DOS II/D

From Atariki

DOS napisany pod koniec lat 80. XX w. przez Stefana Dorndorfa dla systemu QMEG OS mający dopełniać tandemu OS/DOS. Stał się ogromnie popularny (obecny w kilku wersjach - oficjalnych i nie) na polskiej scenie w połowie lat 90. XX i nawet później. DOS II+/D v6.4 jest jednym z niewielu systemów dyskowych, które instalują się automatycznie na ramdysku C w systemie QMEG. Zostaje on w pamięci operacyjnej aż do wyłączenia komputera (nawet po zimnym starcie i wczytywaniu innych DOSów lub programów całodyskowych) i można uruchomić go z menu głównego systemu QMEG przez naciśnięcie klawiszy Control+Caps. (nie dotyczy wersji 4.4 QMEGa) Do tego DOSa powstało kilka nakładek, np. DOS Control.

DOS II+/D posługuje się formatem dyskietki DOS-u 2.0 w gęstościach SD i DD, oraz formatem MyDOS-u w gęstości ED.

Charakterystyka ogólna

Zalety

• jest niewielki
• łatwy do opanowania
• krótko ładujący się
• bardzo dobrze współdziałający z wspomnianym systemem QMEG
• ma prosty i efektywny mechanizm tworzenia plików wsadowych (tzw. batch)
• dobrze współpracuje z oprogramowaniem tworzonym przez polskich scenowców w latach 90. XX w. (CIN, XL-Paint, Professional Copy, Atari Font Maker, Graph, Point i in.).

Wady

• stosunkowo wysokie MEMLO ($2000)
• nie wykorzystuje w pełni rozszerzeń pamięci (od 576 kB i więcej)
• nie ma możliwości tworzenia podkatalogów
• nie ma wsparcia dla dysków twardych
• nie rozpoznaje obcych formatów dyskietek (inaczej niż np. SpartaDOS).
• ma kilka przykrych błędów

Funkcje DOSa II+/D v6.4 (6.1)

;RUN"D:PROG.BAS"

W DOSie II+/D jest także dostępne urządzenie M:, które dubluje zakładany przez niego RAMdysk. Jednak przy kopiowaniu z i na M: DOS nie prosi o zmianę dysku i nie czeka na wciśnięcie klawisza Return.

Uwaga 1.

Jeśli wiadomo, na której pozycji (1-9) w katalogu znajduje się plik, to zamiast jego nazwy można wpisać "-n", gdzie n jest numerem pliku (np. rozkaz COP -1,8: kopiuje na ramdysk pierwszy plik z aktualnie wybranego dysku).

Uwaga 2.

We wszystkich operacjach na plikach dostępne są, po podaniu jako pierwszego znaku +, rozszerzone nazwy plików. Mają one długość do 11 znaków i mogą składać się z dowolnych liter ( małe i duże), cyfr i znaków specjalnych.

Dodatkowe możliwości uzyskiwane przez modyfikację pamięci.

>070E xx - - gdzie xx to liczba szesnastkowa zmieniająca typ ramdysku. xx może przyjmować wartości:

• 81 - ramdysk 128 kB w komputerach o pamięci minimum 196kB (1009 sekt. w gęstości medium).
• 21 - ramdysk 64 kB w komputerach ATARI 130XE (499 sekt. w gęstości single).
• 41 - ramdysk 16 kB we wszystkich typach ATARI. Ramdysk ulokowany jest w pamięci RAM pod systemem operacyjnym i może źle działać z niektórymi programami.

Jeśli liczba oznaczająca typ ramdysku zostanie zmniejszona o 1 (80,20,40) i tak zmodyfikowany DOS zostanie zapisany na dyskietce, to przy wczytywaniu DOSa ramdysk nie będzie formatowany. Ponadto, jeśli po skopiowaniu plików na ramdysk zmienimy jego konfigurację wpisując zamiast cyfry 1 cyfrę 8 (osiem) (88,28,48) to uzyskamy zabezpieczenie ramdysku przed zapisem. Oczywiście można łączyć 1 i 8 pisząc: 89,29 czy 49. Aby (tymczasowo) przy wczytywaniu DOS II+/D ramdysk nie był automatycznie sformatowany, należy trzymać klawisz HELP przy ładowaniu systemu.

>0709 xx - ustala ilość 128-bajtowych buforów, a tym samym ilość pamięci zajmowanej przez DOS oraz ilość jednocześnie otwartych plików. Standardowo jest tu wartość 04 (Memlo = $2000).

>070F x1 x2 .. - przypisuje dyski logiczne fizycznym stacjom dysków. Standardowe ustawienie to:

>070F 01 02 03 04 05 06 07 00

(wartość 00 oznacza ramdysk)

>070B - można zmieniać nr koloru tła w DOS (czasem przydatne przy dłuuugiej pracy pod DOSem)

>088E - 12 komórek pamięci zawierających numery używanych banków na ramdysk (osiem pierwszych to banki dla ramdysku 128 kB)

Wszystkie te opcje zostają zapamiętane na dyskietce wraz z zapisaniem DOSa instrukcją IN#.

Przykładowe operacje

• Kopiowanie wszystkich plików z RAMdysku bez każdorazowego potwierdzania:

COP M:*.*,1:=

COP *.TMC,M:=

z kolei łączenie plików wygląda tak:

COP 4:name1.ext, name2.ext/A

oznacza kopiowanie z pliku name1.ext, który zostanie dołączony na końcu pliku name2.ext

• Tworzenie plików typu 'batch' (samowykonujących się przy starcie komputera):

- wpisujemy w DOS:

D1:COP E: 8:name.BAT

- teraz otwiera się edytor ekranowy i wpisujemy komendy DOSa potwierdzając je normalnie klawiszem Return. Np.

LOA 4:S.OBJ
RUN 9200
8:

Gdy już skończymy wpisywać komendy, to naciskamy Control+3 (znak end of file) oraz potwierdzamy Returnem. Stworzyliśmy plik typu batch. Aby go uruchomić, wystarczy wpisać z poziomu DOSa @nazwa (bez rozszerzenia .BAT). DOS automatycznie wykona wszystkie możliwe polecenia zawarte w pliku .BAT. Aby ten zestaw komend wystartował automatycznie po uruchomieniu DOSa, wystarczy nagrać ten plik na dysk z DOSem oraz wykonać na tym dysku komendę JOB @nazwa.

Błędy

• w niektórych egzemplarzach występowała "dziwna" postać gęstości medium. Pomino sformatowania dyskietki na 26 sektorów na ścieżkę do dyspozycji było jedynie 707 sektorów (zupełnie jak w gęstości single)

• Podczas usuwania większej ilości plików na raz (np. komendą DEL FILE*.* lub DEL FILE-) nie odzyskujemy wszystkich sektorów lecz tylko te od ostatniego pliku. Poleca się zatem kasowanie plików pojedynczo.

Download

• DOS II+/6.4 wersja podstawowa
• Wersja korzystająca legalnie z ROM-u zrobiona przez Caspra.

Zobacz też

• DOSy
• Formaty systemów plików