Inkrementacja i dekrementacja liczb wielobajtowych
From Atariki
Inkrementacja
Sekwencja rozkazów zwiększająca wartość dwubajtowej liczby całkowitej o 1 jest powszechnie znana i często używana:
inc zmienna
bne koniec
inc zmienna+1
koniec
Sekwencja inkrementująca liczbę trzybajtową wygląda analogicznie:
inc zmienna
bne koniec
inc zmienna+1
bne koniec
inc zmienna+2
koniec
Niektóre asemblery (np. MADS) oferują tu ułatwiające życie pseudorozkazy, odpowiednio INW oraz INL.
W przypadku liczb trzy- i więcej-bajtowych krótszy kod można uzyskać stosując pętlę (n - wielkość zmiennej w bajtach):
ldx #-n-1
petla inx
beq koniec
inc zmienna-$0100+n,x
beq petla
koniec
Jeśli zaś chodzi o przeniesienie inkrementowanej wartości do innej zmiennej, pętla może wyglądać tak:
ldx #-n
sec
petla lda zmienna_a-$0100+n,x
adc #$00
sta zmienna_b-$0100+n,x
inx
bne petla
Wykorzystano tu fakt, że rozkaz ADC dodaje do akumulatora wartość podanego argumentu plus wartość znacznika C.
Pętle nie zadziałają prawidłowo, jeśli zmienna znajduje się na stronie zerowej, do tego trzeba je odpowiednio zmodyfikować. Patrz Ujemne indeksowanie.
Dekrementacja
Dekrementacja dwubajtowej liczby całkowitej jest nieco bardziej kłopotliwa, niż inkrementacja takowej:
lda zmienna
bne d1
dec zmienna+1
d1 dec zmienna
Przy liczbach trzy- i więcej-bajtowych krótszy kod uzyskamy stosując pętlę podobną do tej powyżej, wykorzystując fakt, że działanie znacznika C dla rozkazu SBC jest odwrotne niż dla ADC (SBC odejmuje od akumulatora podaną wartość zwiększoną o odwrotność znacznika C):
ldx #-n
clc
petla lda zmienna-$0100+n,x
sbc #$00
sta zmienna-$0100+n,x
inx
bne petla
'n' to, jak powyżej, wielkość zmiennej w bajtach. Dla liczby trzybajtowej zysk wynosi 5 bajtów, a dla czterobajtowej - aż 13. Jak powyżej, jeśli zmienna jest na stronie zerowej, pętlę trzeba odpowiednio zmodyfikować.
