IDE Plus 2.0
From Atariki
Właściwie IDE+2.0. Interfejs IDE opracowany w roku 2011 przez Jacka Żuka i oprogramowany przez KMK. Jest to wersja rozwojowa KMK/JŻ IDE, zgodna z nim wstecz pod względem oprogramowania (również tego, które znajduje się w ROM-ie).
Spis treści |
Sprzęt
W skład urządzenia wchodzi tzw. host adapter ATA, zasilany baterią zegar czasu rzeczywistego (V3021), trzy pamięci flash-ROM o łącznej pojemności 1,5 MB (z czego dostępne jest 1,1 MB), 32 KB pamięci RAM oraz logika sterująca. Pamięć flash przeznaczona jest na SpartaDOS X oraz wewnętrzne oprogramowanie sterujące (tzw. BIOS).
Interfejs wyposażony jest w następujące złącza:
- wtyk CART/ECI, służący do bezpośredniego podłączenia całości do komputera XE
- wtyk PBI, służący do bezpośredniego podłączenia całości do komputera XL
- złącze służące do podłączenia całości do komputera XL za pośrednictwem taśmy 50-żyłowej
- gniazdko do podłączenia zewnętrznego zasilania 5V
- złącze do podłączenia 2,5-calowego twardego dysku ATA (czyli IDE)
- gniazdo cartridge'a
- ośmiostykowe złącze przeznaczone do podłączenia dodatkowych sygnałów pozwalających sterować zewnętrznym kartridżem (do użycia tylko z komputerami XL)
Poza tym urządzenie ma przełącznik pozwalający całkowicie wyłączyć wewnętrzny moduł SpartaDOS X. W rev. D jest dodatkowo: przełącznik zmiany numeru urządzenia PBI oraz przełącznik służący do zabezpieczenia partycji przed zapisem.
Ponadto część egzemplarzy rev. D jest wyposażona w jednokanałowy Covox. Rejestr przetwornika znajduje się pod adresem $D1FB, a dźwięk połączony jest z ogólnym wyjściem audio przez linię AUDIO-IN gniazda ECI lub PBI. Te egzemplarze IDE+ oznaczone są jako "rev. S".
Najnowsza wersja urządzenia rev. E (czerwiec 2016) ma wkrótce trafić do sprzedaży IDE Plus 2.0 - the newestl edition available very soon
Poprawka do rev. C
Interfejsy starsze niż rev. D mają kłopoty ze współpracą z niektórymi kartami CF oraz z komputerami, w których zainstalowano procesor 65C816 łącznie z dodatkową pamięcią "liniową". Opis poprawki znajduje się tutaj.
Oprogramowanie
Na oprogramowanie składa się tzw. BIOS, specjalnie przygotowana wersja SpartaDOS X oraz garść programów narzędziowych. BIOS zawiera:
- procedury obsługi urządzeń ATA (czyli dysków IDE)
- kompletną obsługę zegara czasu rzeczywistego, włączając w to sterownik Z: oraz APE Time
- menu konfiguracyjne (widoczne na obrazku powyżej)
- od wersji 0.7: szybkie procedury szeregowe SIO (zgodne z UltraSpeed)
- od wersji 0.8: loader do plików binarnych (będący wersją rozwojową loadera SD-Load)
- od wersji 0.9: loader do plików ATR oraz kod pozwalający takowy plik podmontować jako urządzenie SIO (konkretnie, jako dysk)
W przeciwieństwie do BIOS-u używanego przez KMK/JŻ IDE (i IDEa), które przy dostępie do dysków IDE używały adresowania CHS, BIOS IDE Plusa używa adresowania LBA. W związku z tym wymaga od dysku zgodności ze specyfikacją co najmniej ATA-3 (a nie, jak KMK/JŻ IDE, ATA-2). W praktyce oznacza to, że z IDE Plus 2.0 prawdopodobnie nie będą działać dyski wyprodukowane przed rokiem 1997.
Wyprodukowano
Łącznie w latach 2011-14 "wyszło" 225 sztuk:
- 5 prototypów rev. A
- 10 egzemplarzy rev. B
- 140 egzemplarze rev. C
- 60 egzemplarzy rev. D
- 10 egzemplarzy rev. S
Zdjęcie
Opis przełączników
1. ID Switch: zmiana numeru urządzenia PBI (domyślnie jest 0).
2. Power supply/partition toggle switch: gniazdko do podłączenia oddzielnego zasilania oraz oddzielnego (na kabelku) przycisku rotującego podmontowane obrazy ATR
3. Partition toggle switches: przyciski rotujące podmontowane obrazy ATR (jeden dla XE, drugi dla XL).
4. Write-protect switch: przełącznik służący do zabezpieczenia dysku przez zapisem.
5. SDX disable switch: przełącznik służący do sprzętowego wyłączenia wewnętrznego modułu SpartaDOS X.
Odnośniki zewnętrzne
- Programy i dokumentacja dla IDE Plus 2.0
