DracOS
From Atariki
| Wersja z dnia 02:32, 12 mar 2005 KMK (Dyskusja | wkład) ← Previous diff |
Aktualna wersja Mono (Dyskusja | wkład) (→Blok DCB - lit.) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| - | Odmiana [[XL OS]] przygotowana dla komputerów XL i XE wyposażonych w procesor [[65c816]] oraz (opcjonalnie) dodatkową [[pamięć liniowa|pamięć liniową]]. Za podstawę służył kod źrodłowy [[XL OS]] wersji BB 01.02, wprowadzono także większość modyfikacji z wersji BB 02.03 (późniejszej), oraz sporo własnych rozszerzeń. | + | {{OS}}Odmiana [[XL OS]] przygotowana dla komputerów [[XL]] i [[XE]] wyposażonych w [[procesor]] [[65C816]] oraz (opcjonalnie) dodatkową [[pamięć liniowa|pamięć liniową]]. Za podstawę służył kod źródłowy XL OS wersji BB 1.02, wprowadzono także większość modyfikacji z wersji BB 2.03 (późniejszej), oraz sporo własnych rozszerzeń, m.in. obsługę przerwań trybu natywnego, inicjowanie i alokację pamięci w obszarze $010000-$FFFFFF, szybkie procedury SIO, bootmenu itp. Brak jest za to [[SELF TEST]]-u oraz handlera magnetofonu - usunięta jest nawet możliwość bootowania z magnetofonu, a klawisz START ma zmienioną funkcję. Ich miejsce zajęły procedury systemowe. |
| - | Autorem tej wersji [[XL OS]] jest [[KMK]]. | + | Autorem tej wersji XL OS jest [[KMK]]. Istnieje - ciągle w dość wczesnym stadium rozwoju - dedykowany temu systemowi interpreter [[BASIC]]-a, nazywający się [[MultiBASIC]]. |
| + | |||
| + | == Rozszerzenie SIO == | ||
| + | |||
| + | System zawiera rozszerzenie SIO pozwalające na transfery danych bezpośrednio do i z dodatkowej pamięci adresowalnej liniowo (tj. znajdującej się pod adresami wyższymi niż $FFFF) oraz 32-bitowe adresowanie sektorów. | ||
| + | |||
| + | ===Blok DCB=== | ||
| + | |||
| + | Blok DCB w tej wersji systemu jest rozszerzony do 16 bajtów i wygląda następująco: | ||
| + | |||
| + | <table border=1 cellpadding=5> | ||
| + | <tr><td><b>Adres</b></td><td><b>Etykieta</b></td><td><b>Wielkość</b></td><td><b>Znaczenie</b></td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$0300</td><td>DDEVIC</td><td>Bajt</td><td>Identyfikator urządzenia (zob. niżej).</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$0301</td><td>DUNIT</td><td>Bajt</td><td>Numer urządzenia; w przypadku stacji dysków numer napędu.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$0302</td><td>DCMND</td><td>Bajt</td><td>Komenda dla urządzenia.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$0303</td><td>DSTATS</td><td>Bajt</td><td>Przed wywołaniem SIO należy ustawić tu rodzaj operacji ($40 odczyt, $80 zapis). Po powrocie z systemu znajduje się tu status operacji ([[kody błędów|kod błędu]]).</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$0304</td><td>DBUFA</td><td>Dwa bajty</td><td>Adres bufora.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$0306</td><td>DTIMLO</td><td>Bajt</td><td>Czas oczekiwania - w sekundach - na pozytywną odpowiedź urządzenia.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$0307</td><td>DUNUSE</td><td>Bajt</td><td>Bajt nieużywany, zarezerwowany do przyszłych zastosowań.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$0308</td><td>DBYT</td><td>Dwa bajty</td><td>Wielkość bufora; musi być zgodna z wielkością transmitowanego bloku danych.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$030A</td><td>DAUX1</td><td>Bajt</td><td>Pierwszy bajt pomocniczy. W operacjach dyskowych młodszy bajt numeru sektora.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$030B</td><td>DAUX2</td><td>Bajt</td><td>Drugi bajt pomocniczy. W operacjach dyskowych starszy bajt numeru sektora.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$030C</td><td>DAUXA</td><td>Bajt</td><td>Trzeci bajt pomocniczy. Młodszy bajt starszego słowa 32-bitowego numeru sektora.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$030D</td><td>DAUXB</td><td>Bajt</td><td>Czwarty bajt pomocniczy. Starszy bajt starszego słowa 32-bitowego numeru sektora.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$030E</td><td>DBFX1</td><td>Bajt</td><td>Najstarszy bajt adresu bufora.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | <tr><td>$030F</td><td>DBFX2</td><td>Bajt</td><td>Bajt zarezerwowany.</td></tr> | ||
| + | |||
| + | </table> | ||
| + | |||
| + | ===Sposób użycia=== | ||
| + | |||
| + | Dla utrzymania zgodności z dotychczasowym oprogramowaniem, a już zwłaszcza z dotychczasowymi sterownikami urządzeń podłączanych do szyny równoległej, wpisanie pod $000304/5/E 24-bitowego adresu nie da pożądanego wyniku; jeśliby bowiem urządzenie brało pod uwagę tylko 16 najmłodszych bitów adresu ignorując najstarszy bajt wpisany pod $00030E, wtedy - przy odczycie - dane zostałyby umieszczone nie tam, gdzie trzeba. Musi więc istnieć mechanizm, który zapobiega tego typu nieporozumieniom. | ||
| + | |||
| + | W tym celu SIO definiuje trzy nowe urządzenia wirtualne, o kodach jak następuje: | ||
| + | |||
| + | * $B1 (= $31 + $80) - stacja dysków | ||
| + | * $C0 (= $40 + $80) - drukarka | ||
| + | * $D0 (= $50 + $80) - RS-232C | ||
| + | |||
| + | Wywołanie urządzenia z takim kodem w DDEVIC powiadamia sterownik SIO, że adres bufora w DCB jest 24-bitowy i że najstarszy bajt adresu jest pod $00030E (w przeciwnym wypadku SIO zakłada, że najstarszy bajt adresu to 0); oraz że numer sektora jest 32-bitowy i jest umieszczony w DAUX1/DAUX2/DAUXA/DAUXB ('''UWAGA: w przypadku szeregowych stacji dysków, [[SIO2IDE]], [[SIO2PC]] itp. dwa najstarsze bajty tego numeru są ignorowane''', ale powinny być wyzerowane dla kompatybilności). Poza tym działanie urządzeń wirtualnych jest identyczne, jak tradycyjnych (odpowiednio $31, $40 i $50), a kod urządzenia jest przed wysłaniem na port szeregowy przekładany na kod rzeczywisty. | ||
| + | |||
| + | Przyjmując komendę do wykonania SIO w żaden sposób nie sprawdza, czy dodatkowa pamięć w ogóle istnieje - zakłada się, że program sam stwierdzi jej istnienie (choćby za pomocą funkcji alokacji pamięci) przed próbą odczytu do niej danych. | ||
| + | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | * [http://drac030.krap.pl/ Szczegółowe informacje] | ||
| + | * [[SIO]] | ||
| + | |||
| + | [[Kategoria:Menu Główne]] | ||
| + | [[Kategoria:Oprogramowanie Atari 8-bit]] | ||
Aktualna wersja
Systemy operacyjne:
8-bit:
Altirra OS
Atari OS
CP/M
DracOS
OS++
QMEG OS
Turbo-816 OS
XL OS
16/32-bit:
TOS
MultiTOS
FreeMiNT
MagiC
Minix
Autorem tej wersji XL OS jest KMK. Istnieje - ciągle w dość wczesnym stadium rozwoju - dedykowany temu systemowi interpreter BASIC-a, nazywający się MultiBASIC.
Spis treści |
Rozszerzenie SIO
System zawiera rozszerzenie SIO pozwalające na transfery danych bezpośrednio do i z dodatkowej pamięci adresowalnej liniowo (tj. znajdującej się pod adresami wyższymi niż $FFFF) oraz 32-bitowe adresowanie sektorów.
Blok DCB
Blok DCB w tej wersji systemu jest rozszerzony do 16 bajtów i wygląda następująco:
| Adres | Etykieta | Wielkość | Znaczenie |
| $0300 | DDEVIC | Bajt | Identyfikator urządzenia (zob. niżej). |
| $0301 | DUNIT | Bajt | Numer urządzenia; w przypadku stacji dysków numer napędu. |
| $0302 | DCMND | Bajt | Komenda dla urządzenia. |
| $0303 | DSTATS | Bajt | Przed wywołaniem SIO należy ustawić tu rodzaj operacji ($40 odczyt, $80 zapis). Po powrocie z systemu znajduje się tu status operacji (kod błędu). |
| $0304 | DBUFA | Dwa bajty | Adres bufora. |
| $0306 | DTIMLO | Bajt | Czas oczekiwania - w sekundach - na pozytywną odpowiedź urządzenia. |
| $0307 | DUNUSE | Bajt | Bajt nieużywany, zarezerwowany do przyszłych zastosowań. |
| $0308 | DBYT | Dwa bajty | Wielkość bufora; musi być zgodna z wielkością transmitowanego bloku danych. |
| $030A | DAUX1 | Bajt | Pierwszy bajt pomocniczy. W operacjach dyskowych młodszy bajt numeru sektora. |
| $030B | DAUX2 | Bajt | Drugi bajt pomocniczy. W operacjach dyskowych starszy bajt numeru sektora. |
| $030C | DAUXA | Bajt | Trzeci bajt pomocniczy. Młodszy bajt starszego słowa 32-bitowego numeru sektora. |
| $030D | DAUXB | Bajt | Czwarty bajt pomocniczy. Starszy bajt starszego słowa 32-bitowego numeru sektora. |
| $030E | DBFX1 | Bajt | Najstarszy bajt adresu bufora. |
| $030F | DBFX2 | Bajt | Bajt zarezerwowany. |
Sposób użycia
Dla utrzymania zgodności z dotychczasowym oprogramowaniem, a już zwłaszcza z dotychczasowymi sterownikami urządzeń podłączanych do szyny równoległej, wpisanie pod $000304/5/E 24-bitowego adresu nie da pożądanego wyniku; jeśliby bowiem urządzenie brało pod uwagę tylko 16 najmłodszych bitów adresu ignorując najstarszy bajt wpisany pod $00030E, wtedy - przy odczycie - dane zostałyby umieszczone nie tam, gdzie trzeba. Musi więc istnieć mechanizm, który zapobiega tego typu nieporozumieniom.
W tym celu SIO definiuje trzy nowe urządzenia wirtualne, o kodach jak następuje:
- $B1 (= $31 + $80) - stacja dysków
- $C0 (= $40 + $80) - drukarka
- $D0 (= $50 + $80) - RS-232C
Wywołanie urządzenia z takim kodem w DDEVIC powiadamia sterownik SIO, że adres bufora w DCB jest 24-bitowy i że najstarszy bajt adresu jest pod $00030E (w przeciwnym wypadku SIO zakłada, że najstarszy bajt adresu to 0); oraz że numer sektora jest 32-bitowy i jest umieszczony w DAUX1/DAUX2/DAUXA/DAUXB (UWAGA: w przypadku szeregowych stacji dysków, SIO2IDE, SIO2PC itp. dwa najstarsze bajty tego numeru są ignorowane, ale powinny być wyzerowane dla kompatybilności). Poza tym działanie urządzeń wirtualnych jest identyczne, jak tradycyjnych (odpowiednio $31, $40 i $50), a kod urządzenia jest przed wysłaniem na port szeregowy przekładany na kod rzeczywisty.
Przyjmując komendę do wykonania SIO w żaden sposób nie sprawdza, czy dodatkowa pamięć w ogóle istnieje - zakłada się, że program sam stwierdzi jej istnienie (choćby za pomocą funkcji alokacji pamięci) przed próbą odczytu do niej danych.
