DOS II/D

From Atariki

Revision as of 16:55, 20 lut 2011; view current revision
←Older revision | Newer revision→
Jump to: navigation, search

Grafika:dos2d.png

DOS II+/D to DOS dla małego Atari autorstwa Stefana Dorndorfa. Autor rozpoczął nad nim pracę w 1983 roku, gdy zniechęcił się do ciągłego poprawiania błędów w zakupionym wcześniej systemie OS/A+. System został opublikowany w czasopiśmie Happy Computer 3/1986 pod nazwą Happy-DOS II+/D V4.5M.

DOS II+/D w wersji 6.4 z 1987 roku został dostosowany do pracy w tandemie z systemem QMEG OS. Stał się ogromnie popularny (obecny w kilku wersjach - oficjalnych i nie) na polskiej scenie w połowie lat 90. XX wieku i nawet później. DOS II+/D v6.4 jest jednym z niewielu systemów dyskowych, które instalują się automatycznie na ramdysku C w systemie QMEG. Zostaje on w pamięci operacyjnej aż do wyłączenia komputera (nawet po zimnym starcie i wczytywaniu innych DOSów lub programów całodyskowych) i można uruchomić go z menu głównego systemu QMEG przez naciśnięcie klawiszy Control+Caps. (nie dotyczy wersji 4.4 QMEG-a) Do tego DOS-a powstało kilka nakładek, np. DOS Control.

DOS II+/D posługuje się formatem dyskietki DOS-u 2.0 w gęstościach SD i DD, oraz formatem MyDOS-u w gęstości ED.

Następcą DOS II+/D jest XDOS.

Spis treści

Charakterystyka ogólna

Zalety

  • jest niewielki
  • łatwy do opanowania
  • krótko ładujący się
  • bardzo dobrze współdziałający z wspomnianym systemem QMEG
  • ma prosty i efektywny mechanizm tworzenia plików wsadowych (tzw. batch)
  • dobrze współpracuje z oprogramowaniem tworzonym przez polskich scenowców w latach 90. XX w. (CIN, XL-Paint, Professional Copy, Atari Font Maker, Graph, Point i in.).

Wady

  • stosunkowo wysokie MEMLO ($2000)
  • nie wykorzystuje w pełni rozszerzeń pamięci (od 576 kB i więcej)
  • nie ma możliwości tworzenia podkatalogów
  • nie ma wsparcia dla dysków twardych
  • nie rozpoznaje obcych formatów dyskietek (inaczej niż np. SpartaDOS).
  • ma kilka przykrych błędów

Funkcje DOSa II+/D v6.4 (6.1)

KomendaZnaczenie
n:

przejście na dysk o numerze n i przyjęcie go jako dysk aktualnie używany (n - numer dysku od 1 do 8).

DIR lub /katalog dysku
DIR Dn: *.*katalog dysku
DIR Dn:nazwa lub / Dn:nazwakatalog wszystkich programów ze specyfikacją "nazwa". Jeśli zamiast specyfikacji podany zostanie parametr "-A", to katalog będzie wyświetlony w dwóch kolumnach.
TYP nazwapowoduje wyświetlenie pliku
DEL nazwaskasowanie pliku
REN stara, nowazmiana nazwy pliku
LOC nazwazabezpieczenie pliku
UNL nazwaodbezpieczenie pliku
FS#format w gęstości single dysku aktualnie używanego
FM#format w gęstości medium
FD#format w gęstości double (z parametrem "/" można dodać 11 liter jako nazwę dyskietki)
CL#usunięcie plików z dysku o numerze n (usuwa wszystko !)
IN#zapis DOSa na aktualnie używanym dysku
COP skąd, gdziekopiowanie plików (można używać pełnych specyfikacji, np: COP D:PROG.1,D8:*.*

powoduje wykonanie kopii pliku PROG.1 ze stacji nr 1 na ramdysku (nr 8) instalowanym przez DOS automatycznie). Jeśli bezpośrednio za drugą nazwą będzie wpisany parametr "/A" to plik źródłowy zostanie dołączony do wynikowego.

UWAGA ! DOS II+/D, nawet jeśli podana zostanie nazwa plików zawierająca znaki specjalne (?*), skopiuje tylko pierwszy plik do niej pasujący. Jeśli trzeba skopiować wszystkie pliki pasujące do danej specyfikacji, to jako nazwę pliku docelowego podajemy = np. COP *.COM,2: =
LOA nazwawczytanie programu bez uruchomienia
RUN [adres Hex]uruchomienie od podanego adresu (adres można pominąć).
SAV nazwa, od, dozapis binarny pliku od adresu "od" do adresu "do". Adresy zapisane szesnastkowo (4 cyfry)
JOB [rozkaz]ustalenie rozkazu wykonywanego bezpośrednio po wczytaniu DOSa np. JOB AUTORUN.SYS ustala, że po wczytaniu DOSa zostanie uruchomiony program o tej nazwie, a JOB @START oznacza wykonanie pliku wsadowego START.BAT. JOB bez parametrów powoduje wyświetlenie ustalonego rozkazu.
CAR lub ;przejście do BASICa jeśli jest włączony. Dodatkowo za ";" można podać rozkaz BASICa, który ma zostać wykonany, np.
;RUN"D:PROG.BAS"
spowoduje przejście do BASIC-a, wczytanie i uruchomienie programu "PROG.BAS"
=ONpowoduje włączenie BASICa
=OFpowoduje wyłączenie BASICa
nazwawczytanie i uruchomienie programu. Jeśli program ma rozszerzenie .COM to można je pominąć
>[adres HEX]wyświetla szestnastkowo 8 bajtów od podanego adresu.
>adres bajt ..wpisanie do pamięci wartości szesnastkowych (2 cyfry) pod podany adres (4).
@nazwawczytanie i wykonanie pliku wsadowego 'nazwa.BAT' zawierającego kolejne rozkazy do wykonania przez DOS. Dostępne są wszystkie wymienione wcześniej rozkazy, a także dwa dodatkowe:
‘tekstwyświetlenie tekstu na ekranie
!czekanie na naciśnięcie dowolnego klawisza.

W DOSie II+/D jest także dostępne urządzenie M:, które dubluje zakładany przez niego RAMdysk. Jednak przy kopiowaniu z i na M: DOS nie prosi o zmianę dysku i nie czeka na wciśnięcie klawisza Return.

Uwaga 1.

Jeśli wiadomo, na której pozycji (1-9) w katalogu znajduje się plik, to zamiast jego nazwy można wpisać "-n", gdzie n jest numerem pliku (np. rozkaz COP -1,8: kopiuje na ramdysk pierwszy plik z aktualnie wybranego dysku).

Uwaga 2.

We wszystkich operacjach na plikach dostępne są, po podaniu jako pierwszego znaku +, rozszerzone nazwy plików. Mają one długość do 11 znaków i mogą składać się z dowolnych liter ( małe i duże), cyfr i znaków specjalnych.

Dodatkowe możliwości uzyskiwane przez modyfikację pamięci.

>070E xx - - gdzie xx to liczba szesnastkowa zmieniająca typ ramdysku. xx może przyjmować wartości:

  • 81 - ramdysk 128 kB w komputerach o pamięci minimum 196kB (1009 sekt. w gęstości medium).
  • 21 - ramdysk 64 kB w komputerach ATARI 130XE (499 sekt. w gęstości single).
  • 41 - ramdysk 16 kB we wszystkich typach ATARI. Ramdysk ulokowany jest w pamięci RAM pod systemem operacyjnym i może źle działać z niektórymi programami.

Jeśli liczba oznaczająca typ ramdysku zostanie zmniejszona o 1 (80,20,40) i tak zmodyfikowany DOS zostanie zapisany na dyskietce, to przy wczytywaniu DOSa ramdysk nie będzie formatowany. Ponadto, jeśli po skopiowaniu plików na ramdysk zmienimy jego konfigurację wpisując zamiast cyfry 1 cyfrę 8 (osiem) (88,28,48) to uzyskamy zabezpieczenie ramdysku przed zapisem. Oczywiście można łączyć 1 i 8 pisząc: 89,29 czy 49. Aby (tymczasowo) przy wczytywaniu DOS II+/D ramdysk nie był automatycznie sformatowany, należy trzymać klawisz HELP przy ładowaniu systemu.

>0709 xx - ustala ilość 128-bajtowych buforów, a tym samym ilość pamięci zajmowanej przez DOS oraz ilość jednocześnie otwartych plików. Standardowo jest tu wartość 04 (Memlo = $2000).

>070F x1 x2 .. - przypisuje dyski logiczne fizycznym stacjom dysków. Standardowe ustawienie to:

>070F 01 02 03 04 05 06 07 00

(wartość 00 oznacza ramdysk)

>070B - można zmieniać nr koloru tła w DOS (czasem przydatne przy dłuuugiej pracy pod DOSem)

>088E - 12 komórek pamięci zawierających numery używanych banków na ramdysk (osiem pierwszych to banki dla ramdysku 128 kB)

Wszystkie te opcje zostają zapamiętane na dyskietce wraz z zapisaniem DOSa instrukcją IN#.

Przykładowe operacje

  • Kopiowanie wszystkich plików z RAMdysku bez każdorazowego potwierdzania:
COP M:*.*,1:=
np.
COP *.TMC,M:=

z kolei łączenie plików wygląda tak:

COP 4:name1.ext, name2.ext/A

oznacza kopiowanie z pliku name1.ext, który zostanie dołączony na końcu pliku name2.ext

  • Tworzenie plików typu 'batch' (samowykonujących się przy starcie komputera):

- wpisujemy w DOS:

D1:COP E: 8:name.BAT

- teraz otwiera się edytor ekranowy i wpisujemy komendy DOSa potwierdzając je normalnie klawiszem Return. Np.

LOA 4:S.OBJ
RUN 9200
8:

Gdy już skończymy wpisywać komendy, to naciskamy Control+3 (znak end of file) oraz potwierdzamy Returnem. Stworzyliśmy plik typu batch. Aby go uruchomić, wystarczy wpisać z poziomu DOSa @nazwa (bez rozszerzenia .BAT). DOS automatycznie wykona wszystkie możliwe polecenia zawarte w pliku .BAT. Aby ten zestaw komend wystartował automatycznie po uruchomieniu DOSa, wystarczy nagrać ten plik na dysk z DOSem oraz wykonać na tym dysku komendę JOB @nazwa.

Błędy

  • w niektórych egzemplarzach występowała "dziwna" postać gęstości medium. Pomino sformatowania dyskietki na 26 sektorów na ścieżkę do dyspozycji było jedynie 707 sektorów (zupełnie jak w gęstości single)
  • Podczas usuwania większej ilości plików na raz (np. komendą DEL FILE*.* lub DEL FILE-) nie odzyskujemy wszystkich sektorów lecz tylko te od ostatniego pliku. Poleca się zatem kasowanie plików pojedynczo.

Zobacz też

Pliki

Odnośniki zewnętrzne

Personal tools