Wiersz poleceń
From Atariki
| Wersja z dnia 11:37, 5 cze 2022 Mono (Dyskusja | wkład) (→Wywołanie funkcji odczytu wiersza poleceń - naoczny przyklad) ← Previous diff |
Aktualna wersja KMK (Dyskusja | wkład) (korekta przykładu i opisu (funkcja była źle opisana przez ICD w podręczniku użytkownika SDX, stąd zamieszanie)) |
||
| Linia 53: | Linia 53: | ||
| </pre> | </pre> | ||
| - | W SpartaDOS po wykonaniu tego JSR-a ustawiony bit Z rejestru znaczników CPU (czyli "wynik zerowy") oznacza, że w wierszu poleceń nie ma więcej parametrów. Przeciwny stan tego znacznika znaczy, że parametr został pobrany do bufora COMFNAM znajdującego się pod adresem (DOSVEC)+33. Zawartość COMFNAM zawsze zaczyna się od specyfikacji urządzenia (np. "D:") i zawsze zakończona jest znakiem EOL (ASCII 155), co oznacza że przekazując do programu parametr "DOWOL.TXT" w COMFNAM otrzymamy ciąg "D1:DOWOL.TXT<EOL>". | + | Wykonanie tego JSR-a pobiera podany parametr do bufora COMFNAM znajdującego się pod adresem (DOSVEC)+33. Zawartość COMFNAM zawsze zaczyna się od specyfikacji urządzenia (np. "D:") i zawsze zakończona jest znakiem EOL (ASCII 155), co oznacza że przekazując do programu parametr "DOWOL.TXT" w COMFNAM otrzymamy ciąg "D1:DOWOL.TXT"+EOL. |
| - | W DOS XL procedura pobierania parametru nie sprawdza automatycznie, czy wiersz polecenia już się skończył: program musi to sprawdzić "na piechotę" przez porównanie stanu wskaźnika bufora wejściowego (BUFOFF) sprzed wywołania procedury ze stanem po jej wywołaniu. Ta metoda zadziała też pod SpartaDOS. A zatem: | + | Procedura pobierania parametru nie sprawdza automatycznie, czy wiersz polecenia już się skończył: program musi to sprawdzić przez porównanie stanu wskaźnika bufora wejściowego (BUFOFF) sprzed wywołania procedury ze stanem po jej wywołaniu. A zatem: |
| <pre> | <pre> | ||
| - | next ldy #$0a ; * | + | next ldy #$0a |
| - | lda (dosvec),y ; * | + | lda (dosvec),y |
| - | pha ; * | + | pha |
| zcr jsr $0000 | zcr jsr $0000 | ||
| - | ldy #$0a ; * | + | ldy #$0a |
| - | pla ; * | + | pla |
| - | cmp (dosvec),y ; * | + | cmp (dosvec),y |
| beq _no_more_parameters | beq _no_more_parameters | ||
| Linia 80: | Linia 80: | ||
| </pre> | </pre> | ||
| - | Wiersze programu oznaczone w komentarzu gwiazdką (*) są zbędne pod SpartaDOS, ale nieodzowne dla zgodności z DOS XL. | + | '''UWAGA!''' Nieoczywistym może być, że nazwy urządzeń podawane jako parametry do programu rozwijane są wewnętrznie według konwencji przyjętej przez używany DOS. Tak więc parametr "D:DOWOL.TXT" w DOS XL zostanie rozwinięty do postaci "D1:DOWOL.TXT", ale już Sparta DOS X rozwinie go jako "D4:DOWOL.TXT", a to dlatego że "D:" to dla niego czwarty dysk (począwszy od "A:"). |
| == SpartaDOS X == | == SpartaDOS X == | ||
Aktualna wersja
Część DOS-ów dla Atari obsługiwana jest za pośrednictwem tzw. wiersza poleceń (ang. command line). Takimi DOS-ami są np. OS/A+, DOS XL, SpartaDOS, BW-DOS, DOS 2.5CP, DOS II+/D, TopDOS. System (na ogół) oferuje przy tym funkcję pozwalającą programowi na w miarę bezbolesny odczyt parametrów podanych przez użytkownika.
Spis treści |
Standard OSS
Najpopularniejszy standard w tej dziedzinie jest dziełem firmy OSS. Zgodny z nim interfejs wiersza poleceń zaimplementowano w OS/A+ (czyli DOS XL), a ICD użyło go w SpartaDOS. Obsługuje go też BW-DOS - jako klon SpartaDOS.
Wykrycie dostępności wiersza poleceń
Nie wszystkie DOS-y zawierają funkcje odczytu wiersza poleceń, jego dostępność trzeba zatem wykryć. Standard DOS XL przewiduje, że funkcja odczytu wiersza poleceń jest dostępna, jeśli pod adresem wskazanym przez wektor DOSVEC ($0a), dodać 3, znajduje się rozkaz skoku JMP procesora 6502. Rozkaz ten (w trybie absolutnym) ma kod operacyjny 76 ($4C):
boot? = $09
dosvec = $0a
lda boot? ; sprawdzamy, czy DOS w ogóle jest w pamięci
lsr
bcc _no_command_line
lda dosvec+1 ; a jeśli tak, czy DOSVEC nie wskazuje ROM-u
cmp #$c0
bcs _no_command_line
ldy #$03
lda (dosvec),y
cmp #$4c
bne _no_command_line
... ; tu dalsze czynności związane z wierszem poleceń
_no_command_line
... ; przeskok tutaj oznacza brak dostępności wiersza poleceń
Inicjowanie funkcji odczytu wiersza poleceń
Jeśli wykrycie się powiodło, ten adres - tzn. (DOSVEC)+3 - jest adresem wywołania procedury pobrania parametrów z wiersza poleceń. Ponieważ w 6502 brakuje rozkazu wywołania procedury w trybie pośrednim indeksowym, najlepiej jest ten adres przepisać do własnego programu:
lda dosvec
clc
adc #$03
sta zcr+1
lda dosvec+1
adc #$00
sta zcr+2
Wywołanie funkcji odczytu wiersza poleceń
Kodem jak powyżej inicjujemy następujący rozkaz:
zcr jsr $0000
Wykonanie tego JSR-a pobiera podany parametr do bufora COMFNAM znajdującego się pod adresem (DOSVEC)+33. Zawartość COMFNAM zawsze zaczyna się od specyfikacji urządzenia (np. "D:") i zawsze zakończona jest znakiem EOL (ASCII 155), co oznacza że przekazując do programu parametr "DOWOL.TXT" w COMFNAM otrzymamy ciąg "D1:DOWOL.TXT"+EOL.
Procedura pobierania parametru nie sprawdza automatycznie, czy wiersz polecenia już się skończył: program musi to sprawdzić przez porównanie stanu wskaźnika bufora wejściowego (BUFOFF) sprzed wywołania procedury ze stanem po jej wywołaniu. A zatem:
next ldy #$0a
lda (dosvec),y
pha
zcr jsr $0000
ldy #$0a
pla
cmp (dosvec),y
beq _no_more_parameters
ldy #33
_cp lda (dosvec),y
sta parbuf-33,y
iny
cmp #$9b
bne _cp
... ; tu robimy z parametrem pobranym do bufora "parbuf" to, co potrzebujemy
jmp next
_no_more_parameters
...
UWAGA! Nieoczywistym może być, że nazwy urządzeń podawane jako parametry do programu rozwijane są wewnętrznie według konwencji przyjętej przez używany DOS. Tak więc parametr "D:DOWOL.TXT" w DOS XL zostanie rozwinięty do postaci "D1:DOWOL.TXT", ale już Sparta DOS X rozwinie go jako "D4:DOWOL.TXT", a to dlatego że "D:" to dla niego czwarty dysk (począwszy od "A:").
SpartaDOS X
SpartaDOS X, jako klon SpartaDOS, oferuje zgodny z powyżej opisanym interfejs programowy, dzięki czemu istnieje zgodność wstecz, a programy napisane dla DOS XL i SpartaDOS są w stanie interpretować wiersz poleceń również wtedy, kiedy zostały uruchomione pod tym DOS-em.
Programy napisane specjalnie dla SpartaDOS X mają do dyspozycji oddzielny, bardziej wyrafinowany interfejs służący do interpretacji parametrów przekazanych w wierszu polecenia. Składa się nań kilkanaście procedur dostępnych za pośrednictwem symboli i zawartych w bibliotece SpartaDOS X, które nie tylko pobierają z wiersza poleceń kolejne parametry, ale też są w stanie je automatycznie interpretować i przetwarzać (np. liczbę przekazaną w postaci ciągu ASCII na postać 32-bitowej reprezentacji całkowitej).
Opis tego interfejsu znajduje się w Przewodniku programisty SpartaDOS X, dostępnym tutaj (rozdział 5, "Obróbka wiersza poleceń").
