Wiersz poleceń
From Atariki
Część DOS-ów dla Atari obsługiwana jest za pośrednictwem tzw. wiersza poleceń (ang. command line). Takimi DOS-ami są np. OS/A+, DOS XL, SpartaDOS, BW-DOS, DOS 2.5CP, DOS II+/D, TopDOS. System (na ogół) oferuje przy tym funkcję pozwalającą programowi na w miarę bezbolesny odczyt parametrów podanych przez użytkownika.
Spis treści |
Standard OSS
Najpopularniejszy standard w tej dziedzinie jest dziełem firmy OSS. Zgodny z nim interfejs wiersza poleceń zaimplementowano w OS/A+ (czyli DOS XL), a ICD użyło go w SpartaDOS. Obsługuje go też BW-DOS - jako klon SpartaDOS.
Wykrycie dostępności wiersza poleceń
Nie wszystkie DOS-y zawierają funkcje odczytu wiersza poleceń, jego dostępność trzeba zatem wykryć. Standard DOS XL przewiduje, że funkcja odczytu wiersza poleceń jest dostępna, jeśli pod adresem wskazanym przez wektor DOSVEC ($0a), dodać 3, znajduje się rozkaz skoku JMP procesora 6502. Rozkaz ten (w trybie absolutnym) ma kod operacyjny 76 ($4C):
boot? = $09
dosvec = $0a
lda boot? ; sprawdzamy, czy DOS w ogóle jest w pamięci
lsr
bcc _no_command_line
lda dosvec+1 ; a jeśli tak, czy DOSVEC nie wskazuje ROM-u
cmp #$c0
bcs _no_command_line
ldy #$03
lda (dosvec),y
cmp #$4c
bne _no_command_line
... ; tu dalsze czynności związane z wierszem poleceń
_no_command_line
... ; przeskok tutaj oznacza brak dostępności wiersza poleceń
Inicjowanie funkcji odczytu wiersza poleceń
Jeśli wykrycie się powiodło, ten adres - tzn. (DOSVEC)+3 - jest adresem wywołania procedury pobrania parametrów z wiersza poleceń. Ponieważ w 6502 brakuje rozkazu wywołania procedury w trybie pośrednim indeksowym, najlepiej jest ten adres przepisać do własnego programu:
lda dosvec
clc
adc #$03
sta zcr+1
lda dosvec+1
adc #$00
sta zcr+2
Wywołanie funkcji odczytu wiersza poleceń
Kodem jak powyżej inicjujemy następujący rozkaz:
zcr jsr $0000
W SpartaDOS po wykonaniu tego JSR-a ustawiony bit Z rejestru znaczników CPU (czyli "wynik zerowy") oznacza, że w wierszu poleceń nie ma więcej parametrów. Przeciwny stan tego znacznika znaczy, że parametr został pobrany do bufora COMFNAM znajdującego się pod adresem (DOSVEC)+33. Zawartość COMFNAM zawsze zaczyna się od specyfikacji urządzenia (np. "D:") i zawsze zakończona jest znakiem EOL (ASCII 155), co oznacza że przekazując do programu parametr "DOWOL.TXT" w COMFNAM otrzymamy ciąg "D1:DOWOL.TXT"+EOL.
W DOS XL procedura pobierania parametru nie sprawdza automatycznie, czy wiersz polecenia już się skończył: program musi to sprawdzić "na piechotę" przez porównanie stanu wskaźnika bufora wejściowego (BUFOFF) sprzed wywołania procedury ze stanem po jej wywołaniu. Ta metoda zadziała też pod SpartaDOS. A zatem:
next ldy #$0a ; *
lda (dosvec),y ; *
pha ; *
zcr jsr $0000
ldy #$0a ; *
pla ; *
cmp (dosvec),y ; *
beq _no_more_parameters
ldy #33
_cp lda (dosvec),y
sta parbuf-33,y
iny
cmp #$9b
bne _cp
... ; tu robimy z parametrem pobranym do bufora "parbuf" to, co potrzebujemy
jmp next
_no_more_parameters
...
Wiersze programu oznaczone w komentarzu gwiazdką (*) są zbędne pod SpartaDOS, ale nieodzowne dla zgodności z DOS XL.
SpartaDOS X
SpartaDOS X, jako klon SpartaDOS, oferuje zgodny z powyżej opisanym interfejs programowy, dzięki czemu istnieje zgodność wstecz, a programy napisane dla DOS XL i SpartaDOS są w stanie interpretować wiersz poleceń również wtedy, kiedy zostały uruchomione pod tym DOS-em.
Programy napisane specjalnie dla SpartaDOS X mają do dyspozycji oddzielny, bardziej wyrafinowany interfejs służący do interpretacji parametrów przekazanych w wierszu polecenia. Składa się nań kilkanaście procedur dostępnych za pośrednictwem symboli i zawartych w bibliotece SpartaDOS X, które nie tylko pobierają z wiersza poleceń kolejne parametry, ale też są w stanie je automatycznie interpretować i przetwarzać (np. liczbę przekazaną w postaci ciągu ASCII na postać 32-bitowej reprezentacji całkowitej).
Opis tego interfejsu znajduje się w Przewodniku programisty SpartaDOS X, dostępnym tutaj (rozdział 5, "Obróbka wiersza poleceń").
UWAGA! Nieoczywistym może być, że nazwy urządzeń podawane jako parametry do programu rozwijane są według konwencji przyjętej przez używany DOS. Tak więc parametr "D:DOWOL.TXT" w DOS XL zostanie rozwinięty do postaci "D1:DOWOL.TXT", ale już Sparta DOS X rozwinie go jako "D4:DOWOL.TXT", a to dlatego że "D:" to dla niego czwarty dysk (począwszy od "A:").
