocie z każdego programu.
Pomiędzy OS/A+ a SpartaDOS istnieje kompatybilność sposobu pobierania parametrów przekazywanych do programu z linii komend.
OS/A+ v.1.x/2.x
OS/A+ v. 1.x i 2.x posługuje się formatem dyskietki DOS-u 2.0. Następcą OS/A+ 2.10 jest DOS XL 2.20 - przy przejściu na wyższy numer wersji zmieniono też nazwę DOS-u.
OS/A+ v.4.1
OS/A+ v.4.1 nie jest, wbrew pozorom, wersją rozwojową OS/A+ 2.10, lecz zupełnie nowym DOS-em o unikalnych - jak dla Atari - cechach. Podobnie jak w pozostałych wersjach, sterowanie odbywa się przez interpreter poleceń. Alternatywnie można załadować prymitywne menu (zwane HELP.COM) mające dziewięć opcji:
- Enter CARtridge - przejście do BASIC-a (jeśli moduł BASIC-a jest obecny w pamięci)
- COPY files - kopiowanie plików
- disk DIRectory - wyświetlenie katalogu dyskietki
- DUPFILE - kopiowanie plików przy użyciu jednej stacji dysków (z wymianą dyskietek)
- ERAse files - kasowanie plików
- PROtect files - zabezpieczenie plików
- REName files - zmiana nazwy pliku
- UNProtect files - odbezpieczenie plików
- exit to os/a+ - wyjście do interpretera poleceń
Jak widać jest to w zasadzie rodzaj ściągi z podstawowych komend intepretera poleceń OS/A+ bardziej niż pełne menu.
Format dyskietki jest implementacją formatu DOS-u 3.3 z Apple II i w związku z tym jest odmienny niż w pozostałych DOS-ach, m.in. nazwy plików mogą mieć do 30 znaków bez rozróżnienia na "nazwę" i "rozszerzenie". W konsekwencji nieco inaczej niż w pozostałych DOS-ach (za to podobnie jak w systemie Unix) zachowuje się joker '*'. Obsługiwana jest tylko gęstość DD.
Osobliwością wynikającą z ograniczeń zastosowanego filesystemu jest fakt, że przy odczycie pliku sygnał końca danych może wystąpić tylko na granicy wielkości sektora (!). Tak więc nawet z pliku, do którego zapisano 1 bajt, można odczytać - w gęstości DD - całe 256 bajtów (1 bajt danych i 255 zer), i dopiero za próbą odczytu następnego bajtu DOS zasygnalizuje EOF. Jest to chyba najgorsza, w zasadzie dyskwalifikująca wada OS/A+ v.4.1.
Ta wersja OS/A+, podobnie jak pozostałe, w całości rezyduje w pamięci, MEMLO jednak jest bardzo wysoko (normalnie $2C00, natomiast po załadowaniu sterownika zapewniającego odczyt dyskietek DOS 2.0 - aż $45F2).
Rozwinięciem OS/A+ v.4.1 miał być DOS XL v.4.x, nie wydano go jednak z powodu małego zainteresowania użytkowników.
Download
Zobacz też
Ten artykuł to tylko zalążek. Możesz pomóc rozwojowi Atariki poprzez rozszerzenie go o więcej informacji.
