XL-Art
From Atariki
XL-Art to świetny, rozbudowany program graficzny dla najpopularniejszego kolorowego trybu graficznego w 8-bitowym Atari, czyli Graphics #15. Jest to najwygodniejszy i prawdopodobnie najlepszy program tego typu dla małego Atari. Autorem jest Dirk Reiners, który napisał go między 1986-1987 r. (zajęło mu to 21 miesięcy). Program został opublikowany w 1988 r., a dystrybutorem została niemiecka firma Compy Shop. Jak na swoje lata program wyróżnia się bardzo nowoczesnym interfejsem i ergonomią działania - różne skróty klawiszowe przyspieszają obsługę, zaś zaawansowane opcje pozwalają przekształcać tworzoną grafikę na wiele sposobów (odbicia lustrzane, swobodne deformacje, kopiowanie i wstawianie fragmentów obrazu, definiowanie własnych wzorków i pędzli, itd.). Cenną rzeczą jest opcja "aktywnego" UNDO czyli możliwość cofania zmian w obrazie podczas edycji, aż do przełączenia się na inne narzędzie (funkcja ta ukryta jest pod klawiszem "Delete"). Program umożliwia ładowanie 4-kolorowych obrazków w spakowanym formacie Koali oraz jako nieskompresowany obraz. Oddzielna opcja pozwala załadować dodatkowe czcionki celem używania w tworzonej grafice. Nazw obrazków/czcionek do załadowania nie trzeba pracowicie wklepywać - wystarczy przycisnąć FIRE w odpowiedzi na nazwę pliku, a pokażą się wszystkie dostępne obrazki/fonty. Zdefiniowane przez siebie kształty kursora do rysowania oraz kolorowe wzorki można nagrywać i wczytywać. W porównaniu z RAMbrandt, program działa naprawdę szybko i niezawodnie, co nie dziwi, jako że był w 100% napisany w kodzie maszynowym. XL-Art zdobył dużą popularność wśród użytkowników Atari, wielu grafików używało go do tworzenia swoich prac.
Podsumowując:
- Zalety:
- szybkość działania
- wygodny, nowoczesny i intuicyjny interfejs
- wiele rozbudowanych i zaawansowanych funkcji edycyjnych
- obsługa za pomocą joysticka ale można też używać myszki z C64
- Minusy
- brak wsparcia dla używania większej ilości kolorów np. poprzez wykorzystanie przerwań DLI (jak np. w Fun with Art)
- niezbyt dobre działanie z dyskami w gęstości Double Density
- brak modułu do animacji i wydruku (jak w RAMbrandt)
- czasem, po dłuższej pracy, program potrafi się 'zawiesić' (choć być może to tylko wada "odbezpieczonych" wersji)
- nie wykorzystuje rozszerzonej pamięci (jako np. bufor dla wielu obrazów)
Do Polski XL-Art dotarł głównie poprzez środowisko giełdowe, w różnych wersjach (sygnowany przez (crack)grupy takie jak Copy-Crew Amsterdam, Doomsday Developments, itp.).
Link: Download
