SYS
From Atariki
Nie istnieje w ogólnym pojęciu ATARI standard na określenie formy plików z rozszerzeniem .SYS, choć traktuje się takie pliki jako SYStemowe, ładowane przez system, będące rozszerzeniem systemu. Dowodzi tego prosta analiza różnych wersji DOS, które powstały na przestrzeni lat. Najczęściej pliki z rozszerzeniem SYS są standardowymi plikami programów wykonywalnych.
Niemniej można wytłumaczyć stosowanie rozszerzenia .SYS w kontekście konfiguracji, w których jest potrzeba wstępnego pominięcia procesora komend DOS-u. Przykładowym scenariuszem może być kolejka: BOOTowanie DOS > autouruchomienie pliku AUTORUN.SYS (np. nakładka sterownika D: obsługująca RAMDYSK) > właściwy procesor komend DOS-u (np. DUP.SYS). I taki wyjątek, czyli autouruchomienie programu przez rozpoczęciem interakcji z użytkownikiem jest najczęstszym scenariuszem zastosowania takiego rozszerzenia.
Wadą takiego sposobu rozumowania (posiada ją większość DOS-ów ATARI) jest niemożliwe (najczęściej) autouruchomienie wielu programów (sterowników, nakładek na system, rezydentnych aplikacji) przed startem właściwego procesora komend.
Tej wady pozbawiony jest m.in. Sparta DOS, DOS 2.5 z CP - posiadający wbudowaną lub dodaną obsługę plików wsadowych - możliwe jest więc wstępne załadowanie wielu sterowników, rozszerzeń czy nakładek przed lub po starcie procesora komend i w tym kontekście zrozumiałym może być czysto estetyczne zastosowanie rozszerzenia SYS dla odróżnienia wspomnianych plików rozszerzających możliwości systemu od plików programów (.EXE).
Prawidłowym i akceptowalnym zastosowaniem rozszerzenia SYS jest sytuacja w której plik z tym rozszerzeniem może być uruchomiony tylko przez DOS lub jego zadaniem jest zmiana właściwości konkretnego DOS-u, a więc modyfikacja środowiska i jednoczesna niemożliwość uruchomienia takiego programu wprost z procesora komend (load, run).
Ten artykuł to tylko zalążek. Możesz pomóc rozwojowi Atariki poprzez rozszerzenie go o więcej informacji.
