ACX

From Atariki

(Różnice między wersjami)
Jump to: navigation, search
Wersja z dnia 19:40, 22 mar 2007
Trub (Dyskusja | wkład)
(sygnatura pliku)
← Previous diff
Aktualna wersja
Krótki (Dyskusja | wkład)
(Ja tam nie mam pewności czy Amy Chen to kobieta.)
Linia 1: Linia 1:
-ACX - od ang. ''Amy Chen Executable'' - jest formatem pliku przeznaczonym do przechowywania relokowalnych binariów. Format ten został stworzony dla doładowywanych z zewnątrz handlerów urządzeń podłączonych do łącza szeregowego ([[SIO]]) oraz szyny równoległej ([[PBI]]), zwłaszcza ekspandera [[1090]].+ACX - od ang. ''Amy Chen eXecutable'' - jest formatem pliku przeznaczonym do przechowywania relokowalnych binariów. Format ten został stworzony dla doładowywanych z zewnątrz handlerów urządzeń podłączonych do łącza szeregowego ([[SIO]]) oraz szyny równoległej ([[PBI]]), zwłaszcza ekspandera [[1090]].
Procedury obsługujące ten format znajdują się w [[XL OS]], w każdym seryjnym egzemplarzu [[1200XL]], [[600XL]], [[800XL]], [[65XE]] i [[130XE]]. System korzysta z nich podczas ładowania sterowników (handlerów) z podłączonych urządzeń, np. z modułu [[1090]]. Objawem tego jest znane wszystkim posiadaczom Atari "pierdzenie" wydobywające się z głośnika monitora przy starcie systemu oraz przy odwołaniu do urządzenia niezarejestrowanego w [[CIO]]. Jest to próba skomunikowania się z urządzeniami peryferyjnymi w celu ściągnięcia odpowiednich sterowników. Procedury obsługujące ten format znajdują się w [[XL OS]], w każdym seryjnym egzemplarzu [[1200XL]], [[600XL]], [[800XL]], [[65XE]] i [[130XE]]. System korzysta z nich podczas ładowania sterowników (handlerów) z podłączonych urządzeń, np. z modułu [[1090]]. Objawem tego jest znane wszystkim posiadaczom Atari "pierdzenie" wydobywające się z głośnika monitora przy starcie systemu oraz przy odwołaniu do urządzenia niezarejestrowanego w [[CIO]]. Jest to próba skomunikowania się z urządzeniami peryferyjnymi w celu ściągnięcia odpowiednich sterowników.
-Zamierzeniem twórców była dostępność procedury relokującej dla programistów. Planowane było umieszczenie legalnego skoku pod adresem $E486, umożliwiającego relokowanie "zwykłych" programów. Niestety, z niewiadomych przyczyn zrezygnowano z tego rozwiązania.+Zamierzeniem twórców była dostępność procedury relokującej dla programistów. Planowane było umieszczenie oficjalnego skoku pod adresem $E486, umożliwiającego relokowanie "zwykłych" programów. Niestety, z niewiadomych przyczyn zrezygnowano z tego rozwiązania.
-W systemie operacyjnym [[DracOS]] od wersji 2.22 przywrócono w tablicy skoków legalne odwołanie do procedury relokatora. Skok do niej umieszczono jednak pod adresem $E483, ze względu na zajęcie pierwotnego adresu przez inną procedurę.+W systemie operacyjnym [[DracOS]] od wersji 2.22 przywrócono w [[Tablica skoków|tablicy skoków]] legalne odwołanie do procedury relokatora. Skok do niej umieszczono jednak pod adresem $E483, ze względu na zajęcie pierwotnego adresu przez inną procedurę.
-Loader i związany z nim format binarny zostały przeanalizowane przez [[Trub]]a w 2006 roku na podstawie dokumentacji pochodzącej z Atari, pod którą podpisana jest niejaka Amy Chen. Stąd pochodzi nadana formatowi nieoficjalna nazwa.+Loader i związany z nim format binarny zostały przeanalizowane przez [[Trub]]a w 2006 roku na podstawie dokumentacji pochodzącej z Atari. Według kodu źródłowego autorem procedur obsługi jest Y.M. "Amy" Chen; stąd pochodzi nadana formatowi nieoficjalna nazwa.
== Ogólna struktura pliku == == Ogólna struktura pliku ==
Właściwą strukturę pliku stanowią segmenty, z których każdy dotyczy pewnego fragmentu ładowanego programu. Segment jest podzielony na rekordy, z których pierwszy zawiera kod lub dane programu (''Text record'', zwany dalej ''rekordem kodu''), zaś dalej następują rekordy informacyjne, określające parametry dla relokatora (''Information records''). W typowej sytuacji program musi zostać podzielony na porcje po maksymalnie 253 bajty, ponieważ segment nie może opisywać większych fragmentów. Ostatnim rekordem w pliku jest rekord końcowy (''End record''). Właściwą strukturę pliku stanowią segmenty, z których każdy dotyczy pewnego fragmentu ładowanego programu. Segment jest podzielony na rekordy, z których pierwszy zawiera kod lub dane programu (''Text record'', zwany dalej ''rekordem kodu''), zaś dalej następują rekordy informacyjne, określające parametry dla relokatora (''Information records''). W typowej sytuacji program musi zostać podzielony na porcje po maksymalnie 253 bajty, ponieważ segment nie może opisywać większych fragmentów. Ostatnim rekordem w pliku jest rekord końcowy (''End record'').
-Już poza oficjalną specyfikacją przyjęto, że plik dyskowy w formacie ACX posiada dodatkowo nagłówek (sygnaturę) w dwóch pierwszych bajtach, które wynoszą kolejno $F0,$FF (nie dotyczy sterowników ładowanych z urządzeń peryferyjnych).+Już poza oficjalną specyfikacją przyjęto, że plik dyskowy w formacie ACX zawiera dodatkowo nagłówek (sygnaturę) w dwóch pierwszych bajtach; ich wartości wynoszą kolejno $F0,$FF (nie dotyczy sterowników ładowanych z urządzeń peryferyjnych).
== Rekord kodu == == Rekord kodu ==
Linia 21: Linia 21:
'''Format rekordu kodu''' '''Format rekordu kodu'''
<table <table
- style="text-align: left; width: 573px;" border="1"+ style="text-align: left; " border="1"
- cellpadding="2" cellspacing="2">+ cellpadding="5" cellspacing="2">
<tr> <tr>
<td style="width: 60px;">Typ<br> <td style="width: 60px;">Typ<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;">Długość<br> <td style="width: 60px;">Długość<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 120px;">Adres <td style="width: 120px;">Adres
-względny lub bezwzględny (2B)</td>+względny lub bezwzględny (2 bajty)</td>
<td style="width: 300px;">Kod <td style="width: 300px;">Kod
-programu (max. 253B)</td>+programu (max. 253 bajty)</td>
</tr> </tr>
</table> </table>
-Na długość składają się, oprócz kodu programu także 2 bajty adresu, stąd powinna się mieścić w zakresie 2-255. Adres bezwględny dotyczy miejsca umieszczenia w pamięci kodu nierelokowanego (typ $01). Dla kodu relokowalnego adres względny określa jego przemieszczenie względem adresu bazowego programu, który powinien wynosić $0000.+Na długość składają się, oprócz kodu programu także 2 bajty adresu, stąd powinna się mieścić w zakresie 2-255. Adres bezwględny dotyczy miejsca umieszczenia w pamięci kodu nierelokowanego (typ $01). Dla kodu relokowalnego adres względny określa jego przemieszczenie względem adresu bazowego programu, który powinien wynosić $0000 (ew. $00 dla kodu na stronie zerowej).
== Rekord informacyjny == == Rekord informacyjny ==
-Rekordy takie zawierają informacje konieczne do relokowania fragmentu programu zawartego w poprzedzającym rekordzie kodu. Zawierają indeksy (offsety) elementów w kodzie, które ulegają zmianie przy jego przemieszczaniu. W zależności od rodzaju wskazywanych elementów stosuje się następujące typy rekordów informacyjnych:+Rekordy takie zawierają tzw. fixupy, czyli informacje konieczne do relokowania fragmentu programu zawartego w poprzedzającym rekordzie kodu. Są to indeksy (offsety) elementów w kodzie, które ulegają zmianie przy jego przemieszczaniu. W zależności od rodzaju wskazywanych elementów stosuje się następujące typy rekordów informacyjnych:
Dla kodu ładowanego poza stronę zerową: Dla kodu ładowanego poza stronę zerową:
Linia 53: Linia 53:
* $05 - indeksy 1-bajtowych adresów komórek na stronie zerowej. * $05 - indeksy 1-bajtowych adresów komórek na stronie zerowej.
-Struktura rekordu informacyjnego jest inna dla typów relokujących adresy i młodsze bajty niż dla typów relokujących starsze bajty. Dla pierwszego przypadku podaje się odpowiednie indeksy (offsety) elementów w poprzedzającym rekordzie kodu (pierwszy bajt porcji kodu ma indeks 0), które podlegają relokacji.+Struktura rekordu informacyjnego jest inna dla typów relokujących adresy i młodsze bajty niż dla typów relokujących starsze bajty. Dla pierwszego przypadku podaje się odpowiednie indeksy (offsety) elementów w poprzedzającym rekordzie kodu, które podlegają relokacji (pierwszy bajt porcji kodu ma indeks 0).
'''Format rekordu informacyjnego dla typów $02,$03,$04,$05,$06,$07 (relokacja adresów lub młodszych bajtów)''' '''Format rekordu informacyjnego dla typów $02,$03,$04,$05,$06,$07 (relokacja adresów lub młodszych bajtów)'''
<table <table
- style="text-align: left; width: 573px;" border="1"+ style="text-align: left; " border="1"
- cellpadding="2" cellspacing="2">+ cellpadding="5" cellspacing="2">
<tr> <tr>
<td style="width: 60px;">Typ<br> <td style="width: 60px;">Typ<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;">Długość<br> <td style="width: 60px;">Długość<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;">Indeks 1<br> <td style="width: 60px;">Indeks 1<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;">Indeks 2<br> <td style="width: 60px;">Indeks 2<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;">Indeks 3<br> <td style="width: 60px;">Indeks 3<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;"> ... </td> <td style="width: 60px;"> ... </td>
</tr> </tr>
Linia 75: Linia 75:
Długość powinna mieścić się w zakresie 1-253. Długość powinna mieścić się w zakresie 1-253.
-W przypadku relokowania starszych bajtów adresów, do właściwej ich aktualizacji potrzebne jest dodatkowo uwzględnienie wartości młodszych bajtów (LSB). Ponieważ w kodzie ich nie musi być, umieszcza się je w rekordzie informacyjnym. +W przypadku relokowania starszych bajtów adresów, do właściwej ich aktualizacji potrzebne jest dodatkowo uwzględnienie wartości młodszych bajtów (LSB). Ponieważ w kodzie może ich nie być, umieszcza się je w rekordzie informacyjnym.
'''Format rekordu informacyjnego dla typów $08,$09 (relokacja starszych bajtów)''' '''Format rekordu informacyjnego dla typów $08,$09 (relokacja starszych bajtów)'''
<table <table
- style="text-align: left; width: 573px;" border="1"+ style="text-align: left; " border="1"
- cellpadding="2" cellspacing="2">+ cellpadding="5" cellspacing="2">
<tr> <tr>
<td style="width: 60px;">Typ<br> <td style="width: 60px;">Typ<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;">Długość<br> <td style="width: 60px;">Długość<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;">Indeks 1<br> <td style="width: 60px;">Indeks 1<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;">LSB 1<br> <td style="width: 60px;">LSB 1<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;">Indeks 2<br> <td style="width: 60px;">Indeks 2<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;">LSB 2<br> <td style="width: 60px;">LSB 2<br>
-(1B)</td>+(1 bajt)</td>
<td style="width: 60px;"> ... </td> <td style="width: 60px;"> ... </td>
</tr> </tr>
Linia 99: Linia 99:
Długość powinna mieścić się w zakresie 0-255. Długość powinna mieścić się w zakresie 0-255.
-Uwzględnienie przy relokacji części adresów (osobno starszy, młodszy bajt) umożliwia m.in. stosowanie w programie konstrukcji typu ''lda #<adres, ldx #>adres'', co nie jest typowe dla innych formatów relokowalnych stosowanych w Atari. Interesujące jest również specjalne potraktowanie strony zerowej, np. typ $04 pozwala poprawnie relokować następujący program:+Uwzględnienie przy relokacji części adresów (osobno starszy, młodszy bajt) umożliwia m.in. stosowanie w programie konstrukcji typu ''lda #<adres / ldx #>adres'', co nie jest typowe dla innych formatów relokowalnych stosowanych w Atari. Interesujące jest również specjalne potraktowanie strony zerowej, np. typ $04 pozwala poprawnie relokować następujący program:
<pre> <pre>
org $600 ;kod poza stroną zerową org $600 ;kod poza stroną zerową
Linia 109: Linia 109:
</pre> </pre>
-{{stub}}+== Rekord końcowy ==
 +Rekord końcowy oznacza koniec pliku (brak dalszych segmentów). Dodatkowo określa sposób uruchomienia załadowanego kodu.
 + 
 +'''Format rekordu końcowego'''
 +<table
 + style="text-align: left; " border="1"
 + cellpadding="5" cellspacing="2">
 + <tr>
 + <td style="width: 60px;">$0B (Typ)<br>
 +(1 bajt)</td>
 + <td style="width: 60px;">Flaga startu<br>
 +(1 bajt)</td>
 + <td style="width: 120px;">Adres startu<br>
 +(2 bajty)</td>
 + </tr>
 +</table>
 + 
 +Wartości pola ''Flaga startu'' oznaczają:
 +* $00 - brak uruchomienia programu, zawartość pola ''Adres startu'' jest ignorowana
 +* $01 - uruchomienie programu od adresu bezwzględnego podanego w polu ''Adres startu''
 +* $02 - uruchomienie programu od adresu relokowanego podanego w polu ''Adres startu''.
 + 
[[Kategoria:Atari 8-bit]] [[Kategoria:Atari 8-bit]]
[[Kategoria:Programowanie Atari 8-bit]] [[Kategoria:Programowanie Atari 8-bit]]
[[Kategoria:Formaty plików]] [[Kategoria:Formaty plików]]

Aktualna wersja

ACX - od ang. Amy Chen eXecutable - jest formatem pliku przeznaczonym do przechowywania relokowalnych binariów. Format ten został stworzony dla doładowywanych z zewnątrz handlerów urządzeń podłączonych do łącza szeregowego (SIO) oraz szyny równoległej (PBI), zwłaszcza ekspandera 1090.

Procedury obsługujące ten format znajdują się w XL OS, w każdym seryjnym egzemplarzu 1200XL, 600XL, 800XL, 65XE i 130XE. System korzysta z nich podczas ładowania sterowników (handlerów) z podłączonych urządzeń, np. z modułu 1090. Objawem tego jest znane wszystkim posiadaczom Atari "pierdzenie" wydobywające się z głośnika monitora przy starcie systemu oraz przy odwołaniu do urządzenia niezarejestrowanego w CIO. Jest to próba skomunikowania się z urządzeniami peryferyjnymi w celu ściągnięcia odpowiednich sterowników.

Zamierzeniem twórców była dostępność procedury relokującej dla programistów. Planowane było umieszczenie oficjalnego skoku pod adresem $E486, umożliwiającego relokowanie "zwykłych" programów. Niestety, z niewiadomych przyczyn zrezygnowano z tego rozwiązania. W systemie operacyjnym DracOS od wersji 2.22 przywrócono w tablicy skoków legalne odwołanie do procedury relokatora. Skok do niej umieszczono jednak pod adresem $E483, ze względu na zajęcie pierwotnego adresu przez inną procedurę.

Loader i związany z nim format binarny zostały przeanalizowane przez Truba w 2006 roku na podstawie dokumentacji pochodzącej z Atari. Według kodu źródłowego autorem procedur obsługi jest Y.M. "Amy" Chen; stąd pochodzi nadana formatowi nieoficjalna nazwa.

Spis treści

Ogólna struktura pliku

Właściwą strukturę pliku stanowią segmenty, z których każdy dotyczy pewnego fragmentu ładowanego programu. Segment jest podzielony na rekordy, z których pierwszy zawiera kod lub dane programu (Text record, zwany dalej rekordem kodu), zaś dalej następują rekordy informacyjne, określające parametry dla relokatora (Information records). W typowej sytuacji program musi zostać podzielony na porcje po maksymalnie 253 bajty, ponieważ segment nie może opisywać większych fragmentów. Ostatnim rekordem w pliku jest rekord końcowy (End record).

Już poza oficjalną specyfikacją przyjęto, że plik dyskowy w formacie ACX zawiera dodatkowo nagłówek (sygnaturę) w dwóch pierwszych bajtach; ich wartości wynoszą kolejno $F0,$FF (nie dotyczy sterowników ładowanych z urządzeń peryferyjnych).

Rekord kodu

Rekordy takie przechowują kod ładowanego programu. W zależności od typu określają sposób umieszczenia go w pamięci:

  • $00 - relokacja poza stroną zerową
  • $0A - relokacja na stronie zerowej
  • $01 - bez relokacji.

Format rekordu kodu

Typ
(1 bajt)
Długość
(1 bajt)
Adres względny lub bezwzględny (2 bajty) Kod programu (max. 253 bajty)

Na długość składają się, oprócz kodu programu także 2 bajty adresu, stąd powinna się mieścić w zakresie 2-255. Adres bezwględny dotyczy miejsca umieszczenia w pamięci kodu nierelokowanego (typ $01). Dla kodu relokowalnego adres względny określa jego przemieszczenie względem adresu bazowego programu, który powinien wynosić $0000 (ew. $00 dla kodu na stronie zerowej).

Rekord informacyjny

Rekordy takie zawierają tzw. fixupy, czyli informacje konieczne do relokowania fragmentu programu zawartego w poprzedzającym rekordzie kodu. Są to indeksy (offsety) elementów w kodzie, które ulegają zmianie przy jego przemieszczaniu. W zależności od rodzaju wskazywanych elementów stosuje się następujące typy rekordów informacyjnych:

Dla kodu ładowanego poza stronę zerową:

  • $06 - indeksy 2-bajtowych adresów (przy relokacji aktualizowane zostaną oba bajty)
  • $02 - indeksy młodszych bajtów 2-bajtowych adresów
  • $08 - indeksy starszych bajtów 2-bajtowych adresów
  • $04 - indeksy 1-bajtowych adresów komórek na stronie zerowej

Dla kodu ładowanego na stronę zerową:

  • $07 - indeksy 2-bajtowych adresów (przy relokacji aktualizowane zostaną oba bajty)
  • $03 - indeksy młodszych bajtów 2-bajtowych adresów
  • $09 - indeksy starszych bajtów 2-bajtowych adresów
  • $05 - indeksy 1-bajtowych adresów komórek na stronie zerowej.

Struktura rekordu informacyjnego jest inna dla typów relokujących adresy i młodsze bajty niż dla typów relokujących starsze bajty. Dla pierwszego przypadku podaje się odpowiednie indeksy (offsety) elementów w poprzedzającym rekordzie kodu, które podlegają relokacji (pierwszy bajt porcji kodu ma indeks 0).

Format rekordu informacyjnego dla typów $02,$03,$04,$05,$06,$07 (relokacja adresów lub młodszych bajtów)

Typ
(1 bajt)
Długość
(1 bajt)
Indeks 1
(1 bajt)
Indeks 2
(1 bajt)
Indeks 3
(1 bajt)
...

Długość powinna mieścić się w zakresie 1-253.

W przypadku relokowania starszych bajtów adresów, do właściwej ich aktualizacji potrzebne jest dodatkowo uwzględnienie wartości młodszych bajtów (LSB). Ponieważ w kodzie może ich nie być, umieszcza się je w rekordzie informacyjnym.

Format rekordu informacyjnego dla typów $08,$09 (relokacja starszych bajtów)

Typ
(1 bajt)
Długość
(1 bajt)
Indeks 1
(1 bajt)
LSB 1
(1 bajt)
Indeks 2
(1 bajt)
LSB 2
(1 bajt)
...

Długość powinna mieścić się w zakresie 0-255.

Uwzględnienie przy relokacji części adresów (osobno starszy, młodszy bajt) umożliwia m.in. stosowanie w programie konstrukcji typu lda #<adres / ldx #>adres, co nie jest typowe dla innych formatów relokowalnych stosowanych w Atari. Interesujące jest również specjalne potraktowanie strony zerowej, np. typ $04 pozwala poprawnie relokować następujący program:

     org $600     ;kod poza stroną zerową
     lda zvar     ;adresowanie strony zerowej
     ...

     org $80      ;kod na stronie zerowej
zvar .byte 0

Rekord końcowy

Rekord końcowy oznacza koniec pliku (brak dalszych segmentów). Dodatkowo określa sposób uruchomienia załadowanego kodu.

Format rekordu końcowego

$0B (Typ)
(1 bajt)
Flaga startu
(1 bajt)
Adres startu
(2 bajty)

Wartości pola Flaga startu oznaczają:

  • $00 - brak uruchomienia programu, zawartość pola Adres startu jest ignorowana
  • $01 - uruchomienie programu od adresu bezwzględnego podanego w polu Adres startu
  • $02 - uruchomienie programu od adresu relokowanego podanego w polu Adres startu.
Personal tools