SYS
From Atariki
| Wersja z dnia 23:18, 2 mar 2010 Yansen (Dyskusja | wkład) ← Previous diff |
Aktualna wersja KMK (Dyskusja | wkład) (red.) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| - | Nie istnieje w ogólnym pojęciu ATARI standard na określenie formy plików z rozszerzeniem .SYS, choć traktuje się takie pliki jako SYStemowe, ładowane przez system, będące rozszerzeniem systemu. Dowodzi tego prosta analiza różnych wersji DOS, które powstały na przestrzeni lat. Najczęściej pliki z rozszerzeniem SYS są standardowymi plikami programów wykonywalnych. | + | W [[Atari 8-bit]] nie ma standardu plików z rozszerzeniem .SYS, choć traktuje się takie pliki jako systemowe, tzn. ładowane przez system, względnie będące rozszerzeniem systemu. Pod względem struktury pliki z rozszerzeniem SYS są najczęściej standardowymi plikami programów wykonywalnych ([[COM]]), ale nie jest to żelazna reguła (np. w [[SpartaDOS X]] plik CONFIG.SYS jest plikem tekstowym). |
| - | Niemniej można wytłumaczyć stosowanie rozszerzenia .SYS w kontekście konfiguracji, w których jest potrzeba wstępnego pominięcia procesora komend DOS-u. Przykładowym scenariuszem może być kolejka: BOOTowanie DOS > autouruchomienie pliku AUTORUN.SYS (np. nakładka sterownika D: obsługująca RAMDYSK) > właściwy procesor komend DOS-u (np. DUP.SYS). I taki wyjątek, czyli autouruchomienie programu przez rozpoczęciem interakcji z użytkownikiem jest najczęstszym scenariuszem zastosowania takiego rozszerzenia. | + | Stosowanie rozszerzenia "SYS" można wytłumaczyć, gdy zachodzi potrzeba wstępnej konfiguracji z pominięciem procesora komend [[DOS]]-u. Przykładowym scenariuszem może być kolejka [[DOS 2.5]]: bootowanie DOS > automatyczne uruchomienie pliku np. RAMDISK.SYS (nakładka sterownika D: obsługująca RAMDYSK) > właściwy procesor komend DOS-u (np. DUP.SYS). I taki wyjątek, czyli automatyczne uruchomienie programu przez rozpoczęciem interakcji z użytkownikiem, jest najczęstszym zastosowaniem takiego rozszerzenia. |
| - | Wadą takiego sposobu rozumowania (posiada ją większość DOS-ów ATARI) jest niemożliwe (najczęściej) autouruchomienie wielu programów (sterowników, nakładek na system, rezydentnych aplikacji) przed startem właściwego procesora komend. | + | Wadą takiego rozwiązania (stosowanego przez większość DOS-ów w ośmiobitowym Atari) jest na ogół niemożność automatycznego uruchomienia wielu programów po kolei (sterowników, nakładek na system, rezydentnych aplikacji) przed startem właściwego procesora komend. |
| - | Tej wady pozbawiony jest m.in. Sparta DOS, DOS 2.5 z [[CP]] - posiadający wbudowaną lub dodaną obsługę plików wsadowych - możliwe jest więc wstępne załadowanie wielu sterowników, rozszerzeń czy nakładek przed lub po starcie procesora komend i w tym kontekście zrozumiałym może być czysto estetyczne zastosowanie rozszerzenia SYS dla odróżnienia wspomnianych plików rozszerzających możliwości systemu od plików programów (.EXE). | + | Tej wady pozbawione są m.in. [[SpartaDOS]], [[DOS XL]], DOS 2.5 z [[CP]]. Zawierają one obsługę plików wsadowych, możliwe jest więc wstępne załadowanie wielu sterowników, rozszerzeń czy nakładek przed lub po starcie procesora komend. W tym kontekście staje się zrozumiałe stosowanie rozszerzenia SYS dla odróżnienia wspomnianych plików rozszerzających możliwości systemu od plików programów aplikacyjnych (COM i EXE). |
| - | + | ||
| - | Prawidłowym i akceptowalnym zastosowaniem rozszerzenia SYS jest sytuacja w której plik z tym rozszerzeniem może być uruchomiony tylko przez DOS lub jego zadaniem jest zmiana właściwości konkretnego DOS-u, a więc modyfikacja środowiska i jednoczesna niemożliwość uruchomienia takiego programu wprost z procesora komend (load, run). | + | |
| [[Kategoria:Formaty plików]] | [[Kategoria:Formaty plików]] | ||
| {{stub}} | {{stub}} | ||
Aktualna wersja
W Atari 8-bit nie ma standardu plików z rozszerzeniem .SYS, choć traktuje się takie pliki jako systemowe, tzn. ładowane przez system, względnie będące rozszerzeniem systemu. Pod względem struktury pliki z rozszerzeniem SYS są najczęściej standardowymi plikami programów wykonywalnych (COM), ale nie jest to żelazna reguła (np. w SpartaDOS X plik CONFIG.SYS jest plikem tekstowym).
Stosowanie rozszerzenia "SYS" można wytłumaczyć, gdy zachodzi potrzeba wstępnej konfiguracji z pominięciem procesora komend DOS-u. Przykładowym scenariuszem może być kolejka DOS 2.5: bootowanie DOS > automatyczne uruchomienie pliku np. RAMDISK.SYS (nakładka sterownika D: obsługująca RAMDYSK) > właściwy procesor komend DOS-u (np. DUP.SYS). I taki wyjątek, czyli automatyczne uruchomienie programu przez rozpoczęciem interakcji z użytkownikiem, jest najczęstszym zastosowaniem takiego rozszerzenia.
Wadą takiego rozwiązania (stosowanego przez większość DOS-ów w ośmiobitowym Atari) jest na ogół niemożność automatycznego uruchomienia wielu programów po kolei (sterowników, nakładek na system, rezydentnych aplikacji) przed startem właściwego procesora komend.
Tej wady pozbawione są m.in. SpartaDOS, DOS XL, DOS 2.5 z CP. Zawierają one obsługę plików wsadowych, możliwe jest więc wstępne załadowanie wielu sterowników, rozszerzeń czy nakładek przed lub po starcie procesora komend. W tym kontekście staje się zrozumiałe stosowanie rozszerzenia SYS dla odróżnienia wspomnianych plików rozszerzających możliwości systemu od plików programów aplikacyjnych (COM i EXE).
Ten artykuł to tylko zalążek. Możesz pomóc rozwojowi Atariki poprzez rozszerzenie go o więcej informacji.
