IDE Plus 2.0

From Atariki

Revision as of 22:45, 7 sie 2011; view current revision
←Older revision | Newer revision→

Interfejs IDE opracowany w roku 2011 przez Jacka Żuka i oprogramowany przez KMK. Jest to wersja rozwojowa KMK/JŻ IDE, zgodna z nim wstecz pod względem oprogramowania (również tego, które znajduje się w ROM-ie).

Sprzęt

W skład urządzenia wchodzi tzw. host adapter ATA, zasilany baterią zegar czasu rzeczywistego (V3021), trzy pamięci flash-ROM o łącznej pojemności 1,5 MB (z czego dostępne jest 1,1 MB), 32 KB pamięci RAM oraz logika sterująca. Pamięć flash przeznaczona jest na SpartaDOS X oraz wewnętrzne oprogramowanie sterujące (tzw. BIOS).

Interfejs wyposażony jest w następujące złącza:

wtyk CART/ECI, służący do bezpośredniego podłączenia całości do komputera XE
wtyk PBI, służący do bezpośredniego podłączenia całości do komputera XL
złącze kątowe, służące do podłączenia całości do komputera XL za pośrednictwem taśmy 50-żyłowej
gniazdko do podłączenia zewnętrznego zasilania 5V
złącze do podłączenia 2,5-calowego twardego dysku ATA (czyli IDE)
gniazdo Cartridge'a
ośmiostykowe złącze przeznaczone do podłączenia dodatkowych sygnałów pozwalających sterować zewnętrznym kartridżem (do użycia tylko z komputerami XL)

Poza tym urządzenie ma przełącznik pozwalający całkowicie wyłączyć wewnętrzny moduł SpartaDOS X.

Wyprodukowano 5 prototypów rev. A, 1 rev. B, oraz 124 egzemplarze seryjne rev. C (łącznie 130 egzemplarzy).

Oprogramowanie

Na oprogramowanie składa się tzw. BIOS oraz specjalnie przygotowana wersja SpartaDOS X. BIOS zawiera:

procedury obsługi urządzeń ATA (czyli dysków IDE)
kompletną obsługę zegara czasu rzeczywistego, włączając w to sterownik Z: oraz APE Time
menu konfiguracyjne (widoczne na obrazku powyżej)
od wersji 0.7: szybkie procedury szeregowe SIO (zgodne z UltraSpeed)
od wersji 0.8: loader do plików binarnych (będący wersją rozwojową loadera SD-Load)

W przeciwieństwie do BIOS-u używanego przez KMK/JŻ IDE (i IDEa), które przy dostępie do dysków IDE używały adresowania CHS, BIOS IDE Plusa używa adresowania LBA. W związku z tym wymaga od dysku zgodności ze specyfikacją co najmniej ATA-3 (a nie, jak KMK/JŻ IDE, ATA-2). W praktyce oznacza to, że z IDE Plus 2.0 prawdopodobnie nie będą działać dyski wyprodukowane przed rokiem 1997.