IDE Plus 2.0

From Atariki

Wersja z dnia 13:38, 11 kwi 2015 KMK (Dyskusja | wkład) ← Previous diff		Wersja z dnia 13:41, 11 kwi 2015 KMK (Dyskusja | wkład) (→Sprzęt) Next diff →
Linia 16:		Linia 16:
	* ośmiostykowe złącze przeznaczone do podłączenia dodatkowych sygnałów pozwalających sterować zewnętrznym kartridżem (do użycia tylko z komputerami XL)		* ośmiostykowe złącze przeznaczone do podłączenia dodatkowych sygnałów pozwalających sterować zewnętrznym kartridżem (do użycia tylko z komputerami XL)
-	Poza tym urządzenie ma przełącznik pozwalający całkowicie wyłączyć wewnętrzny moduł SpartaDOS X.	+	Poza tym urządzenie ma przełącznik pozwalający całkowicie wyłączyć wewnętrzny moduł SpartaDOS X. W rev. D jest dodatkowo: przełącznik zmiany numeru urządzenia PBI oraz przełącznik służący do zabezpieczenia partycji przed zapisem.
	Ponadto część egzemplarzy rev. D jest wyposażona w jednokanałowy [[Covox]]. Rejestr przetwornika znajduje się pod adresem $D1FB, a dźwięk połączony jest z ogólnym wyjściem audio przez linię AUDIO-IN [[Gniazdo_ECI|gniazda ECI]] lub [[PBI]]. Te egzemplarze IDE+ oznaczone są jako "rev. S".		Ponadto część egzemplarzy rev. D jest wyposażona w jednokanałowy [[Covox]]. Rejestr przetwornika znajduje się pod adresem $D1FB, a dźwięk połączony jest z ogólnym wyjściem audio przez linię AUDIO-IN [[Gniazdo_ECI|gniazda ECI]] lub [[PBI]]. Te egzemplarze IDE+ oznaczone są jako "rev. S".

---

Wersja z dnia 13:41, 11 kwi 2015

Właściwie IDE+2.0. Interfejs IDE opracowany w roku 2011 przez Jacka Żuka i oprogramowany przez KMK. Jest to wersja rozwojowa KMK/JŻ IDE, zgodna z nim wstecz pod względem oprogramowania (również tego, które znajduje się w ROM-ie).

Spis treści 1 Sprzęt 1.1 Poprawka do rev. C 2 Oprogramowanie 3 Wyprodukowano 3.1 Seria 1 3.2 Seria 2 3.3 Seria 3 4 Zdjęcie 5 Opis przełączników 6 Odnośniki zewnętrzne

Sprzęt

W skład urządzenia wchodzi tzw. host adapter ATA, zasilany baterią zegar czasu rzeczywistego (V3021), trzy pamięci flash-ROM o łącznej pojemności 1,5 MB (z czego dostępne jest 1,1 MB), 32 KB pamięci RAM oraz logika sterująca. Pamięć flash przeznaczona jest na SpartaDOS X oraz wewnętrzne oprogramowanie sterujące (tzw. BIOS).

Interfejs wyposażony jest w następujące złącza:

• wtyk CART/ECI, służący do bezpośredniego podłączenia całości do komputera XE
• wtyk PBI, służący do bezpośredniego podłączenia całości do komputera XL
• złącze służące do podłączenia całości do komputera XL za pośrednictwem taśmy 50-żyłowej
• gniazdko do podłączenia zewnętrznego zasilania 5V
• złącze do podłączenia 2,5-calowego twardego dysku ATA (czyli IDE)
• gniazdo Cartridge'a
• ośmiostykowe złącze przeznaczone do podłączenia dodatkowych sygnałów pozwalających sterować zewnętrznym kartridżem (do użycia tylko z komputerami XL)

Poza tym urządzenie ma przełącznik pozwalający całkowicie wyłączyć wewnętrzny moduł SpartaDOS X. W rev. D jest dodatkowo: przełącznik zmiany numeru urządzenia PBI oraz przełącznik służący do zabezpieczenia partycji przed zapisem.

Ponadto część egzemplarzy rev. D jest wyposażona w jednokanałowy Covox. Rejestr przetwornika znajduje się pod adresem $D1FB, a dźwięk połączony jest z ogólnym wyjściem audio przez linię AUDIO-IN gniazda ECI lub PBI. Te egzemplarze IDE+ oznaczone są jako "rev. S".

Poprawka do rev. C

Interfejsy starsze niż rev. D mają kłopoty ze współpracą z niektórymi kartami CF oraz z komputerami, w których zainstalowano procesor 65C816 łącznie z dodatkową pamięcią "liniową". Opis poprawki znajduje się tutaj.

Oprogramowanie

Na oprogramowanie składa się tzw. BIOS oraz specjalnie przygotowana wersja SpartaDOS X. BIOS zawiera:

• procedury obsługi urządzeń ATA (czyli dysków IDE)
• kompletną obsługę zegara czasu rzeczywistego, włączając w to sterownik Z: oraz APE Time
• menu konfiguracyjne (widoczne na obrazku powyżej)
• od wersji 0.7: szybkie procedury szeregowe SIO (zgodne z UltraSpeed)
• od wersji 0.8: loader do plików binarnych (będący wersją rozwojową loadera SD-Load)
• od wersji 0.9: loader do plików ATR oraz kod pozwalający takowy plik podmontować jako urządzenie SIO (konkretnie, jako dysk)

W przeciwieństwie do BIOS-u używanego przez KMK/JŻ IDE (i IDEa), które przy dostępie do dysków IDE używały adresowania CHS, BIOS IDE Plusa używa adresowania LBA. W związku z tym wymaga od dysku zgodności ze specyfikacją co najmniej ATA-3 (a nie, jak KMK/JŻ IDE, ATA-2). W praktyce oznacza to, że z IDE Plus 2.0 prawdopodobnie nie będą działać dyski wyprodukowane przed rokiem 1997.

Wyprodukowano

Łącznie w latach 2011-13 "wyszło" 190 sztuk:

Seria 1

1. 5 prototypów rev. A
2. 1 prototyp rev. B
3. 124 egzemplarze rev. C

Seria 2

1. 6 egzemplarzy rev. B
2. 14 egzemplarzy rev. C

Seria 3

1. 40 egzemplarzy rev. D

Zdjęcie

Opis przełączników

1. ID Switch: zmiana numeru urządzenia PBI (domyślnie jest 0).

2. Power supply/partition toggle switch: gniazdko do podłączenia oddzielnego zasilania oraz oddzielnego (na kabelku) przycisku rotującego podmontowane obrazy ATR

3. Partition toggle switches: przyciski rotujące podmontowane obrazy ATR (jeden dla XE, drugi dla XL).

4. Write-protect switch: przełącznik służący do zabezpieczenia dysku przez zapisem.

5. SDX disable switch: przełącznik służący do sprzętowego wyłączenia wewnętrznego modułu SpartaDOS X.

Odnośniki zewnętrzne

• Programy i dokumentacja dla IDE Plus 2.0