SpartaDOS X

From Atariki

(Różnice między wersjami)
Jump to: navigation, search
Wersja z dnia 02:18, 9 gru 2005
KMK (Dyskusja | wkład)

← Previous diff
Wersja z dnia 02:49, 3 mar 2006
KMK (Dyskusja | wkład)

Next diff →
Linia 2: Linia 2:
[[SpartaDOS X]] to odmiana [[SpartaDOS|SpartaDOS-u]] napisana przez Mike Gustafsona i wydana firmę [[ICD|ICD, Inc.]] w postaci modułu ROM. Jest to najprawdopodobniej najlepszy, a już na pewno najbardziej rozbudowany - moduł ma 64kB - DOS, jaki powstał na małe Atari. Umieszczenie w module ROM sprawia, że DOS, mimo sporych rozmiarów, uruchamia się bardzo szybko. [[SpartaDOS X]] to odmiana [[SpartaDOS|SpartaDOS-u]] napisana przez Mike Gustafsona i wydana firmę [[ICD|ICD, Inc.]] w postaci modułu ROM. Jest to najprawdopodobniej najlepszy, a już na pewno najbardziej rozbudowany - moduł ma 64kB - DOS, jaki powstał na małe Atari. Umieszczenie w module ROM sprawia, że DOS, mimo sporych rozmiarów, uruchamia się bardzo szybko.
 +
 +== Wykorzystanie pamięci ==
Podczas normalnej pracy większość kodu SpartaDOS X rezyduje w dodatkowej pamięci: pod [[ROM]]-em, jeśli komputer ma 64k [[RAM]], albo użytkownik sobie tak zażyczy, albo w banku dodatkowej pamięci (obsługiwane są rozszerzenia [[Axlon]] oraz zgodne ze [[130XE]]). W tej pamięci DOS trzyma sterowniki, bufory plików itp. Dalsza część, tak zwana biblioteka SpartaDOS X, znajduje się na dwóch spośród ośmiu ośmiokilobajtowych banków modułu ROM (czyli zajmuje 16k). Biblioteka normalnie jest uaktywniona i zajmuje adresy $A000-$BFFF, jednak ponieważ pamięć tę wykorzystuje bardzo duża ilość programów (by już nie wspomnieć o interpreterze [[Atari BASIC]]), biblioteka może zostać odłączona poleceniem '''X'''. Podczas normalnej pracy większość kodu SpartaDOS X rezyduje w dodatkowej pamięci: pod [[ROM]]-em, jeśli komputer ma 64k [[RAM]], albo użytkownik sobie tak zażyczy, albo w banku dodatkowej pamięci (obsługiwane są rozszerzenia [[Axlon]] oraz zgodne ze [[130XE]]). W tej pamięci DOS trzyma sterowniki, bufory plików itp. Dalsza część, tak zwana biblioteka SpartaDOS X, znajduje się na dwóch spośród ośmiu ośmiokilobajtowych banków modułu ROM (czyli zajmuje 16k). Biblioteka normalnie jest uaktywniona i zajmuje adresy $A000-$BFFF, jednak ponieważ pamięć tę wykorzystuje bardzo duża ilość programów (by już nie wspomnieć o interpreterze [[Atari BASIC]]), biblioteka może zostać odłączona poleceniem '''X'''.
Premią wynikającą z takiego zagospodarowania pamięci jest bardzo niska wartość MEMLO, która może nawet osiągnąć wartości w okolicach $0E00. Premią wynikającą z takiego zagospodarowania pamięci jest bardzo niska wartość MEMLO, która może nawet osiągnąć wartości w okolicach $0E00.
 +
 +== Konfiguracja i obsługa ==
Standardowo SpartaDOS X obsługuje dyski twarde, ma bardzo rozbudowane możliwości konfiguracji, obsługuje kilkanaście gęstości dyskietek, przy uruchamianu programów wykorzystuje szlak poszukiwań itp. Standardowo SpartaDOS X obsługuje dyski twarde, ma bardzo rozbudowane możliwości konfiguracji, obsługuje kilkanaście gęstości dyskietek, przy uruchamianu programów wykorzystuje szlak poszukiwań itp.
Linia 15: Linia 19:
{{grafr|spartadosx-menu.png}} {{grafr|spartadosx-menu.png}}
-SpartaDOS X używa formatu dysków [[SpartaDOS]], niezgodnego z klasycznym DOS-em 2.0. Format SpartaDOS-u oferuje jednak o wiele większe możliwości, przede wszystkim obsługuje dyski o pojemności do 16 MB (65536 sektorów po 256 bajtów), tworzenie podkatalogów o wielkości do 1423 wpisów w każdym, zapisuje w katalogach czas i datę utworzenia pliku, dokładną wielkość pliku w bajtach (DOS 2.0 - w sektorach), rozszerzone atrybuty, a przede wszystkim zapewnia swobodny dostęp do każdego bajtu pliku (przez odpowiednik funkcji seek()), a także szybkie wykonywanie kasowania pliku (w DOS 2.0 skasowanie pliku wymaga odczytania go w całości, w SpartaDOS nie). Nie do pogardzenia jest fakt, że format SpartaDOS pozwala na bezbłędne i stuprocentowo pewne odzyskanie skasowanego pliku - co nie jest na przykład możliwe w uważanym za profesjonalny filesystemie FAT.+== Format dyskietki ==
- + 
-Szczegółowa instrukcja obsługi SpartaDOS X znajduje się [http://krap.pl/mirrorz/atari/www.kossinus.com/tom/SDX/ TUTAJ].+SpartaDOS X używa formatu dysków [[SpartaDOS]], niezgodnego z klasycznym [[DOS 2.0|DOS-em 2.0]]. Format SpartaDOS-u oferuje jednak o wiele większe możliwości, przede wszystkim obsługuje dyski o pojemności do 16 MB (65536 sektorów po 256 bajtów), tworzenie podkatalogów o wielkości do 1423 wpisów w każdym, zapisuje w katalogach czas i datę utworzenia pliku, dokładną wielkość pliku w bajtach (DOS 2.0 - w sektorach), rozszerzone atrybuty, a przede wszystkim zapewnia swobodny dostęp do każdego bajtu pliku (przez odpowiednik funkcji seek()), a także szybkie wykonywanie kasowania pliku (w DOS 2.0 skasowanie pliku wymaga odczytania go w całości, w SpartaDOS nie). Nie do pogardzenia jest fakt, że format SpartaDOS pozwala na bezbłędne i stuprocentowo pewne odzyskanie skasowanego pliku - co nie jest na przykład możliwe w uważanym za profesjonalny filesystemie FAT.
 + 
 +== Inne ==
Umieszczenie DOS-a w kartridżu ma jednak dużą wadę: ciągłe wkładanie i wyjmowanie karta z gniazda Atarki, może doprowadzić do obluzowania i niepewnych kontaktów. Jeżeli jeszcze dojdzie śniedzenie styków (zwłaszcza, gdy kart został wykonany nieprofesjonalnie) to kłopot pewny. Jest jeszcze inny problem: zbudowanie nowego karta wymaga doświadczenia w budowaniu układów elektronicznych, zwłaszcza wykonania płytki drukowanej. Umieszczenie DOS-a w kartridżu ma jednak dużą wadę: ciągłe wkładanie i wyjmowanie karta z gniazda Atarki, może doprowadzić do obluzowania i niepewnych kontaktów. Jeżeli jeszcze dojdzie śniedzenie styków (zwłaszcza, gdy kart został wykonany nieprofesjonalnie) to kłopot pewny. Jest jeszcze inny problem: zbudowanie nowego karta wymaga doświadczenia w budowaniu układów elektronicznych, zwłaszcza wykonania płytki drukowanej.
Linia 26: Linia 32:
Na zdjęciu polska kopia kartridża wykonana przez [[AtraX]]. Na zdjęciu polska kopia kartridża wykonana przez [[AtraX]].
-Patrz także: [[SpartaDOS]]+== Zobacz też ==
 +* [http://krap.pl/mirrorz/atari/www.kossinus.com/tom/SDX/ Szczegółowa instrukcja obsługi SpartaDOS X].
 +* [[SpartaDOS]]
[[Kategoria:Oprogramowanie Atari 8-bit]] [[Kategoria:Oprogramowanie Atari 8-bit]]
[[Kategoria:Programy użytkowe]] [[Kategoria:Programy użytkowe]]

Wersja z dnia 02:49, 3 mar 2006

Grafika:Spartadosx.png

SpartaDOS X to odmiana SpartaDOS-u napisana przez Mike Gustafsona i wydana firmę ICD, Inc. w postaci modułu ROM. Jest to najprawdopodobniej najlepszy, a już na pewno najbardziej rozbudowany - moduł ma 64kB - DOS, jaki powstał na małe Atari. Umieszczenie w module ROM sprawia, że DOS, mimo sporych rozmiarów, uruchamia się bardzo szybko.

Spis treści

Wykorzystanie pamięci

Podczas normalnej pracy większość kodu SpartaDOS X rezyduje w dodatkowej pamięci: pod ROM-em, jeśli komputer ma 64k RAM, albo użytkownik sobie tak zażyczy, albo w banku dodatkowej pamięci (obsługiwane są rozszerzenia Axlon oraz zgodne ze 130XE). W tej pamięci DOS trzyma sterowniki, bufory plików itp. Dalsza część, tak zwana biblioteka SpartaDOS X, znajduje się na dwóch spośród ośmiu ośmiokilobajtowych banków modułu ROM (czyli zajmuje 16k). Biblioteka normalnie jest uaktywniona i zajmuje adresy $A000-$BFFF, jednak ponieważ pamięć tę wykorzystuje bardzo duża ilość programów (by już nie wspomnieć o interpreterze Atari BASIC), biblioteka może zostać odłączona poleceniem X.

Premią wynikającą z takiego zagospodarowania pamięci jest bardzo niska wartość MEMLO, która może nawet osiągnąć wartości w okolicach $0E00.

Konfiguracja i obsługa

Standardowo SpartaDOS X obsługuje dyski twarde, ma bardzo rozbudowane możliwości konfiguracji, obsługuje kilkanaście gęstości dyskietek, przy uruchamianu programów wykorzystuje szlak poszukiwań itp.

Command processor (shell) wzorowany na MS-DOS (w tym podobieństwo w konfiguracji; CONFIG.SYS / AUTOEXEC.BAT), ma zaimplementowane zmienne środowiskowe, przekierowanie I/O itd.

Na urządzeniu CAR: - które jest pseudodyskiem zajmującym 48k modułu ROM - podstawowe sterowniki, oraz przydatne oprogramowanie narzędziowe - ARC (paker - depaker zgodny z Atari ST / PC), MENU; czyli kopier, RS232, RAMDISK, itd.

Grafika:spartadosx-menu.png

Format dyskietki

SpartaDOS X używa formatu dysków SpartaDOS, niezgodnego z klasycznym DOS-em 2.0. Format SpartaDOS-u oferuje jednak o wiele większe możliwości, przede wszystkim obsługuje dyski o pojemności do 16 MB (65536 sektorów po 256 bajtów), tworzenie podkatalogów o wielkości do 1423 wpisów w każdym, zapisuje w katalogach czas i datę utworzenia pliku, dokładną wielkość pliku w bajtach (DOS 2.0 - w sektorach), rozszerzone atrybuty, a przede wszystkim zapewnia swobodny dostęp do każdego bajtu pliku (przez odpowiednik funkcji seek()), a także szybkie wykonywanie kasowania pliku (w DOS 2.0 skasowanie pliku wymaga odczytania go w całości, w SpartaDOS nie). Nie do pogardzenia jest fakt, że format SpartaDOS pozwala na bezbłędne i stuprocentowo pewne odzyskanie skasowanego pliku - co nie jest na przykład możliwe w uważanym za profesjonalny filesystemie FAT.

Inne

Umieszczenie DOS-a w kartridżu ma jednak dużą wadę: ciągłe wkładanie i wyjmowanie karta z gniazda Atarki, może doprowadzić do obluzowania i niepewnych kontaktów. Jeżeli jeszcze dojdzie śniedzenie styków (zwłaszcza, gdy kart został wykonany nieprofesjonalnie) to kłopot pewny. Jest jeszcze inny problem: zbudowanie nowego karta wymaga doświadczenia w budowaniu układów elektronicznych, zwłaszcza wykonania płytki drukowanej.

Jedną z w/w wad można jednak w prosty sposób wyeliminować; plik INIDOS.SYS - po COLD /N umożliwia ponowne uruchomienie SDX, - a COLD /N wg. oficjalnej dokumentacji SDX powoduje odłączenie modułu; więc potrzeba wyjmowania cartridge w nielicznych tylko przypadkach staje się koniecznością. Stąd pomysł na Wewnętrzna SpartaDOS X

Grafika:Spartados-x.jpg Na zdjęciu polska kopia kartridża wykonana przez AtraX.

Zobacz też

Personal tools