Format AtariDOS XE

Liczba określająca, ile plików można otworzyć jednocześnie. Standardowo 3, maksymalnie 7.

Mapa bitowa aktywnych napędów:

 Nr bitu: 7 6 5 4 3 2 1 0
Nr dysku: 8 7 6 5 4 3 2 1

Bit ustawiony oznacza napęd aktywny.

Znaczenie nieznane, wartość $00.

Adres bazowy buforów DOS-u.

Data zapisu DOS-u na dysk, format taki sam jak w katalogu (patrz niżej).

Kod zastosowanej gęstości (czy też typu dysku) w postaci ciągu ASCII. Ciąg ten ma do sześciu znaków, jeśli jest ich mniej, dopełniony jest zerami. Dla kopii DOS-u rozdystrybuowanych przez Atari kody te są następujące:

• AT810 - gęstość pojedyńcza (SD)
• AT1050 - gęstość średnia (ED)
• XF551 - gęstość podwójna dwustronna (DSDD)
• 130RAM - ramdysk
• SSDD - gęstość podwójna (DD)

DOS XE może obsłużyć do ośmiu takich typów dysków. Tablice z danymi dla poszczególnych typów znajdują się w obszarze $D800-$D8FF, na każdy typ przypadają po 32 bajty. Przy dodawaniu nowego typu, dane o nim należy wpisać pod odpowiedni adres (tzn. w pierwsze wolne miejsce), a następnie zapisać DOS XE na dysk. Tablica danych o danym typie dysku kopiowana jest do bajtów $10-$2F bootsektora podczas zapisu katalogu na nowo sformatowanym nośniku danego typu. Jeśli typ dysku nie odpowiada żadnemu z typów znanych przez DOS XE, próba dostępu powoduje błąd.

Liczba stron pamięci przeznaczonych na bufor VTOC.

Znaczenie bajtu nieznane, wartość $01. Być może jest to liczba klastrów przypadających na jeden bit VTOC. Zwiększenie wartości powoduje zmniejszenie wielkości VTOC, ale zapis na tak sformatowany dysk się nie udaje.

Całkowita liczba klastrów na dyskietce.

Maksymalna (początkowa) liczba wolnych klastrów na dyskietce.

Wartość pierwszego bajtu mapy bitowej VTOC, używana przy tworzeniu VTOC po sformatowaniu dysku.

Numer pierwszego klastra katalogu głównego.

Adres procedury SIO obsługującej transmisję sektorów dla danego dysku:

• $0D5D - standardowa procedura OS-u (ta z ROM-u). Używają jej urządzenia PBI.
• $0FE5 - szybkie SIO DOS-u XE.
• $DF32 - SIO dla sektorów 128-bajtowych (używa tylko procedur SIO znajdujących się w ROM-ie).
• $13F7 - SIO dla ramdysków.

Adres procedury SIO obsługującej transmisję wszystkiego poza transmisją sektorów dla danego dysku:

• $0D5D - procedura dla wszystkich urządzeń poza ramdyskami.
• $1445 - procedura dla ramdysków.

Komenda SIO odczytu sektora, $52 ("R") dla standardu, lub $D2 ("R" w inwersji) dla trybu przyspieszonej transmisji XF551.

Komenda SIO zapisu sektora, $57 ("W") dla standardu, lub $D7 ("W" w inwersji) dla trybu przyspieszonej transmisji XF551. Można zmienić na "P" (albo "P" w inwersji).

Wartość rejestru AUDF3/4 układu Pokey wybierająca szybkość przesyłania komend. Dla transmisji standardowej jest tu zero, dla przyspieszonej $28 (= 19200 bps).

Wartość rejestru AUDF3/4 układu Pokey wybierająca szybkość przesyłania danych. Dla transmisji standardowej jest tu zero, dla przyspieszonej $10 (= 38400 bps).

Komenda SIO formatowania w gęstości, w jakiej aktualnie jest dyskietka: $21 ("!") dla przeplotu standardowego, $A1 ("!" w inwersji) dla przeplotu turbo XF551. Odpowiednio $22 dla gęstości ED. Jeśli dysk nie wymaga fizycznego formatowania (bo jest np. ramdyskiem), jest tu $00.

Wartość timeout dla formatowania.

Blok PERCOM dla tej gęstości, pierwsze 8 bajtów.

Bajt statusu:

• bit 7 = 1 - plik skasowany;
• bit 6 = 1 - plik istnieje; w plikach zamkniętych bity 6 i 7 mają zawsze przeciwne stany
• bit 5 - niewykorzystany
• bit 4 - niewykorzystany
• bit 3 - niewykorzystany
• bit 2 = 1 - plik jest otwarty do zapisu; jednocześnie ustawiane są na 1 bity 7 i 6
• bit 1 = 1 - plik jest zabezpieczony
• bit 0 = 1 - plik jest podkatalogiem

Nazwa pliku dopełniona spacjami.

Rozszerzenie nazwy pliku dopełnione spacjami.

Liczba klastrów danych zajmowanych przez plik. Dla katalogu zawsze $0000.

Liczba bajtów danych w ostatnim klastrze pliku. Dla katalogu zawsze $00.

Numer pliku lub katalogu. Jest to numer kolejny pliku (lub katalogu) zakładanego w ogóle na dysku, a nie tylko w konkretnym katalogu.

Numer losowy dysku (ten sam, co we VTOC).

• Katalog: numer pierwszego klastra danych katalogu;
• Plik: numer pierwszego klastra mapy pliku.

• Katalog: 22 zera.
• Plik: numery kolejnych jedenastu klastrów mapy pliku, po dwa bajty na numer.

Data utworzenia pliku. Zapisane są kolejno dzień, miesiąc i rok niezgodnie z granicami bajtów:

• bity 0-4 - dzień miesiąca
• bity 5-8 - miesiąc ($01 - styczeń itd.)
• bity 9-15 - rok odjąć 1900.

+---------------+---------------+
|   Bajt $2B    |   Bajt $2C    | 
+---------------+---------------+
|7 6 5 4 3 2 1 0|7 6 5 4 3 2 1 0|
+-------------+-+-----+---------+
| rok - 1900  |miesiąc|  dzień  |
+-------------+-------+---------+

Np. $C13D = 1100-0001-0011-1101 = 1100000|1001|11101 = $60|$09|$1D = 96-09-29 (29 września 1996)

Data modyfikacji pliku, w takim samym formacie jak powyżej.

Dwa bajty zarezerwowane (oba wyzerowane).

Numer następnego klastra zajętego przez ten katalog ($0000 w ostatnim).

Numer pliku - $0000 dla katalogu głównego.

Numer losowy dysku (ten sam co we VTOC).

Numer kolejny klastra katalogu (począwszy od $00).

Typ klastra ($FF - katalog).

Numer pliku.

Numer losowy dysku (ten sam co we VTOC).

Numer kolejny klastra mapy (począwszy od $00).

Typ klastra (od $80 do $FE - mapa pliku).

Numer pliku.

Numer losowy dysku (ten sam co we VTOC).

Numer kolejny klastra pliku (począwszy od $0000).