U-BASIC
From Atariki
Spis treści |
Charakterystyka ogólna
Jest to w gruncie rzeczy oryginalny interpreter Atari BASIC-a (rev. C) przerobiony tak, żeby zamiast w obszarze kartridża A ($A000-$BFFF) działał "pod ROM-em" systemu operacyjnego, tj. w obszarze $C000-$FFFF. Zwalnia to dodatkowe 8 KB pamięci RAM, które można wykorzystać na program w BASIC-u. W głównej pamięci interpreter zajmuje tylko 37 bajtów (wersja 1.8.3), o którą to wartość podnosi wskaźnik MEMLO.
Maksymalna, możliwa do uzyskania ilość wolnej pamięci (wynik działania komendy ? FRE(0) po załadowaniu interpretera z magnetofonu) to 46057 bajtów - dla porównania w Atari BASIC dostępne są 37902 bajty (w rzeczywistości w obu wypadkach jest to o 16 bajtów więcej). Ta wielkość jest oczywiście odpowiednio zmniejszana przez DOS.
Autorem przeróbki jest KMK, pierwsza wersja U-BASIC-a (1.0) powstała 19 lipca 2015 r.
Procedury matematyczne
W U-BASIC wkompilowano FASTCHIP, dzięki czemu interpreter działa ok. 2,5 raza szybciej niż standardowy Atari BASIC. Począwszy od wersji 1.7 interpreter można w razie potrzeby przełączyć w tryb użytkowania pakietu matematycznego znajdującego się w ROM-ie.
W wersji 1.6 funkcję RND() przyspieszono i uzdatniono do współpracy z akceleratorami.
Stałe szesnastkowe
Od wersji 1.8 stałe numeryczne z zakresu 0-65535 można podawać w postaci szesnastkowej, tak samo jak w Turbo BASIC-u XL. Stałe takie, jeśli zostaną użyte w programie napisanym pod U-BASIC-em, Atari BASIC zinterpretuje jako stałe numeryczne zapisane w postaci dziesiętnej.
Skoki GOTO/GOSUB
Od wersji 1.3 skoki GOTO i GOSUB wykonywane w przód (tj. z wiersza programu o mniejszym numerze do wiersza o numerze większym), a także skoki GOTO do początku tego samego wiersza programu poszukują linii docelowej począwszy od miejsca, w którym się znajdują. Powinno to skutkować nieco szybszym ich wykonywaniem się niż w Atari BASIC-u (który zawsze przy takiej okazji przeszukuje cały program od początku).
Od wersji 1.8 obecność dodatkowej pamięci w komputerze pozwala na włączenie prekompilacji programu. Pod SpartaDOS X następuje to automatycznie, jeśli program wykryje 64k wolnej pamięci dodatkowej. Pod innymi DOS-ami prekompilację trzeba włączyć w pliku CFG.
Tablice
W wersji 1.6 zniesiono granicę 32k dla wielkości tablic numerycznych i tekstowych. Dodano sprawdzenie, czy podczas obliczeń wielkości tablicy nie doszło do przepełnienia (co czasem może wystąpić w Atari BASIC-u).
AUTORUN.BAS
Od wersji 1.3 interpreter po starcie próbuje automatycznie wczytać i uruchomić plik o nazwie "D:AUTORUN.BAS". Jeśli DOS oferuje funkcje wiersza poleceń zgodne z DOS XL/SpartaDOS, podanie nazwy pliku jako parametru powoduje próbę wczytania i uruchomienia tego pliku zamiast domyślnego "D:AUTORUN.BAS".
Od wersji 1.7 można (w pliku konfiguracyjnym) zmienić domyślną nazwę pliku AUTORUN.BAS na dowolną inną.
Zapis bieżącej zawartości pamięci (MEM.SAV)
W wersji 1.7 dodano możliwość automatycznego zapisu zawartości pamięci BASIC-a przed wyjściem do DOS-u do pliku UBI.SAV znajdującego się w katalogu bieżącym. Ten plik zostanie automatycznie wczytany przy następnym uruchomieniu interpretera z tego katalogu.
Tryb bezpośredni
Od wersji 1.3 komendy i treść programu w BASIC-u (słowa kluczowe, nazwy zmiennych itp.) można wpisywać małymi literami.
W wersji 1.6 dodano komendę "DIR" dostępną tylko w trybie bezpośrednim (nie ma ona przypisanego tokenu). Pod SpartaDOS X generowany jest pełen listing katalogu, tzn. wraz z dokładną długością pliku oraz czasem i datą ostatniej modyfikacji.
Od wersji 1.8 w trybie bezpośrednim dostępna jest również komenda "HEX". Wyświetla ona wartość podanego argumentu dziesiętnego (z zakresu 0-65535) w postaci szesnastkowej.
Konfiguracja
W wersji 1.7 dodano tekstowy plik konfiguracyjny (UBI.CFG), pozwalający zmieniać niektóre domyślne parametry pracy interpretera.
Pod SpartaDOS X interpreter spróbuje ten plik najpierw znaleźć w $PATH, a potem w katalogu bieżącym; przy czym jeśli znajdzie dwa pliki, wczyta oba w kolejności ich znalezienia. Pozwala to na rozdzielenie ustawień na globalne (w $PATH) i lokalne (w katalogu bieżącym).
Pod innymi DOS-ami (w których nie ma $PATH) plik konfiguracyjny zostanie wczytany tylko z katalogu bieżącego.
Struktura pliku konfiguracyjnego
Plik UBI.CFG jest plikiem tekstowym interpretowanym wiersz po wierszu. Każdy wiersz może mieć długość do 255 znaków i musi być zakończony znakiem EOL (ATASCII 155). W pojedynczym wierszu może się znajdować najwyżej jedno polecenie. Wiersze puste są ignorowane, a wiersze zaczynające się od średnika (";") są traktowane jako wiersze puste.
Wszystkie polecenia pliku konfiguracyjnego są skonstruowane wg tego samego schmatu: słowo_kluczowe=wartość. Pomiędzy poszczególne elementy można wstawić dowolną liczbę spacji, są one pomijane przy interpretacji pliku.
AUTONAME
Gdy ustawiono AUTORUN=1, podanie AUTONAME=D:FILENAME.EXT spowoduje automatyczne wczytanie i uruchomienie programu w BASIC-u o nazwie "D:FILENAME.EXT". Domyślną nazwą jest "D:AUTORUN.BAS".
AUTORUN
AUTORUN=1 po starcie interpretera nakazuje mu wczytać i uruchomić plik o nazwie zdefiniowanej przez AUTONAME (patrz wyżej), a AUTORUN=0 zabrania tego. Domyślną wartością jest 1.
Działanie tej funkcji jest dodatkowo uzależnione od słowa kluczowego MEMSAV (patrz niżej): podanie MEMSAV=1 powoduje automatyczne ustawienie AUTORUN=0.
BYE
Od wersji 1.8. BYE=0 powoduje, że po podaniu komendy BYE interpreter wychodzi do DOS-u zamiast do SELF-TEST-u (BYE=1). W obu przypadkach zawartość pamięci BASIC-a nie jest nigdzie zapisywana, nawet przy MEMSAV=1.
Domyślną wartością jest 0.
CHRFIX
Od wersji 1.8. CHRFIX=1 włącza "bezbłędną" wersję funkcji CHR$(). Domyślną wartością jest 0.
DIRAUX
Od wersji 1.8. Wartość ICAX2 dla komendy otwarcia kanału danych w celu odczytania katalogu (przez polecenie DIR). Domyślna wartość to 128 dla SpartaDOS X i 0 dla pozostałych DOS-ów.
ECHO
Od wersji 1.8. ECHO=dowolny tekst wyprowadza na ekran komunikat o podanej treści (tu: "dowolny tekst").
FASTFP
FASTFP=0 powoduje przełączenie interpretera na pakiet matematyczny znajdujący się w ROM-ie komputera (normalnie w użyciu jest wkompilowany FASTCHIP). Domyślną wartością jest 1.
Przełączenia na FASTFP=0 można dokonać tylko raz, późniejsze polecenia FASTFP=1 nie spowodują przywrócenia domyślnego pakietu matematycznego bez ponownego uruchomienia interpretera.
Od wersji 1.8.2 jako parametr do FASTFP można podać nazwę pliku, np. FASTFP=D3:>LIB>AFP.BIN. Wskazany plik powinien być zwykłym (pozbawionym wszelkich nagłówków) zrzutem binarnym zawartości pakietu FP, mającym wielkość dokładnie 2048 bajtów. Od wersji 1.8.3 U-BASIC po załadowaniu tego pliku, a przed uruchomieniem interpretera, wykonuje "puste" wywołanie funkcji FPI ($DA99). Można to wykorzystać do ewentualnego zainicjowania wczytanego modułu binarnego (pamiętając przy tym, że w danej chwili ROM systemu operacyjnego jest odłączony, przerwania są włączone, a naruszenie pamięci pomiędzy adresami $5400 a $7FFF może nie być pożądane).
INDENT
Od wersji 1.8. INDENT=n, gdzie 'n' to liczba dodatkowych spacji, które interpreter będzie dodawał w listingach w celu wygenerowania wcięć dla pętli FOR/NEXT. Wartość maksymalna to 15, wartością domyślną jest 2, 0 wyłącza wcięcia.
INFO
INFO=1 pozwala na wyświetlenie początkowej informacji o intepreterze (tj. tekstu "U-BASIC v.1.8 Based on ATARI BASIC rev. C ..." itd.), a INFO=0 zabrania tego. Domyślną wartością jest 1.
LOG
Od wersji 1.8. LOG=1 powoduje wyświetlanie na ekranie kolejnych komend pliku CFG w miarę ich interpretacji. LOG=2 robi to samo, ale wyświetla wszystkie wiersze pliku CFG (nie tylko te, które zawierają komendy). Domyślną wartością jest 0.
MEMSAV
Ustawienie MEMSAV=1 sprawia, że interpreter po wydaniu mu polecenia "DOS" zapisze zawartość obszaru pamięci zajętego przez program w BASIC-u do pliku "D:UBI.SAV". Ten plik zostanie wczytany po następnym uruchomieniu interpretera.
MEMSAV=1 powoduje automatyczne ustawienie AUTORUN=0 niezależnie od tego, co mamy w pliku konfiguracyjnym. Z kolei podanie interpreterowi nazwy pliku w wierszu poleceń powoduje automatyczne przyjęcie MEMSAV=0.
Plik UBI.SAV zawiera na początku znacznik $55,$42 ("UB"), względne wartości wektorów BASIC-a ze strony zerowej, strony pamięci 4,5,6 oraz zawartość pamięci znajdującą się pomiędzy adresem wskazywanym przez wektor LOMEM, a tym wskazywanym przez wektor BMEMHI.
PRECOMP
Od wersji 1.8. PRECOMP=1 włącza prekompilację programu na komputerach wyposażonych w 128k RAM i więcej. Użycie tego słowa kluczowego nie jest konieczne pod SpartaDOS X, gdzie prekompilacja jest włączana automatycznie po wykryciu 64k wolnej pamięci dodatkowej. Pod innymi DOS-ami włączenie tej opcji może spowodować zniszczenie ramdysku. Domyślną wartością jest 0.
RUNTIME
Od wersji 1.8. RUNTIME=1 włącza tryb runtime, w którym po zakończeniu programu interpreter automatycznie wraca do DOS-u (zamiast do trybu bezpośredniego). Domyślną wartością jest 0.
