MultiBASIC
From Atariki
MultiBASIC to interpreter języka BASIC przeznaczony dla komputerów XL/XE wyposażonych w procesor 65C816. Ponieważ interpreter działa w trybie natywnym CPU, do działania wymagany jest również DracOS.
Za podstawę MultiBASIC-a posłużył kod źrodłowy Atari BASIC-a rev. C opublikowany przez Wojciecha Zientarę. Autorem dodatkowego kodu (interpreter ma obecnie ponad 20k), wszelkich rozszerzeń, poprawek i modyfikacji jest KMK.
Cele projektu
Docelowym zamierzeniem jest stworzenie interpretera języka BASIC wykorzystującego rozszerzenia oferowane przez procesor 65C816, przede wszystkim dodatkową pamięć oraz większą moc obliczeniową. Dodatkowo MultiBASIC ma stanowić syntezę cech i słów kluczowych innych dostępnych interpreterów BASIC-a, przede wszystkim Turbo BASIC-a XL oraz BASIC-a XE. Zgodność z Turbo BASIC-em zapewniona jest na poziomie tokenów (programy Turbo BASIC-a zapisane przez SAVE i wczytane do MultiBASIC-a komendą LOAD mają działać), natomiast zgodność z BASIC XE jest na poziomie słów kluczowych (program wczytany przez ENTER powinien działać).
W chwili obecnej MultiBASIC wykazuje duży stopień zgodności z Turbo BASIC-em XL, natomiast z BASIC-em XE jeszcze prawie żaden. W dalszym też ciągu korzysta tylko z pamięci znajdującej się w obszarze adresowym $000000-$00FFFF (pierwsze 64k), wewnętrzne zmiany mające pozwolić na przeniesienie zarówno kodu interpretera jak i obszaru na program w BASIC-u do obszarów powyżej adresu $00FFFF są w toku.
Różnice w stosunku do pierwowzorów
- instrukcje POKE, PEEK, DPOKE, DPEEK, ADR, MOVE, -MOVE, SYSCALL, LUSR operują na 24-bitowych adresach.
- instrukcje, które w Turbo BASIC-u XL używają kanału nr 7 do przesyłu danych (np. DIR), w MultiBASIC-u używają pierwszego wolnego kanału I/O.
- instrukcje GOTO, GOSUB, RESTORE itp. przeszukują program od początku w poszukiwaniu żądanej linii programu tylko wtedy, kiedy jej numer jest mniejszy niż numer linii bieżącej. To samo przyspiesza działanie pętli FOR/NEXT, WHILE/WEND, REPEAT/UNTIL i DO/LOOP jeśli mieszczą się w jednej linii programu (prekompilacja jeszcze nie została zaimplementowana).
- instrukcje GOTO i GOSUB akceptują etykiety
- instrukcje SAVE i LOAD nie wymagają bezwzględnie podawania nazwy pliku (istnieje coś takiego jak nazwa domyślna programu).
- nieznane tokeny powodują wystąpienie błędu nr 17.
- z poziomu programu w BASIC-u istnieje dostęp do parametrów przekazanych w linii komend DOS-u (to działa tylko pod SpartaDOS).
- z poziomu linii komend można wpływać na działanie interpretera: podanie nazwy pliku spowoduje próbę automatycznego załadowania tego pliku jako programu w BASIC-u. Jednoczesne podanie parametru -R (jak RUN) spowoduje automatyczne uruchomienie tego programu, a po jego zakończeniu zgłoszenie się edytora komunikatem "Ready". Z kolei -B (jak BATCH) działa podobnie jak -R, ale po zakończeniu programu interpreter oddaje sterowanie do DOS-u.
