IDE Plus 2.0
From Atariki
Wersja z dnia 18:00, 1 wrz 2013 KMK (Dyskusja | wkład) (→Wyprodukowano) ← Previous diff |
Wersja z dnia 12:16, 9 sty 2014 KMK (Dyskusja | wkład) (poprawka do rev. C) Next diff → |
||
Linia 17: | Linia 17: | ||
Poza tym urządzenie ma przełącznik pozwalający całkowicie wyłączyć wewnętrzny moduł SpartaDOS X. | Poza tym urządzenie ma przełącznik pozwalający całkowicie wyłączyć wewnętrzny moduł SpartaDOS X. | ||
+ | |||
+ | === Poprawka do rev. C === | ||
+ | |||
+ | Interfejsy starsze niż rev. D mają kłopoty ze współpracą z niektórymi kartami CF oraz z komputerami, w których zainstalowano procesor [[65C816]] łącznie z [[pamięć liniowa|dodatkową pamięcią "liniową"]]. Opis poprawki znajduje się [http://www.atari.org.pl/forum/viewtopic.php?pid=170205#p170205 tutaj]. | ||
+ | |||
+ | == Oprogramowanie == | ||
+ | |||
+ | Na oprogramowanie składa się tzw. BIOS oraz specjalnie przygotowana wersja SpartaDOS X. BIOS zawiera: | ||
+ | |||
+ | * procedury obsługi urządzeń ATA (czyli dysków IDE) | ||
+ | * kompletną obsługę zegara czasu rzeczywistego, włączając w to sterownik [[Z:]] oraz [[APE Time]] | ||
+ | * menu konfiguracyjne (widoczne na obrazku powyżej) | ||
+ | * od wersji 0.7: szybkie procedury szeregowe [[SIO]] (zgodne z [[UltraSpeed]]) | ||
+ | * od wersji 0.8: loader do [[COM|plików binarnych]] (będący wersją rozwojową loadera [[SD-Load]]) | ||
+ | * od wersji 0.9: loader do plików [[ATR]] oraz kod pozwalający takowy plik podmontować jako urządzenie SIO (konkretnie, jako dysk) | ||
+ | |||
+ | W przeciwieństwie do BIOS-u używanego przez KMK/JŻ IDE (i IDEa), które przy dostępie do dysków IDE używały adresowania CHS, BIOS IDE Plusa używa adresowania LBA. W związku z tym wymaga od dysku zgodności ze specyfikacją co najmniej ATA-3 (a nie, jak KMK/JŻ IDE, ATA-2). W praktyce oznacza to, że z IDE Plus 2.0 prawdopodobnie nie będą działać dyski wyprodukowane przed rokiem 1997. | ||
== Wyprodukowano == | == Wyprodukowano == | ||
Linia 33: | Linia 50: | ||
=== Seria 3 === | === Seria 3 === | ||
# 40 egzemplarzy rev. D | # 40 egzemplarzy rev. D | ||
- | |||
- | == Oprogramowanie == | ||
- | |||
- | Na oprogramowanie składa się tzw. BIOS oraz specjalnie przygotowana wersja SpartaDOS X. BIOS zawiera: | ||
- | |||
- | * procedury obsługi urządzeń ATA (czyli dysków IDE) | ||
- | * kompletną obsługę zegara czasu rzeczywistego, włączając w to sterownik [[Z:]] oraz [[APE Time]] | ||
- | * menu konfiguracyjne (widoczne na obrazku powyżej) | ||
- | * od wersji 0.7: szybkie procedury szeregowe [[SIO]] (zgodne z [[UltraSpeed]]) | ||
- | * od wersji 0.8: loader do [[COM|plików binarnych]] (będący wersją rozwojową loadera [[SD-Load]]) | ||
- | * od wersji 0.9: loader do plików [[ATR]] oraz kod pozwalający takowy plik podmontować jako urządzenie SIO (konkretnie, jako dysk) | ||
- | |||
- | W przeciwieństwie do BIOS-u używanego przez KMK/JŻ IDE (i IDEa), które przy dostępie do dysków IDE używały adresowania CHS, BIOS IDE Plusa używa adresowania LBA. W związku z tym wymaga od dysku zgodności ze specyfikacją co najmniej ATA-3 (a nie, jak KMK/JŻ IDE, ATA-2). W praktyce oznacza to, że z IDE Plus 2.0 prawdopodobnie nie będą działać dyski wyprodukowane przed rokiem 1997. | ||
== Zdjęcie == | == Zdjęcie == |
Wersja z dnia 12:16, 9 sty 2014
Interfejs IDE opracowany w roku 2011 przez Jacka Żuka i oprogramowany przez KMK. Jest to wersja rozwojowa KMK/JŻ IDE, zgodna z nim wstecz pod względem oprogramowania (również tego, które znajduje się w ROM-ie).
Spis treści |
Sprzęt
W skład urządzenia wchodzi tzw. host adapter ATA, zasilany baterią zegar czasu rzeczywistego (V3021), trzy pamięci flash-ROM o łącznej pojemności 1,5 MB (z czego dostępne jest 1,1 MB), 32 KB pamięci RAM oraz logika sterująca. Pamięć flash przeznaczona jest na SpartaDOS X oraz wewnętrzne oprogramowanie sterujące (tzw. BIOS).
Interfejs wyposażony jest w następujące złącza:
- wtyk CART/ECI, służący do bezpośredniego podłączenia całości do komputera XE
- wtyk PBI, służący do bezpośredniego podłączenia całości do komputera XL
- złącze służące do podłączenia całości do komputera XL za pośrednictwem taśmy 50-żyłowej
- gniazdko do podłączenia zewnętrznego zasilania 5V
- złącze do podłączenia 2,5-calowego twardego dysku ATA (czyli IDE)
- gniazdo Cartridge'a
- ośmiostykowe złącze przeznaczone do podłączenia dodatkowych sygnałów pozwalających sterować zewnętrznym kartridżem (do użycia tylko z komputerami XL)
Poza tym urządzenie ma przełącznik pozwalający całkowicie wyłączyć wewnętrzny moduł SpartaDOS X.
Poprawka do rev. C
Interfejsy starsze niż rev. D mają kłopoty ze współpracą z niektórymi kartami CF oraz z komputerami, w których zainstalowano procesor 65C816 łącznie z dodatkową pamięcią "liniową". Opis poprawki znajduje się tutaj.
Oprogramowanie
Na oprogramowanie składa się tzw. BIOS oraz specjalnie przygotowana wersja SpartaDOS X. BIOS zawiera:
- procedury obsługi urządzeń ATA (czyli dysków IDE)
- kompletną obsługę zegara czasu rzeczywistego, włączając w to sterownik Z: oraz APE Time
- menu konfiguracyjne (widoczne na obrazku powyżej)
- od wersji 0.7: szybkie procedury szeregowe SIO (zgodne z UltraSpeed)
- od wersji 0.8: loader do plików binarnych (będący wersją rozwojową loadera SD-Load)
- od wersji 0.9: loader do plików ATR oraz kod pozwalający takowy plik podmontować jako urządzenie SIO (konkretnie, jako dysk)
W przeciwieństwie do BIOS-u używanego przez KMK/JŻ IDE (i IDEa), które przy dostępie do dysków IDE używały adresowania CHS, BIOS IDE Plusa używa adresowania LBA. W związku z tym wymaga od dysku zgodności ze specyfikacją co najmniej ATA-3 (a nie, jak KMK/JŻ IDE, ATA-2). W praktyce oznacza to, że z IDE Plus 2.0 prawdopodobnie nie będą działać dyski wyprodukowane przed rokiem 1997.
Wyprodukowano
Łącznie w latach 2011-13 "wyszło" 190 sztuk:
Seria 1
- 5 prototypów rev. A
- 1 prototyp rev. B
- 124 egzemplarze rev. C
Seria 2
- 6 egzemplarzy rev. B
- 14 egzemplarzy rev. C
Seria 3
- 40 egzemplarzy rev. D
Zdjęcie
Odnośniki zewnętrzne
- Programy i dokumentacja dla IDE Plus 2.0