Programowanie stacji LDW Super 2000 i CA-2001

From Atariki

(Różnice między wersjami)
Jump to: navigation, search
Wersja z dnia 18:37, 26 sty 2007
KMK (Dyskusja | wkład)
(Przykłady - błee)
← Previous diff
Wersja z dnia 23:53, 26 sty 2007
KMK (Dyskusja | wkład)

Next diff →
Linia 22: Linia 22:
Uruchomienie przesłanego kodu uzyskujemy tą samą komendą "X", tylko z nieco innymi parametrami. Uruchomienie przesłanego kodu uzyskujemy tą samą komendą "X", tylko z nieco innymi parametrami.
-* DSTATS powinien zawierać wartość $40, gdy uruchomiony kod prześle z powrotem do komputera jakieś wyniki, albo $00 gdy niczego nie przesyła.+* DSTATS powinien zawierać wartość $80, gdy uruchomiony kod oczekuje nadesłania z komputera dodatkowych danych; $40, gdy ma przesłać z powrotem do komputera jakieś wyniki; $C0, gdy zachodzi jedno i drugie, albo $00, gdy nic nie jest przesyłane.
* DBUFA to adres bufora na dane wynikowe, * DBUFA to adres bufora na dane wynikowe,
* do DBYT trzeba wpisać ich spodziewaną ilość (w bajtach); * do DBYT trzeba wpisać ich spodziewaną ilość (w bajtach);
Linia 34: Linia 34:
== Od strony stacji == == Od strony stacji ==
-Jak powiedziano wyżej, program musi być napisany w asemblerze procesora Z80. Komenda "X" ładuje go do pamięci stacji pod adres $7F00. Ponieważ np. stacja [[CA-2001]] ma tylko 2k pamięci RAM zlokalizowanej w obszarze $7800-$7FFF, a pod wyższymi adresami zawartość tych 2k się powtarza, bufor programu zajmuje ostatnią stronę pamięci - a więc przesyłany jednorazowo blok nie może mieć więcej niż 256 bajtów.+Jak powiedziano wyżej, program musi być napisany w asemblerze procesora Z80. Komenda "X" ładuje go do pamięci stacji pod adres $7F00. Ponieważ stacja ma tylko 2k pamięci RAM zlokalizowanej w obszarze $7800-$7FFF, pod wyższymi adresami zawartość całej pamięci od początku powtarza się - a zatem przesyłany jednorazowo blok nie może mieć więcej niż 256 bajtów, gdyż bufor programu zajmuje ostatnią stronę pamięci RAM.
Ważne: procedura przesłana rozkazem "X" odpowiada za poprawne zakończenie transmisji SIO, tj. zwłaszcza za zadbanie, by komputer dostał końcowe potwierdzenie wykonania ("C") lub sygnał błędu ("E"). Jeśli w chwili opuszczania procedury (rozkazem RET) bit CF rejestru znaczników Z80 jest ustawiony, stanowi to sygnał dla stacji, że ma sama zakończyć transmisję przesyłając do komputera kod potwierdzenia umieszczony w rejestrze A (patrz przykład nr 1). W przeciwnym wypadku, gdy CF=0, jest to sygnał, że program użytkownika zatroszczył się o dopełnienie protokołu i żadne dalsze działania nie są potrzebne (patrz przykład 2). Ważne: procedura przesłana rozkazem "X" odpowiada za poprawne zakończenie transmisji SIO, tj. zwłaszcza za zadbanie, by komputer dostał końcowe potwierdzenie wykonania ("C") lub sygnał błędu ("E"). Jeśli w chwili opuszczania procedury (rozkazem RET) bit CF rejestru znaczników Z80 jest ustawiony, stanowi to sygnał dla stacji, że ma sama zakończyć transmisję przesyłając do komputera kod potwierdzenia umieszczony w rejestrze A (patrz przykład nr 1). W przeciwnym wypadku, gdy CF=0, jest to sygnał, że program użytkownika zatroszczył się o dopełnienie protokołu i żadne dalsze działania nie są potrzebne (patrz przykład 2).
Linia 49: Linia 49:
* $03 - odczyt sektora (E) ze scieżki (D) * $03 - odczyt sektora (E) ze scieżki (D)
* $04 - zapis sektora (E) na scieżce (D) * $04 - zapis sektora (E) na scieżce (D)
-* $05 - odbiór bajtu (transmisja szeregowa) (C)+* $05 - odbiór bajtu z SIO (C)
-* $06 - wysłanie bajtu (A)+* $06 - wysłanie bajtu na SIO (A)
-* $07 - odbiór rekordu o długości (B) pod adres (DE)+* $07 - odbiór z SIO rekordu o długości (B) pod adres (DE); długość $00 oznacza 256 bajtów
-* $08 - wysłanie rekordu o długości (B) spod adresu (DE) z zadanym potwierdzeniem (A)+* $08 - wysłanie na SIO rekordu o długości (B) spod adresu (DE) z zadanym potwierdzeniem (A); długość $00 to 256 bajtów
-* $09 - konwersja cyfry do formatu odpowiedniego dla wyswietlacza (A) do (A)+* $09 - konwersja cyfry do formatu odpowiedniego dla wyświetlacza (A) do (A)
* $0A - konwersja dwucyfrowa decymalna (A) do (DE) * $0A - konwersja dwucyfrowa decymalna (A) do (DE)
* $0B - konwersja dwucyfrowa heksadecymalna (A) do (DE) * $0B - konwersja dwucyfrowa heksadecymalna (A) do (DE)

Wersja z dnia 23:53, 26 sty 2007

Do stacji LDW Super 2000 i CA-2001 można przesyłać własne podprogramy i zlecać ich wykonanie, pamiętając oczywiście, że w tych stacjach dysków znajduje się procesor z rodziny Z80, więc wszelkie programy muszą być zapisane w kodzie maszynowym jego właśnie.

Spis treści

Od strony Atari

Do programowania stacji służy komenda SIO o kodzie $58 ("X"). Ma ona dwie postaci, pierwsza służy do przesłania programu, druga do uruchomienia go wraz z ewentualnym odebraniem wyników.

Przesyłanie programu

W pierwszym przypadku parametry DCB ustawia się tak, jak do każdego nadawania danych przez SIO:

  • DDEVIC - wartość $31
  • DUNIT - numer stacji
  • DCMND - kod $58 ("X")
  • DSTATS - wartość $80 (zapis)
  • DBUFA - adres, gdzie znajduje się kod do wysłania
  • DTIMLO - timeout jak do zapisu sektora (8)
  • DBYT - liczba bajtów do wysłania
  • DAUX1 - wartość $00
  • DAUX2 - wartość $01 (download)

Wywołanie JSIOINT ($E459) z takimi parametrami spowoduje wysłanie programu do stacji. W tej chwili na konsolce powinna zapalić się lampka BUSY.

Wykonywanie programu

Uruchomienie przesłanego kodu uzyskujemy tą samą komendą "X", tylko z nieco innymi parametrami.

  • DSTATS powinien zawierać wartość $80, gdy uruchomiony kod oczekuje nadesłania z komputera dodatkowych danych; $40, gdy ma przesłać z powrotem do komputera jakieś wyniki; $C0, gdy zachodzi jedno i drugie, albo $00, gdy nic nie jest przesyłane.
  • DBUFA to adres bufora na dane wynikowe,
  • do DBYT trzeba wpisać ich spodziewaną ilość (w bajtach);
  • wartość timeout (DTIMLO) też jest zależna od tego, co robi przesłany program i ile czasu mu to zajmuje - na ogół jednak timeout "8" (10,24 sek.) powinien wystarczyć dla większości zadań.
  • DAUX1 - wartość $00
  • DAUX2 - wartość $00 (execute)

Wywołanie JSIOINT spowoduje uruchomienie przez stację przesłanego kodu. Po zakończeniu procedury lampka BUSY na konsolce stacji powinna zgasnąć.

Ważny szczegół jest taki, że pomiędzy przesłaniem programu a jego wykonaniem nie można wysyłać do stacji żadnych innych rozkazów - gdy się to zrobi, stacja "zapomni" o kodzie załadowanym przez użytkownika i nie będzie można dokonać uruchomienia.

Od strony stacji

Jak powiedziano wyżej, program musi być napisany w asemblerze procesora Z80. Komenda "X" ładuje go do pamięci stacji pod adres $7F00. Ponieważ stacja ma tylko 2k pamięci RAM zlokalizowanej w obszarze $7800-$7FFF, pod wyższymi adresami zawartość całej pamięci od początku powtarza się - a zatem przesyłany jednorazowo blok nie może mieć więcej niż 256 bajtów, gdyż bufor programu zajmuje ostatnią stronę pamięci RAM.

Ważne: procedura przesłana rozkazem "X" odpowiada za poprawne zakończenie transmisji SIO, tj. zwłaszcza za zadbanie, by komputer dostał końcowe potwierdzenie wykonania ("C") lub sygnał błędu ("E"). Jeśli w chwili opuszczania procedury (rozkazem RET) bit CF rejestru znaczników Z80 jest ustawiony, stanowi to sygnał dla stacji, że ma sama zakończyć transmisję przesyłając do komputera kod potwierdzenia umieszczony w rejestrze A (patrz przykład nr 1). W przeciwnym wypadku, gdy CF=0, jest to sygnał, że program użytkownika zatroszczył się o dopełnienie protokołu i żadne dalsze działania nie są potrzebne (patrz przykład 2).

Tabela funkcji ROM-u

Programy mogą skorzystać z wbudowanych w ROM funkcji. Nie ma oczywiście gwarancji niezmienności tej tabeli funkcji, ale jest duże tego prawdopodobieństwo.

Aby użyć danej funkcji należy jej numer załadować do rejestru C procesora, a następnie wywołać (rozkazem CALL) procedurę spod adresu $0004. Rejestry, z których korzysta się przy wywołaniu/powrocie z funkcji znajdują się w nawiasach, z wyjątkiem funkcji 0C, która używa flagi przeniesienia (carry) procesora (CF).

  • $00 - zwraca numer wersji ROM-u (DE)
  • $01 - powrót głowicy
  • $02 - ustawienie głowicy nad konkretną ścieżką (D); numer ścieżki musi być pomnożony przez dwa
  • $03 - odczyt sektora (E) ze scieżki (D)
  • $04 - zapis sektora (E) na scieżce (D)
  • $05 - odbiór bajtu z SIO (C)
  • $06 - wysłanie bajtu na SIO (A)
  • $07 - odbiór z SIO rekordu o długości (B) pod adres (DE); długość $00 oznacza 256 bajtów
  • $08 - wysłanie na SIO rekordu o długości (B) spod adresu (DE) z zadanym potwierdzeniem (A); długość $00 to 256 bajtów
  • $09 - konwersja cyfry do formatu odpowiedniego dla wyświetlacza (A) do (A)
  • $0A - konwersja dwucyfrowa decymalna (A) do (DE)
  • $0B - konwersja dwucyfrowa heksadecymalna (A) do (DE)
  • $0C - włączenie (CF=1) lub wyłączenie (CF=0) silnika
  • $0D - aktualizacja statusu przełączników i zmiany dysku
  • $0E - zwraca adres bieżącego bufora (BC)
  • $0F - zwraca adres flagi typu kontrolera (IX)
  • $10 - wytworzenie dźwięku na linii audio
  • $11 - aktualizacja wyświetlacza
  • $12 - zwraca adresy rejestrów (odczyt/zapis) kontrolera (BC i DE)
  • $13 - ustawienie gęstości zapisu w zależności od trybu
  • $14 - zwraca adresy statusu i bieżącej ścieżki (DE i IX); numer ścieżki musi być pomnożony przez dwa

Mapka pamięci CA-2001

AdresOpis
$0000-$0FFFROM z oprogramowaniem wewnętrznym stacji (4 kB).
$1000-$6FFFObszar pusty lub zajęty na układy I/O.
$7000-$77FFPowtórka RAM-u spod adresów $7800-$7FFF
$7800-$7FFF

Pamięć RAM (2 kB):

  • $7800-$7941 - bufor I/O (322 bajty)
  • $7942-$7EFF - pamięć wewnętrzna (1470 bajtów)
  • $7F00-$7FFF - bufor programu użytkownika (256 bajtów)

"Pamięć wewnętrzną" zajmuje np. program Synchromesh, gdy jest załadowany.

Przykłady

Przykład nr 1: brzęknięcie dzwonkiem stacji

Program wywołuje "sygnał ostrzegawczy" na linii audio, ten sam, którym stacja się posługuje dla zasygnalizowania np. błędów odczytu. Nie towarzyszy temu transmisja danych do komputera (DSTATS=$00), a o wysłanie potwierdzenia wykonania rozkazu "X" martwi się stacja.

   LD   C,$10     ;0e 10         numer funkcji: "bell"
   CALL $0004     ;cd 04 00      wykonać
   LD   A,$43     ;3e 43         kod potwierdzenia: "C" (Complete)
   SCF            ;37            CF=1 - potwierdzenie z A wyśle ROM stacji
   RET            ;c9            powrot

Przykład nr 2: odczytanie numeru wersji ROM

Program przesyła do komputera dwa bajty stanowiące numer wersji ROM-u stacji. Procedura wysyła też końcowe potwierdzenie wykonania rozkazu "X". Kod pochodzi z programu Synchromesh dla CA-2001.

   LD   C,$00      ;0e 00        numer funkcji: "version"
   CALL $0004      ;cd 04 00     wykonać
   LD   ($7F17),DE ;ed 53 17 7F  zapisz DE pod adres $7F17 w pamięci stacji
   LD   DE,$7F17   ;17 17 7F     adres danych do przesłania umieść w DE
   LD   B,$02      ;06 02        ilość danych wynikowych (dwa bajty)
   LD   C,$08      ;0e 08        numer funkcji: "send record"
   LD   A,$43      ;3e 43        kod potwierdzenia: "C" (Complete)
   CALL $0004      ;cd 04 00     wykonać
   OR   A          ;b7           CF=0 - transmisja zakończona
   RET             ;c9           powrót
Personal tools