Wiersz poleceń

From Atariki

(Różnice między wersjami)
Jump to: navigation, search
Wersja z dnia 12:25, 21 cze 2016
KMK (Dyskusja | wkład)
(→Wykrycie dostępności wiersza poleceń - styl)
← Previous diff		 Aktualna wersja
KMK (Dyskusja | wkład)
(korekta przykładu i opisu (funkcja była źle opisana przez ICD w podręczniku użytkownika SDX, stąd zamieszanie))
Linia 53: Linia 53:
</pre> </pre>
-W SpartaDOS po wykonaniu tego JSR-a ustawiony bit Z rejestru znaczników CPU (czyli "wynik zerowy") oznacza, że w wierszu poleceń nie ma więcej parametrów. Przeciwny stan tego znacznika znaczy, że parametr został pobrany do bufora COMFNAM znajdującego się pod adresem (DOSVEC)+33. Zawartość COMFNAM zawsze zaczyna się od specyfikacji urządzenia (np. "D:") i zawsze zakończona jest znakiem EOL (ASCII 155).+Wykonanie tego JSR-a pobiera podany parametr do bufora COMFNAM znajdującego się pod adresem (DOSVEC)+33. Zawartość COMFNAM zawsze zaczyna się od specyfikacji urządzenia (np. "D:") i zawsze zakończona jest znakiem EOL (ASCII 155), co oznacza że przekazując do programu parametr "DOWOL.TXT" w COMFNAM otrzymamy ciąg "D1:DOWOL.TXT"+EOL.
-W DOS XL procedura pobierania parametru nie sprawdza automatycznie, czy wiersz polecenia już się skończył: program musi to sprawdzić "na piechotę" przez porównanie stanu wskaźnika bufora wejściowego (BUFOFF) sprzed wywołania procedury ze stanem po jej wywołaniu. Ta metoda zadziała też pod SpartaDOS. A zatem:+Procedura pobierania parametru nie sprawdza automatycznie, czy wiersz polecenia już się skończył: program musi to sprawdzić przez porównanie stanu wskaźnika bufora wejściowego (BUFOFF) sprzed wywołania procedury ze stanem po jej wywołaniu. A zatem:
<pre> <pre>
-next ldy #$0a ; *+next ldy #$0a
- lda (dosvec),y ; *+ lda (dosvec),y
- pha ; *+ pha
zcr jsr $0000 zcr jsr $0000
- ldy #$0a ; *+ ldy #$0a
- pla ; *+ pla
- cmp (dosvec),y ; *+ cmp (dosvec),y
beq _no_more_parameters beq _no_more_parameters
Linia 80: Linia 80:
</pre> </pre>
-Wiersze programu oznaczone w komentarzu gwiazdką (*) są zbędne pod SpartaDOS, ale nieodzowne dla zgodności z DOS XL.+'''UWAGA!''' Nieoczywistym może być, że nazwy urządzeń podawane jako parametry do programu rozwijane są wewnętrznie według konwencji przyjętej przez używany DOS. Tak więc parametr "D:DOWOL.TXT" w DOS XL zostanie rozwinięty do postaci "D1:DOWOL.TXT", ale już Sparta DOS X rozwinie go jako "D4:DOWOL.TXT", a to dlatego że "D:" to dla niego czwarty dysk (począwszy od "A:").
 + 
 +== SpartaDOS X ==
 +[[SpartaDOS X]], jako klon SpartaDOS, oferuje zgodny z powyżej opisanym interfejs programowy, dzięki czemu istnieje zgodność wstecz, a programy napisane dla DOS XL i SpartaDOS są w stanie interpretować wiersz poleceń również wtedy, kiedy zostały uruchomione pod tym DOS-em.
 + 
 +Programy napisane specjalnie dla SpartaDOS X mają do dyspozycji oddzielny, bardziej wyrafinowany interfejs służący do interpretacji parametrów przekazanych w wierszu polecenia. Składa się nań kilkanaście procedur dostępnych za pośrednictwem [[symbol]]i i zawartych w [[Biblioteka SpartaDOS X|bibliotece SpartaDOS X]], które nie tylko pobierają z wiersza poleceń kolejne parametry, ale też są w stanie je automatycznie interpretować i przetwarzać (np. liczbę przekazaną w postaci ciągu ASCII na postać 32-bitowej reprezentacji całkowitej).
 + 
 +Opis tego interfejsu znajduje się w [[Przewodnik programisty SpartaDOS X|Przewodniku programisty SpartaDOS X]], dostępnym [http://sdx.atari8.info/index.php?show=en_docs tutaj] (rozdział 5, "Obróbka wiersza poleceń").
[[Kategoria:Niezbędnik kodera]] [[Kategoria:Niezbędnik kodera]]

Aktualna wersja

Część DOS-ów dla Atari obsługiwana jest za pośrednictwem tzw. wiersza poleceń (ang. command line). Takimi DOS-ami są np. OS/A+, DOS XL, SpartaDOS, BW-DOS, DOS 2.5CP, DOS II+/D, TopDOS. System (na ogół) oferuje przy tym funkcję pozwalającą programowi na w miarę bezbolesny odczyt parametrów podanych przez użytkownika.

Spis treści

[Edytuj]

Standard OSS

Najpopularniejszy standard w tej dziedzinie jest dziełem firmy OSS. Zgodny z nim interfejs wiersza poleceń zaimplementowano w OS/A+ (czyli DOS XL), a ICD użyło go w SpartaDOS. Obsługuje go też BW-DOS - jako klon SpartaDOS.

[Edytuj]

Wykrycie dostępności wiersza poleceń

Nie wszystkie DOS-y zawierają funkcje odczytu wiersza poleceń, jego dostępność trzeba zatem wykryć. Standard DOS XL przewiduje, że funkcja odczytu wiersza poleceń jest dostępna, jeśli pod adresem wskazanym przez wektor DOSVEC ($0a), dodać 3, znajduje się rozkaz skoku JMP procesora 6502. Rozkaz ten (w trybie absolutnym) ma kod operacyjny 76 ($4C): 

boot?  = $09
dosvec = $0a

     lda boot?           ; sprawdzamy, czy DOS w ogóle jest w pamięci
     lsr
     bcc _no_command_line

     lda dosvec+1        ; a jeśli tak, czy DOSVEC nie wskazuje ROM-u
     cmp #$c0
     bcs _no_command_line

     ldy #$03
     lda (dosvec),y
     cmp #$4c
     bne _no_command_line
     ...                 ; tu dalsze czynności związane z wierszem poleceń

_no_command_line
     ...                 ; przeskok tutaj oznacza brak dostępności wiersza poleceń
[Edytuj]

Inicjowanie funkcji odczytu wiersza poleceń

Jeśli wykrycie się powiodło, ten adres - tzn. (DOSVEC)+3 - jest adresem wywołania procedury pobrania parametrów z wiersza poleceń. Ponieważ w 6502 brakuje rozkazu wywołania procedury w trybie pośrednim indeksowym, najlepiej jest ten adres przepisać do własnego programu: 

     lda dosvec
     clc
     adc #$03
     sta zcr+1
     lda dosvec+1
     adc #$00
     sta zcr+2
[Edytuj]

Wywołanie funkcji odczytu wiersza poleceń

Kodem jak powyżej inicjujemy następujący rozkaz: 

zcr  jsr $0000

Wykonanie tego JSR-a pobiera podany parametr do bufora COMFNAM znajdującego się pod adresem (DOSVEC)+33. Zawartość COMFNAM zawsze zaczyna się od specyfikacji urządzenia (np. "D:") i zawsze zakończona jest znakiem EOL (ASCII 155), co oznacza że przekazując do programu parametr "DOWOL.TXT" w COMFNAM otrzymamy ciąg "D1:DOWOL.TXT"+EOL.

Procedura pobierania parametru nie sprawdza automatycznie, czy wiersz polecenia już się skończył: program musi to sprawdzić przez porównanie stanu wskaźnika bufora wejściowego (BUFOFF) sprzed wywołania procedury ze stanem po jej wywołaniu. A zatem: 

next ldy #$0a
     lda (dosvec),y
     pha
zcr  jsr $0000
     ldy #$0a
     pla
     cmp (dosvec),y
     beq _no_more_parameters

     ldy #33
_cp  lda (dosvec),y
     sta parbuf-33,y
     iny
     cmp #$9b
     bne _cp
     ...                 ; tu robimy z parametrem pobranym do bufora "parbuf" to, co potrzebujemy
     jmp next

_no_more_parameters
     ...

UWAGA! Nieoczywistym może być, że nazwy urządzeń podawane jako parametry do programu rozwijane są wewnętrznie według konwencji przyjętej przez używany DOS. Tak więc parametr "D:DOWOL.TXT" w DOS XL zostanie rozwinięty do postaci "D1:DOWOL.TXT", ale już Sparta DOS X rozwinie go jako "D4:DOWOL.TXT", a to dlatego że "D:" to dla niego czwarty dysk (począwszy od "A:").

[Edytuj]

SpartaDOS X

SpartaDOS X, jako klon SpartaDOS, oferuje zgodny z powyżej opisanym interfejs programowy, dzięki czemu istnieje zgodność wstecz, a programy napisane dla DOS XL i SpartaDOS są w stanie interpretować wiersz poleceń również wtedy, kiedy zostały uruchomione pod tym DOS-em.

Programy napisane specjalnie dla SpartaDOS X mają do dyspozycji oddzielny, bardziej wyrafinowany interfejs służący do interpretacji parametrów przekazanych w wierszu polecenia. Składa się nań kilkanaście procedur dostępnych za pośrednictwem symboli i zawartych w bibliotece SpartaDOS X, które nie tylko pobierają z wiersza poleceń kolejne parametry, ale też są w stanie je automatycznie interpretować i przetwarzać (np. liczbę przekazaną w postaci ciągu ASCII na postać 32-bitowej reprezentacji całkowitej).

Opis tego interfejsu znajduje się w Przewodniku programisty SpartaDOS X, dostępnym tutaj (rozdział 5, "Obróbka wiersza poleceń").

Źródło: "http://atariki.krap.pl/index.php/Wiersz_polece%C5%84"
Personal tools